Эму мы бачым праз успрыманне Антона. Вось якой ён убачыў яе ўпершыню:
“Ого, якая яна! У новенькай форме, кірпаносая, чырванашчокая, з доўгай касой і на руцэ — гадзіннік. Адразу відаць, што гэтая Эма вельмі куль-турная. Гаварыць з ёй, мусіць, трэба асцярожна, падбіраючы розныя прыгожыя словы. I як гэта яе бацька ў калгас прыехаў? I маці? Эма... У нас
у школе ніводнай Эмы не было, і раптам — на табе! Сядзіць з гадзіннікам, як якая пекная па-ненка. Я на той гадзіннік ужо разоў дваццаць зірнуў бы, а яна... Рукі паклала на парту, локці ўшыркі. Слухае настаўніцу. Як жа ёй, задавацы гэтакай, паказаць, што ў нас з такімі, як яна, не жартуюць...”
Бацьку Эмы Пшанічнай перавялі ў калгас, дзе жылі хлопцы. Ён аграном, а маці Эмы — вучоная. Янку вельмі ўразіла колькасць кніг у кватэры дзяўчынкі. Ён з захапленнем пералічваў Антону аўтараў: Майн Рыд, Купер, Маўр. Дзяўчынка адрознівалася ад іншых дзяцей адзеннем, паводзінамі. Антон адразу адзначыў: «... гэ-тая Эма вельмі культурная». Таксама ў дзяўчынкі было вельмі рэдкае імя — Эма.
Антону не спадабалася, што Эма выдатніца, бойка адказвала на пытанне, не разгубілася. Ён вырашыў напужаць дзяўчынку.
Антон вырашыў помсціць, за гэта настаўніца прымусіла яго прасіць прабачэння, а потым выгнала з к ласа.
Нягледзячы на абставіны, Эма Пшанічная яму вельмі спадабалася.
Аказваецца, Эма Пшанічная акрамя іншых якасцей валодае яшчэ адной — добра катаецца на каньках. Яна дужая, прыгожая, зграбная, умее выконваць складаныя фігуры на каньках.
“Ого, якая яна! У новенькай форме, кірпаносая, чырванашчокая, з доўгай касой і на руцэ — гадзіннік. Адразу відаць, што гэтая Эма вельмі куль-турная. Гаварыць з ёй, мусіць, трэба асцярожна, падбіраючы розныя прыгожыя словы. I як гэта яе бацька ў калгас прыехаў? I маці? Эма... У нас
у школе ніводнай Эмы не было, і раптам — на табе! Сядзіць з гадзіннікам, як якая пекная па-ненка. Я на той гадзіннік ужо разоў дваццаць зірнуў бы, а яна... Рукі паклала на парту, локці ўшыркі. Слухае настаўніцу. Як жа ёй, задавацы гэтакай, паказаць, што ў нас з такімі, як яна, не жартуюць...”
Бацьку Эмы Пшанічнай перавялі ў калгас, дзе жылі хлопцы. Ён аграном, а маці Эмы — вучоная. Янку вельмі ўразіла колькасць кніг у кватэры дзяўчынкі. Ён з захапленнем пералічваў Антону аўтараў: Майн Рыд, Купер, Маўр. Дзяўчынка адрознівалася ад іншых дзяцей адзеннем, паводзінамі. Антон адразу адзначыў: «... гэ-тая Эма вельмі культурная». Таксама ў дзяўчынкі было вельмі рэдкае імя — Эма.
Антону не спадабалася, што Эма выдатніца, бойка адказвала на пытанне, не разгубілася. Ён вырашыў напужаць дзяўчынку.
Антон вырашыў помсціць, за гэта настаўніца прымусіла яго прасіць прабачэння, а потым выгнала з к ласа.
Нягледзячы на абставіны, Эма Пшанічная яму вельмі спадабалася.
Аказваецца, Эма Пшанічная акрамя іншых якасцей валодае яшчэ адной — добра катаецца на каньках. Яна дужая, прыгожая, зграбная, умее выконваць складаныя фігуры на каньках.