1.какая работа совершена человеком массой 75кг,двигающегося со скоростью 2м/с в течение 10 мин. 2.мощность двигателя подъемной машины 3 квт какой груз она может поднять на высоту 12 метров в течение 2 минут. 3.на левое плечо рычага действует сила 300н, а к первому подвешен груз массой 10 кг левое плечо рычага 10 см.чему равно правое плечо рычага если он находится в равновесии?
Объяснение:
Биологические процессы нужно понимать не только поверхностно, наблюдая за ними, но и достаточно глубоко. Механизм биологических процессов можно понять только на молекулярном и внутриклеточном уровне. Здесь зоологам и биологам не обойтись без знания физики и без физической аппаратуры, например электронных микроскопов, с которых была открыта структура ДНК. Также, например, процессы нервной деятельности по сути являются электромагнитными явлениями. Очень многие биологические процессы изучаются на клеточном уровне, а любой живой организм и процессы, происходящие в нем - физические процессы. Например, кровообращение, дыхание и прочее.
дзе мой край? там, дзе вечную песню пяе белавежа,
там, дзе нёман на захадзе помніць варожую кроў,
дзе на ўзвышшах наваградскіх дрэмлюць суровыя вежы
і вішнёвыя хаты глядзяцца ў шырокі дняпро.
ты ляжыш там, дзе сіняя прыпяць ласкава віецца,
дзе сафія плыве над дзвіною, нібы
там, дзе сэрца маё з першым крокам, як молат, заб'ецца,
калі б нават сляпым і глухім я прыйшоў да цябе.
што сляпым? нават мёртвым успомню высокія зоры,
над ракою чырвонай і цмянай палёт кажаноў,
белы ветразь на сініх, на гордых, як мора, азёрах,
і бары-акіяны, і неба – разьлівы ільноў.
дзе мой край? там, дзе людзі ніколі не будуць рабамі,
што за поліўку носяць ярмо ў безнадзейнай турме,
дзе асілкі-хлапцы маладымі ўзрастаюць дубамі,
а мужчыны, як скалы, – ударыш, і зломіцца меч.
дзе мой край? там, дзе мудрыя продкі у хвоях паснулі,
дзе жанчыны, як радасны сон у стагах на зары,
а дзяўчаты, як дождж залаты. а сівыя матулі,
як жніўё з павуціннем і добрае сонца ўгары.
там звіняць неўміручыя песні на поўныя грудзі,
там спрадвеку гучыць мая мова, булатны клінок.
тая гордая мова, якую й тады не забудзем,
калі сонца з зямлёю ў апошні заглыбяцца змрок.
ты – наш край. ты – чырвоная груша над дзедаўскім домам,
лістападаўскіх знічак густых фасфарычная раць,
ты – наш сцяг, што нікому, нікому на свеце, нікому
не абсмяяць, апаганіць, забыць ці мячом зваяваць.
мы клянёмся табе баразной сваёй першай на полі
і апошняй раллёй, на якую ўпадзём у журбе.
мы клянёмся табе, што ніколі,
ніколі,
ніколі,
так,
ніколі не кінем,
не кінем,
не кінем цябе.