2.Какой порядок был справедливее в Риме или в Афинах. Опорные слова для ответов. (принятие законов, оплата должностей, роль народного собрания, принцип выборности, отчетность должностных лиц).
ответ: Шоқан Шыңғысұлы Уәлиханов (шын есімі Мұхаммед Қанафия; 1835, Қостанай облысы, Сарыкөл ауданы, Құсмұрын жері — 10 сәуір 1865, Көшентоған, Жетісу) — қазақтың ұлы ғалымы, XIX ғасырдың екінші жартысында Қазақстанда туған демократтық, ағартушылық мәдениеттің тұңғыш өкілдерінің бірі, шығыстанушы, тарихшы, фольклоршы, этнограф, географ, ағартушы. Әжесі бала күнінде «Шоқаным» деп еркелетіп айтуымен «Шоқан» аталып кеткен. Шоқан 1835 жылдың қараша айында Құсмұрын бекетінде қазіргі Қостанай облысы Әулиекөл ауданындағы Құсмұрын жерінде атақты аға сұлтан Шыңғыс Уәлиханов отбасында дүниеге келген. Әкесі Шыңғыс Уәлиханұлы сол кезде Аманқарағай дуанының (орталығы Қараоба мекені) аға сұлтаны болған. Округ орталығы 1844 жылы Құсмұрын қамалына ауысқаннан кейін дуан аты Құсмұрын болып өзгертілді. Шоқанның өз атасы Уәли Орта жүздің ханы болған. Арғы атасы Қазақ Ордасының Ұлы ханы Абылай, Шоқан оның шөбересі. Шоқанның балалық шағы қыс кезінде Обаған бойындағы Күнтимес ордасында, жазда Есілдің оң саласы Аққанбұрлық алабындағы ата жайлауда өткен. Әжесі Айғаным тұратын Сырымбеттегі хан ордасында да балдәурен күндерін өткізген.«Жеті жұрттың тілін білуге тиісті» хан тұқымы болғандықтан, Күнтимес ордасындағы әкесі ашқан ауыл мектебінде хат таныған Шоқан сол мектепте ортағасырлық қыпшақ-шағатай тілін меңгереді, парсыша, арабша тіл сындырады.Шоқанның жақын туыстарының естеліктеріне қарағанда, ол бала кезінен білімге бейім әрі құмар болған. Шоқан тарихи аңыз-әңгімелерге ерте бастан-ақ қызыққан. Ол жастайынан данагөй билердің әңгімелерін, акындардың өлең- жырларын зор ықыласпен тыңдап өсті. Оған тәрбие беруде сұлтан әулетінен шыққан әжесі Айғанымның ықпалы күшті болды. Ол жас Шоқанға ежелгі қазақ аңыздарын, аңыз-әңгімелерін, мақал-мәтелдері мен даналық сөздерін жиі айтып отыратын. Шоқан 12 жасына дейін Құсмұрындағы мектепте оқып, мұсылман діні ілімімен танысты. Шоқан ауылдық бастауыш мектепте оқып жүріп-ақ араб, парсы, шағатай тілдерінің негізін үйреніп алды. Шоқанның жақын туыстарының естеліктеріне қарағанда, ол бала кезінен білімге бейім әрі құмар болған. Шоқан тарихи аңыз-әңгімелерге ерте бастан-ақ қызыққан. Ол жастайынан данагөй билердің әңгімелерін, акындардың өлең-жырларын зор ықыласпен тыңдап өсті. Оған тәрбие беруде сұлтан әулетінен шыққан әжесі Айғанымның ықпалы күшті болды. Ол жас Шоқанға ежелгі қазақ аңыздарын, аңыз-әңгімелерін, мақал-мәтелдері мен даналық сөздерін жиі айтып отыратын. Шоқан 12 жасына дейін Құсмұрындағы мектепте оқып, мұсылман діні ілімімен танысты. Шоқан ауылдық бастауыш мектепте оқып жүріп-ақ араб, парсы, шағатай тілдерінің негізін үйреніп алды.
Шоқанның ата-бабалары атақты сұлтандар әулетіне жатады. Оның арғы бабасы Абылай хан XVII ғасырдағы айбынды қазақ билеушілерінің бірі болды. Ал атасы Уәли хан патша үкіметі ресми түрде бекіткен қазақтың соңғы ханы еді. Шоқанның әкесі - Шыңғыс Уәлиханов білімді адам болған. Ол 1834 жылы Омбыда Сібірдің казак әскери училищесін бітіріп, орыс армиясында жоғары әскери шен - полковник атағын алды және Қазақстанды басқару аппаратында бірсыпыра жауапты қызметтер атқарды: Құсмұрын округінің аға сұлтаны, Сібір қырғыздарының облыстық басқармасының кеңесшісі, Көкшетау округінің аға сұлтаны болды. Россияның алдында сіңірген еңбегі үшін оған өмірлік мұра ретінде дворян атағы берілді. Шоқаннын анасы жағынан туыс нағашылары — Баянауыл өлкесіндегі атақты Шормановтар әулеті болатын. Шорманов Мұса орыс армиясының полковнигі, белгілі қазақ биі, Баянауыл сыртқы округының аға сұлтаны еді. 1847 жылы 12 жасар Шоқанды әкесі сол кездегі ең таңдаулы оқу орны болып есептелген Сібір кадеті корпусына оқуға орналастырады. Шоқанның бүкіл келешегі мен ғылым, өнер жолындағы талантын ашуда бұл оқу орнының маңызы ерекше болды. Мұнда жабық әскери оқу орны болғанымен, көптеген пәндер әскери сабақтарға қоса орыс, батыс әдебиеті, географиясы мен тарихы, философия, физика, математика негіздері, шетел тілдері оқытылып, орыстың озық ойлы интеллигенттерінің өкілдері сабақ берген. Оқытушылар құрамында білімді және прогресшіл ой-пікірлі адамдар көп болған. .
1. Почти два десятилетия Греция жила в мире, пока в Македонии не началось восстание под предводительством Андриска, который объявил себя Филиппом — сыном царя Персея и сирийской принцессы Лаодики. Поддержанный Фракией, а также Византием и рядом других городов, Андриск (Лжефилипп) занял Македонию, привлек на свою сторону большую часть населения страны, и вторгся в Фессалию. Римский легион, посланный на подавление восстания, был уничтожен. Рим послал против Андриска новое войско под командованием Квинта Цецилия Метелла, развязав, таким образом, Четвертую Македонскую войну. Действуя скорее подкупом, чем силой, римляне разбили войска Андриска в 148 до н. э. Неудачей закончился также второй поход Андриска, а сам он захвачен в плен, проведен по Риму во время триумфа Квинта Цецилия Метелла и казнен. В 143 году до н. э. римляне также быстро подавили движение Лжефилиппа II.
С тех пор Рим не покидал этот регион, основав провинции Македония, Ахея и Эпир. В ответ оставшиеся свободными греческие полисы, входившие в Ахейский союз, восстали против римского присутствия. Войска Ахейского Союза в битве у Левкопетры на Истме были полностью разгромлены, сам Союз распущен, а в качестве наказания римляне разрушили до основания древний город Коринф в 146 до н. э. — в год разрушения Карфагена.
Поражение Македонии в войнах с Римом объясняется не столько большей бое римских легионов по сравнению с неповоротливой фалангой и чисто военным превосходством римской армии над македонской в целом, сколько системным кризисом рабовладельческой экономики Македонии. Значительно обезлюдевшая в результате оттока населения на восток во время греко-македонского завоевания Азии, а также войн диадохов, вторжений кельтов и непрерывных войн, Македония мало что могла противопоставить Риму. Поражению на поле боя предшествовало также дипломатическое поражение в запутанной политике Балкан и Восточного Средиземноморья. Ослабевшая Македония уже не могла быть той силой, которая могла бы защитить интересы господствующего класса на фоне нарастающей социальной борьбы, и поэтому взоры рабовладельцев как городов Греции и Малой Азии, так и даже в самой Македонии обращаются к новой силе — Риму. Со всех сторон окруженная врагами, изнуренная войнами и истощенная Македония потерпела закономерное поражение.
Македонские войны закончились вместе с утратой Грецией независимости
ответ: Шоқан Шыңғысұлы Уәлиханов (шын есімі Мұхаммед Қанафия; 1835, Қостанай облысы, Сарыкөл ауданы, Құсмұрын жері — 10 сәуір 1865, Көшентоған, Жетісу) — қазақтың ұлы ғалымы, XIX ғасырдың екінші жартысында Қазақстанда туған демократтық, ағартушылық мәдениеттің тұңғыш өкілдерінің бірі, шығыстанушы, тарихшы, фольклоршы, этнограф, географ, ағартушы. Әжесі бала күнінде «Шоқаным» деп еркелетіп айтуымен «Шоқан» аталып кеткен. Шоқан 1835 жылдың қараша айында Құсмұрын бекетінде қазіргі Қостанай облысы Әулиекөл ауданындағы Құсмұрын жерінде атақты аға сұлтан Шыңғыс Уәлиханов отбасында дүниеге келген. Әкесі Шыңғыс Уәлиханұлы сол кезде Аманқарағай дуанының (орталығы Қараоба мекені) аға сұлтаны болған. Округ орталығы 1844 жылы Құсмұрын қамалына ауысқаннан кейін дуан аты Құсмұрын болып өзгертілді. Шоқанның өз атасы Уәли Орта жүздің ханы болған. Арғы атасы Қазақ Ордасының Ұлы ханы Абылай, Шоқан оның шөбересі. Шоқанның балалық шағы қыс кезінде Обаған бойындағы Күнтимес ордасында, жазда Есілдің оң саласы Аққанбұрлық алабындағы ата жайлауда өткен. Әжесі Айғаным тұратын Сырымбеттегі хан ордасында да балдәурен күндерін өткізген.«Жеті жұрттың тілін білуге тиісті» хан тұқымы болғандықтан, Күнтимес ордасындағы әкесі ашқан ауыл мектебінде хат таныған Шоқан сол мектепте ортағасырлық қыпшақ-шағатай тілін меңгереді, парсыша, арабша тіл сындырады.Шоқанның жақын туыстарының естеліктеріне қарағанда, ол бала кезінен білімге бейім әрі құмар болған. Шоқан тарихи аңыз-әңгімелерге ерте бастан-ақ қызыққан. Ол жастайынан данагөй билердің әңгімелерін, акындардың өлең- жырларын зор ықыласпен тыңдап өсті. Оған тәрбие беруде сұлтан әулетінен шыққан әжесі Айғанымның ықпалы күшті болды. Ол жас Шоқанға ежелгі қазақ аңыздарын, аңыз-әңгімелерін, мақал-мәтелдері мен даналық сөздерін жиі айтып отыратын. Шоқан 12 жасына дейін Құсмұрындағы мектепте оқып, мұсылман діні ілімімен танысты. Шоқан ауылдық бастауыш мектепте оқып жүріп-ақ араб, парсы, шағатай тілдерінің негізін үйреніп алды. Шоқанның жақын туыстарының естеліктеріне қарағанда, ол бала кезінен білімге бейім әрі құмар болған. Шоқан тарихи аңыз-әңгімелерге ерте бастан-ақ қызыққан. Ол жастайынан данагөй билердің әңгімелерін, акындардың өлең-жырларын зор ықыласпен тыңдап өсті. Оған тәрбие беруде сұлтан әулетінен шыққан әжесі Айғанымның ықпалы күшті болды. Ол жас Шоқанға ежелгі қазақ аңыздарын, аңыз-әңгімелерін, мақал-мәтелдері мен даналық сөздерін жиі айтып отыратын. Шоқан 12 жасына дейін Құсмұрындағы мектепте оқып, мұсылман діні ілімімен танысты. Шоқан ауылдық бастауыш мектепте оқып жүріп-ақ араб, парсы, шағатай тілдерінің негізін үйреніп алды.
Шоқанның ата-бабалары атақты сұлтандар әулетіне жатады. Оның арғы бабасы Абылай хан XVII ғасырдағы айбынды қазақ билеушілерінің бірі болды. Ал атасы Уәли хан патша үкіметі ресми түрде бекіткен қазақтың соңғы ханы еді. Шоқанның әкесі - Шыңғыс Уәлиханов білімді адам болған. Ол 1834 жылы Омбыда Сібірдің казак әскери училищесін бітіріп, орыс армиясында жоғары әскери шен - полковник атағын алды және Қазақстанды басқару аппаратында бірсыпыра жауапты қызметтер атқарды: Құсмұрын округінің аға сұлтаны, Сібір қырғыздарының облыстық басқармасының кеңесшісі, Көкшетау округінің аға сұлтаны болды. Россияның алдында сіңірген еңбегі үшін оған өмірлік мұра ретінде дворян атағы берілді. Шоқаннын анасы жағынан туыс нағашылары — Баянауыл өлкесіндегі атақты Шормановтар әулеті болатын. Шорманов Мұса орыс армиясының полковнигі, белгілі қазақ биі, Баянауыл сыртқы округының аға сұлтаны еді. 1847 жылы 12 жасар Шоқанды әкесі сол кездегі ең таңдаулы оқу орны болып есептелген Сібір кадеті корпусына оқуға орналастырады. Шоқанның бүкіл келешегі мен ғылым, өнер жолындағы талантын ашуда бұл оқу орнының маңызы ерекше болды. Мұнда жабық әскери оқу орны болғанымен, көптеген пәндер әскери сабақтарға қоса орыс, батыс әдебиеті, географиясы мен тарихы, философия, физика, математика негіздері, шетел тілдері оқытылып, орыстың озық ойлы интеллигенттерінің өкілдері сабақ берген. Оқытушылар құрамында білімді және прогресшіл ой-пікірлі адамдар көп болған. .
Объяснение:
1. Почти два десятилетия Греция жила в мире, пока в Македонии не началось восстание под предводительством Андриска, который объявил себя Филиппом — сыном царя Персея и сирийской принцессы Лаодики. Поддержанный Фракией, а также Византием и рядом других городов, Андриск (Лжефилипп) занял Македонию, привлек на свою сторону большую часть населения страны, и вторгся в Фессалию. Римский легион, посланный на подавление восстания, был уничтожен. Рим послал против Андриска новое войско под командованием Квинта Цецилия Метелла, развязав, таким образом, Четвертую Македонскую войну. Действуя скорее подкупом, чем силой, римляне разбили войска Андриска в 148 до н. э. Неудачей закончился также второй поход Андриска, а сам он захвачен в плен, проведен по Риму во время триумфа Квинта Цецилия Метелла и казнен. В 143 году до н. э. римляне также быстро подавили движение Лжефилиппа II.
С тех пор Рим не покидал этот регион, основав провинции Македония, Ахея и Эпир. В ответ оставшиеся свободными греческие полисы, входившие в Ахейский союз, восстали против римского присутствия. Войска Ахейского Союза в битве у Левкопетры на Истме были полностью разгромлены, сам Союз распущен, а в качестве наказания римляне разрушили до основания древний город Коринф в 146 до н. э. — в год разрушения Карфагена.
Поражение Македонии в войнах с Римом объясняется не столько большей бое римских легионов по сравнению с неповоротливой фалангой и чисто военным превосходством римской армии над македонской в целом, сколько системным кризисом рабовладельческой экономики Македонии. Значительно обезлюдевшая в результате оттока населения на восток во время греко-македонского завоевания Азии, а также войн диадохов, вторжений кельтов и непрерывных войн, Македония мало что могла противопоставить Риму. Поражению на поле боя предшествовало также дипломатическое поражение в запутанной политике Балкан и Восточного Средиземноморья. Ослабевшая Македония уже не могла быть той силой, которая могла бы защитить интересы господствующего класса на фоне нарастающей социальной борьбы, и поэтому взоры рабовладельцев как городов Греции и Малой Азии, так и даже в самой Македонии обращаются к новой силе — Риму. Со всех сторон окруженная врагами, изнуренная войнами и истощенная Македония потерпела закономерное поражение.
Македонские войны закончились вместе с утратой Грецией независимости
2. Первые столкновения 230—232 годов