Мақалада қоғам, демократиялық мемлекет жəне қалыптасу жолдарының жалпы қағидалары қарастырылды. XX ғасыр ғылыми прогресс, гуманизм мен демократияның орын басқан уақыты жəне адамзаттың гүлденген кезеңі деп анықтауға болады. Бірақ XX ғасырдың басында-ақ көптеген ойшылдар техникалық прогресс адамзаттқа жақсылықпен қатар, зұлымдықта алып келетінін, адамгершілік прициптерінің орнын материалдық құндылықтар жəне материалдық принциптер басатынын, ал ол, өз алдына, қоғамда қарама-қайшылықты тудырады деген пікірлер айтып кеткен. Көбінесе XX ғасырдың басын Батыстың рухани мәдениетінің күндылықчарыпың шарықтау кезеңімен байланыстырады. Феодалдық қатынастардың орнына келген бостандық, теңдік, құқық сияқты үғымдар еуропалық көзқарастардың негізін қалады. Бірақ сол кездегі қоғамды қатты сынға алған философиялық мектептер де болды. Еуропалық мәдениетті сынға алған марксистер, психоанализ өкілдері, прагматиктер жəне позитивистер болды. Оның себебі — демократия туралы біржақты анық пікірлердің болмауы жəне де жаңашалдыққа деген күдікпен қарау. Оның барлығы қоғамдық мəселелермен тікелей жəне тығыз байланысты. Автордың ойынша, қоғам адамдардың бірігіп өмір сүретін әлеуметтік ортасы
Жанна д’Арк (около 1412—1431), народная героиня Франции периода Столетней войны (1337—1453 гг.).
Уроженка деревни Домреми в Лотарингии. По словам Жанны, явившиеся ей архангел Михаил и святая Екатерина благословили её избавить Францию от английских захватчиков. Она была убеждена, что призвана исполнить разошедшееся по Франции пророчество о деве-освободительнице.
Семнадцатилетняя Жанна пробралась через занятую врагом территорию в Бурж, к дофину (наследнику французского престола) Карлу Валуа. На фоне распространившихся слухов и предсказаний о её миссии Карл согласился дать девушке под водительство отряд. Придав Жанне в своих военачальников, дофин позволил ей направиться на выручку осаждённому городу Орлеану.
8 мая 1429 г. воодушевляемые Жанной французы прорвали осаду Орлеана. Англичане отступили. Жанна стала известна как Орлеанская дева. Орлеанцы восторженно приветствовали освободительницу. Преклонение перед ней стремительно распространялось по стране, к ней стекались добровольцы. Тесня англичан и союзных им бургундцев, всё возрастающая армия Жанны вступила в Реймс, где по традиции короновали французских королей. Здесь Жанна увенчала дофина, отныне короля Карла VII, короной Франции.
Но для народной массы и значительной части войска предводительницей французов являлась она сама. Её почитали как пророчицу и святую, что вызывало естественный страх у короля и большинства его приближённых, а также настороженность у католических прелатов. Когда в 1430 г. под Компьеном Жанна попала в плен к бургундцам, король не предпринял никаких мер для её освобождения. Бургундцы за большую сумму денег передали Жанну англичанам, а те вручили её судьбу в руки инквизиции.
Инквизиционный трибунал в Руане признал Жанну еретичкой, колдуньей и одержимой. Она была приговорена к сожжению на костре и сожжена 30 мая 1431 г. По инициативе Карла VII в 1456 г. инквизиция реабилитировала Жанну.
В 1920 г. причтена Римско-католической церковью к лику святых.
Мақалада қоғам, демократиялық мемлекет жəне қалыптасу жолдарының жалпы қағидалары қарастырылды. XX ғасыр ғылыми прогресс, гуманизм мен демократияның орын басқан уақыты жəне адамзаттың гүлденген кезеңі деп анықтауға болады. Бірақ XX ғасырдың басында-ақ көптеген ойшылдар техникалық прогресс адамзаттқа жақсылықпен қатар, зұлымдықта алып келетінін, адамгершілік прициптерінің орнын материалдық құндылықтар жəне материалдық принциптер басатынын, ал ол, өз алдына, қоғамда қарама-қайшылықты тудырады деген пікірлер айтып кеткен. Көбінесе XX ғасырдың басын Батыстың рухани мәдениетінің күндылықчарыпың шарықтау кезеңімен байланыстырады. Феодалдық қатынастардың орнына келген бостандық, теңдік, құқық сияқты үғымдар еуропалық көзқарастардың негізін қалады. Бірақ сол кездегі қоғамды қатты сынға алған философиялық мектептер де болды. Еуропалық мәдениетті сынға алған марксистер, психоанализ өкілдері, прагматиктер жəне позитивистер болды. Оның себебі — демократия туралы біржақты анық пікірлердің болмауы жəне де жаңашалдыққа деген күдікпен қарау. Оның барлығы қоғамдық мəселелермен тікелей жəне тығыз байланысты. Автордың ойынша, қоғам адамдардың бірігіп өмір сүретін әлеуметтік ортасы
Жанна д’Арк (около 1412—1431), народная героиня Франции периода Столетней войны (1337—1453 гг.).
Уроженка деревни Домреми в Лотарингии. По словам Жанны, явившиеся ей архангел Михаил и святая Екатерина благословили её избавить Францию от английских захватчиков. Она была убеждена, что призвана исполнить разошедшееся по Франции пророчество о деве-освободительнице.
Семнадцатилетняя Жанна пробралась через занятую врагом территорию в Бурж, к дофину (наследнику французского престола) Карлу Валуа. На фоне распространившихся слухов и предсказаний о её миссии Карл согласился дать девушке под водительство отряд. Придав Жанне в своих военачальников, дофин позволил ей направиться на выручку осаждённому городу Орлеану.
8 мая 1429 г. воодушевляемые Жанной французы прорвали осаду Орлеана. Англичане отступили. Жанна стала известна как Орлеанская дева. Орлеанцы восторженно приветствовали освободительницу. Преклонение перед ней стремительно распространялось по стране, к ней стекались добровольцы. Тесня англичан и союзных им бургундцев, всё возрастающая армия Жанны вступила в Реймс, где по традиции короновали французских королей. Здесь Жанна увенчала дофина, отныне короля Карла VII, короной Франции.
Но для народной массы и значительной части войска предводительницей французов являлась она сама. Её почитали как пророчицу и святую, что вызывало естественный страх у короля и большинства его приближённых, а также настороженность у католических прелатов. Когда в 1430 г. под Компьеном Жанна попала в плен к бургундцам, король не предпринял никаких мер для её освобождения. Бургундцы за большую сумму денег передали Жанну англичанам, а те вручили её судьбу в руки инквизиции.
Инквизиционный трибунал в Руане признал Жанну еретичкой, колдуньей и одержимой. Она была приговорена к сожжению на костре и сожжена 30 мая 1431 г. По инициативе Карла VII в 1456 г. инквизиция реабилитировала Жанну.
В 1920 г. причтена Римско-католической церковью к лику святых.