Епископ, первый глава православной епархии в Орде

Хан, при котором ислам стал государственной религией Орды

Царевич Даир, племянник Батыя, принял православие, ростовский чудотворец

Татарский мурза Чета, принял православие и основал Ипатьевский монастырь под Костромой

Пётр

Узбек

Захарий

Митрофан очень быстро, прямо сейчас

С 1894 года в Вятке началась служебная и творческая ка­рьера талантливого архитектора Ивана Аполлоновича Чарушина. Уроженец города Орлова Вятской губернии, он получил архитектурное образование в Санкт-Петербурге и первые три года проработал на Сахалине, где о нем сохранили самые хорошие воспоминания. В Вятке Иван Аполлонович спроектировал Михайло-Архангельский собор, реконструировал и расширил здание женской гимназии, построил здание епархиальной богодельни (теперь в нем размещается педагогическое училище). Дома, сделанные Иваном Чарушиным в Кирове, и по сей день определяют облик центральных улиц нашего города. Они отличаются хорошими пропорциями, смелой прорисовкой деталей и удачно вписываются в ландшафт.

Күлтегін, Білге қаған және Тоныкөк ескерткіштері (Орхон-Енисей) — мазмұны мен түрі жағынан да, тілі мен көркемдегіш құралдары жағынан да, өлең құрылысы, композициясы жағынан да ежелгі түркі халықтарына ортақ көркем туындылардың үлгісі болумен бірге, ол қазақ әдебиетінің де асыл қазынасына енетін әдеби мұра.

Қазіргі Орта Азия, Қазақстан, Сібір жерлерін аралаған жиһангер өткен ғасырда өзгерген өңірдің салтанатты, әсем қалаларын, зәулім зауыттарын, алып фабрикаларын қызықтап-тамашалары сөзсіз. Сонымен бірге бұл өлкелерден қол қусырып мүлгіген жансыз, меңіреу балбал тастарға да, опат соғыстардан қирап жер астына түскен ескі қалалардың жал-жал көмескі қорғандарына да, сол бір жойқын бүліншіліктерге төтеп берген сәулет өнерінің не бір ғажап ескерткіштеріне де көз тоқтатып, тарих түбіне ой жіберіп өтері де ақиқат.

Ғылымының табыстары нәтижесінде сол көне ескерткіштерге, шексіз сахарада мүлгіп қалған меңіреу тастарға бүгінде тіл бітіп, іргелі ел болып қанат жайған түркі халықтарының бақытты ұрпағына тарих шежіресін баян етуде. Бір кездерде сақтар жайлаған, гундер шарлаған кең атырапты заманымыздың VI-VIII ғасырлары арасында үш жүз жыл бойы ұзын найзалы, жарау атты түріктер еркін билеген. Бертінде Дешті Қыпшақ аталған, моңғолдар ат тұяғына таптатқан бұл өлкені ежелден-ақ қазіргі түркі тілдес халықтардың түпкі төркіні болып табылатын көк түріктер мекен етуші еді.

Объяснение:

осы ма