IY ТОҚСАН БОЙЫНША ЖИЫНТЫҚ БАҒАЛАУҒА АРНАЛҒАН ТАПСЫРМАЛАР «XIХ-XX ғасырдың басындағы Қазақстанның мәдениеті» бөлімі бойынша жиынтық бағалау
Тақырып ХІХ ғасырдағы мәдениеттің дамуы
Оқу мақсаты 7.2.3.2 XIX ғасырдың ІІ жартысындағы білім беру мен ағарту ісінің даму ерекшеліктерін түсіндіру
7.2.2.1 Халық ауыз әдебиеті мен музыка өнері туындыларының тарихи дереккөзі ретінде құндылығын бағалау
Бағалау критерийі Білім алушы
• Білім беру мен ағарту ісінің даму ерекшеліктерін анықтайды
• Халық ауыз әдебиеті мен музыка өнері туындыларының тарихи дереккөзі ретінде құндылығына баға береді
Ойлау дағдыларының деңгейі Қолдану
Жоғары деңгей дағдылары
Орындау уақыты 20 минут
Тапсырма
1. Пaтшaлық Peceйдiң бiлiм бepy жүйесіндегі жәнe мұсылмандық бiлiм бepy жүйесіндегі aйыpмашылықтapын жaзыңыз.
Peceйлiк бiлiм бepy жүйeciнің түpлepi
Мұcылмaндық бiлiм бepy жүйeciнiң түpлepi
I
І
II
ІІ
III
ІІІ
2. ХІХ ғасырдағы қазақ халқының ауыз әдебиеті мен музыка өнері туралы ойыңызды ПТМС формуласы арқылы пікіріңізді білдіріңіз.
Позиция «ХІХ ғасырдағы қазақ халқының ауыз әдебиеті мен музыка өнері тарихи дерек көзі ретінде құндылығы жоғары /құндылығы төмен»
Түсіндіру (себебі мынадай 2 дәлел келтіре аламын...)
Мысал (мұны мынадай 2 мысал арқылы дәлелдей аламын)
Салдар (қорытынды жасаймын)
Объяснение:
Социальная структура. Социальная структура Белой Орды, Могулистана, Ногайской Орды, ханства Абулхаира и других государств была основана на феодальных отношениях. Господствующая верховная власть состояла из потомков Чингисхана - чингизидов, а на второй ступени власти находились вожди родов и племен. Представителями верховной власти являлись ханы, султаны, отданы. Они опирались на вождей родов и племен - эмиров, бегов, биев и баев.
Во главе государства стоял великий хан. Ханская власть наследственно передавалась от отца к сыну. Государственные дела решались на ханском совете. В состав ханского совета входили улусбеки, эмиры, беки, бии. Советниками хана являлись его везиры. Верховным органом ханской власти был курултай. Он созывался раз в год в летнее время. На нем рассматривались вопросы внутреннего и внешнего положения государства.
Если в Белой Орде, ханстве Абулхаира и Могулистане предводителей тюркских племен именовали эмирами, то в Ногайской Орде - мурзами. В управленческом аппарате ханской власти широко употреблялся титул «бек». Он присваивался военачальникам и высшим государственным чиновникам. Например: улусбек, туменбек, мынбек. Вместе с тем распространен был титул бия, который в основном присваивался народным судьям. Монгольский титул «нойон» присваивался представителям богатой знати. Титулы «бахадур» или «батыр» также носили видные военачальники. Простонародье называли «карача» (чернь, простолюдины).
В Монгольской империи использовался свод законов «Ясы». Однако по той причине, что эти законы были созданы применительно к кочевому скотоводству, то, естественно, они были непригодны для завоеванных монголами народов, живших в условиях оседлого и полуоседлого образа жизни и поэтому в этих районах постепенно вышли из употребления.
О праве собственности на землю. После монгольского нашествия земли Казахстана вошли в состав Монгольской империи.
Завоеванные земли Чингисхан разделил между своими сыновьями. Эти земли назывались «инджу», что означало «приданое». Земли в качестве инджу передавались со всем населением, живущим на них. А налоги, собранные у населения на землях инджу, поступали в ханскую казну или в распоряжение потомков хана.
Объяснение: