Какие политические деятели созданию движения об отказе от участия в любых военных блоках, за поддержание нейтралитета стран - участниц, по выработке единой позиции насчет конфликтов в мире? может быть несколько ответов И.Б. Титор
Д.Неру
В.Гавел
Г.А. Насер
М. Тэтчер

Образование государства. В середине X века в Жетысу и в части Восточного Туркестана было создано государство Карахани- дов. Столицей стал город Баласагун. Основателем государства яв­лялся внук Бильге Кул Кадыр-ханаСатукБогра-хан (915-955 гг.). Приняв ислам и пользуясь поддержкой династии Саманидов, он одержал победу над своим родственником Огулишком, правившим Таразом и Кашгарией, и подчинил их себе. В результате было со­здано единое централизованное государство Караханидов. После распада Карлукского каганата оно занимало обширную террито­рию от Жетысу до Испиджаба на западе и до Кашгара на востоке.

В этнический состав государства Караханидов входили племе­на жикил, ягма, карлуков, огу зов, канлы, уйсунов и другие тюрко­язычные племена. Особую роль в создании государства сыграло племя карлуков. Помимо выходцев из этого племени правителя­ми избирались также выходцы из племен ягма и жикил. Имена их предводителей Арслан- хана и Богра-хана были связаны с тотема­ми - объектами религиозного почитания (животные, растения и т.д.) этих племен: у жикил - лев, у ягма - бура (верблюд).

Общественный строй. Верховная власть находилась в руках хакана (кагана). Власть передавалась по наследству. К представи­телям знати относились потомки хакана - тегины, илик ханы, беки, нукеры. Власть осуществлялась по удельному принципу. Удельные земли подразделялись на большие и малые. У хакана имелись со­ветники, везиры. По своей деятельности они были схожими с коль еркинами в период Огузского каганата. По письменным свидетель­ствам Махмуда Кашгари, значение слова «коль еркин» раскрыва­ется, как «ум глубокий, подобно озеру» и эту должность занимали советники-соправители.

Ставка хакана, откуда он осуществлял свою политико-администра­тивную власть, называлась ордой. В ней жили дворцовые придворные.

По сравнению с системой правления предшествовавших тюрк­ских каганатов система общественного строя у государства Караханидов была более развитой, с феодаль­ным укладом. Это можно проследить по видам землевладения, системе сбора на­логов, социальному неравноправию и другим формам угнетения для поддер­жания правящей власти.

Описание: C:\Users\Администратор\Desktop\istoria_sredneveko_kazakhstana_7kl_raspoznano.files\image040.jpgОдной из разновидностей землевла­дения была икта- земельный надел, по­жалованный хаканом своим приближен­ным. Землевладельцев называли икта- дарами (персидское слово). По-арабски таких землевладельцев именовали мук- та. Однако икта навечно не узаконива­лась. А иктадары выделенные им икты стремились закрепить за собой навечно. Мавзолей Карахана.

Лица, получившие икты, в обязательном порядке обязаны были собирать налоги с простых людей и проходить у хакана военную службу.

Кроме икты существовали и другие разновидности землевла­дения. Так, например, крупным феодалам выделялись большие зе­мельные участки за счет захваченных территорий в целях сбора там налогов с населения. Также для этого феодалам выделялись и земли, принадлежащие государству.

Земельные наделы выделялись не только священнослужителям, но и религиозным учреждениям в целях укрепления их матери­альной самостоятельности. Такие земельные наделы назывались вакф (вакуф). С них налоги не взимались.

В оседлых районах основным видом угнетения мелких кресть­ян являлся сбор налогов с их удельных земель. В арабских и пер­сидских источниках таких земледельцев именовали му зари или бар- зигары.

Другой разновидностью гнета в период государства Караха­нидов была коммендация. Смысл ее состоял в следующем: «слабый (человек) передает под покровительство сильного свой земельный участок, чтобы он (сильный) защищал его». Мелкие собственники передавали землю под покровительство богатых землевладельцев, за что выплачивали им налоги. Существовали и другие виды нало­гов. Так, если одни крестьяне выделяли человека для прохожде­ния военной службы, то другие выполняли различные повинности у своих защитников - феодалов.

В целом, государство Караханидов не являлось продолжением тюркских каганатов. Оно было государством с развитой системой об­щественного строя, сильным как политически, так и экономически.

СОРИ Я НЕ ЗНАЮ ПРОЧИТАЕШ :

Объяснение:

Қазан төңкерісі — 1917 ж. 25 қазанда (қарашаның 7) Петроградта болған ірі әлеуметтік-саяси, тарихи оқиға. Көтеріліс В. И. Ленин басқарған большевиктер партиясының жетекшілігімен жүзеге асырылды.

Оған Петроград жұмысшылары, қала гарнизонының солдаттары мен Балтық флоты матростарының өкілдері қатынасты. Көтеріліс жеңіске жеткен күні кешкісін Петроградта ашылған Кеңестердің Бүкілресейлік ІІ съезі Уақытша үкіметтің құлатылғандығын және бүкіл елдегі өкімет билігі Кеңестердің қолына көшкендігін жариялап, В. И. Ленин дайындаған Бітім және Жер туралы декреттерді қабылдады. Алғашқысында 1914 ж. басталған І-дүниежүзілік соғысқа қатысушы елдердің үкіметтері мен халықтарына аннексиясыз және контрибутциясыз демократиялық бітім жасау ұсынылса, Жер туралы декретте жерге жеке меншік жойылып, ол жалпы халықтық мемлекеттік меншік болып жарияланды. Съезе В.И. Ленин басқарған және жұмысшы-шаруа үкіметі аталған Ресей ХКК құрылды. Сонымен қатар Кеңестердің Бүкілресейлік ОАК-нің (БОАК) жаңа, большевиктендірілген құрамы сайланды. Съез В.И. Лениннің жұмысшыларға, солдаттар мен шаруаларға арналған үндеуін қабылдап, ол арқылы халықты барлық жерде жаппай Кеңес өкіметін орнатуға шақырды. Кеңес үкіметі көп ұлтты Ресей еңбекшілерін өз жағына тартуда айтарлықтай насихатшылдық рөл атқарған екі саяси құжат жариялады. Біріншісі 2 (15) қарашада жарияланған Ресей халықтары құқықтарының декларациясы, екіншісі 20 қарашадағы (3 желтоқсан) Ресей мен Шығыстың барлық мұсылман еңбекшілеріне деген үндеу болды. Бұл құжаттарда Ресейді мекендеген халықтардың теңдігі, олардың өздерінің мемлекеттік құрылысын өздері шешуге құқылы екендігі айтылып, ұлттық және этностық топтардың еркін дамуына, бұрынғы езілген ұлттардың өздерін-өздері билейтіндігіне кепілдік беріледі делінді. Мұның үстіне Кеңес өкіметі мен большевиктер партиясы "Зауыттар мен фабрикаларға жұмысшыларға!", "Жер шаруаларға!", "Теңдік бұрынғы езілген ұлттарға!" деген ұрандарды үзбей қайталаумен болды. Осы уәделер мен ұрандарға әуел баста бұқараның айтарлықтай бөлігі, ең алдымен, қоғамның жаппай кедейленген мүшелері сенді, сондықтан олардың өкілдері Кеңес өкіметін орнату үшін күреске қатысты. Петроградтан кейін 1917 ж. қарашаның басында Кеңес өкіметі Мәскеуде, елдің өнеркәсіпті орталығы аудандарында жеңіске жетті, көп кешікпей бұл жағдай мемлекеттің ұлт аймақтарын, оның ішінде Қазақстанды да қамтыды. Қазақстанда Кеңес өкіметінің орнауы ұзаққа созылды. Бұл кезде Кеңес өкіметі негізінен алғанда қалалар мен өлкенің басқа да ірі елді мекендерінде орнады. Ал ауылдар мен селолардың басым көпшілігінде Кеңес өкіметінің орнауы азамат соғысы басталғанға дейін, тіпті одан кейінгі жылдарға дейін жалғасты. Бұл өлкенің әлеуметтік-экономикалық артта қалуынан, жергілікті жұмысшы табы мен большевиктік ұйымдардың сан жағынан аз әрі әлсіз болуынан, ұлтаралық қатынастардың күрделілігінен шиеленісіне түсті. Мұның үстіне ұлттық-демократия Алаш қозғалысының жетекшілері Қазан төңкерісі мен Кеңес өкіметінің идеяларын қабылдамады. Ал Қазақстанда орналасқан Орал, Жетісу, Батыс Сібір және Орынбор казак әскерлерінің әскери үкіметтері Кеңес өкіметінің орнауына қарулы қарсылық көрсетті. Кеңес өкіметінің Қазақстанда жеңіске жетуіне негізінен славян текті халықтардың (ең алдымен, орыстар мен украиндардың) өкілдерін біріктірген жергілікті гарнизонның солдаттары мен жұмысшы-солдат және шарауалар кеңестеріне топтасқан қоғамның кедейленген мүшелерінің өкілдері барынша ат салысты. Қазақстанда Кеңес өкіметін орнату ісіне Әліби Жангелді, Сәкен Сейфуллин, Кәрім Сүтішев, Абдолла Асылбеков, Майкөтов Әділбек, И.Дубынин, К.Шугаев, Я.Ушанов, А.Иманов, С.Цвиллинг, Т.Рысқұлов, Т.Бокин, П.Виноградов, Л.Емелев, Т.Өтепов, А.Розыбакиев, т.б. неғұрлым белсене қатысты.