- Отсутствовал аппарат управления, не существовало постоянной армии. Необходимо было привести архаичное законодательство в соответствие с новыми условиями. Все это следовало исправлять под постоянной угрозой войны с сильными соседями: Казанским и Крымским ханствами, Великим княжеством Литовским. - И, наконец, главное: верховная власть не обладала сословием верных и преданных престолу людей, имеющих опыт государственного правления. Решение этих проблем требовало колоссальных усилий, поэтому несложно понять, что некоторые вопросы правитель не смог разрешить правильным путем.
В 25-летней Ливонской войне Россия потеряла старинные русские крепости у Финского залива – Ям, Копорье, Ивангород. - Лучшая бое часто войск была перемолота на полях сражениях. -Страна была доведена до страшного разорения. +Однако ту войну нельзя назвать неудачной. Известно, какое значение имела Пруссия для продвижения германцев на восток. Названная также по имени племени пруссов, издревле живших там и совершенно истребленными германскими феодалами, она была плацдармом в тылу славянских и прибалтийских народов. Мы вправе предположить, что не будь сокрушен русскими войсками Ливонский орден, Ливония могла бы стать подобием Пруссии. Коренное население – латыши и эстонцы, – в конце концов, были бы истреблены германскими господами, как и пруссы. Германские короли, кайзеры, а потом и Гитлер имели бы еще одну мощную базу для агрессии.
-За 2 десятилетия произвола, творимого Иваном Грозным, его поданные настолько отвыкли от правильного суда, настолько разучились соотносить вину преступника и тяжесть положенной ему по закону карой, что теперь угроза самых жестоких наказаний не могла воспрепятствовать заметному росту преступности. Попытки правителей решить все эти проблемы были тщетны, и впоследствии -Россия перешла к более сильному кризису, поставившему ее на грань гибели в Смутное время.
+Но немаловажно отметить, что если мы посмотрим из нашего времени на события, предшествовавшие Ливонской войне, - на присоединение к Русскому государству Казанского и Астраханского ханств, то увидим, что помимо соперничества царей и ханов, помимо сражений, в которых гибли воины, мы увидим важнейший факт нашей истории: рост национального состава Русского государства. И до этого в нашем государстве жили не одни русские. Жили еще карелы, саамы, вепсы, ненцы, коми. И вот к этому числу прибавились татары, башкиры, чуваши, мордва, кумыки, нордайцы, кабардинцы. Зарождалось сообщество различных народов, начиналось их объединение и сближение.
Ұлы жүзің Ресейге қосылуы - Ұлы жүз руларының Ресей қол астына қарауы. Жетісудың Ілеге дейінгі бөлігі 18-ғасырда Жоңғар билігінде болды. Ол кезде Ұлы жүз ханы Жолбарыстың қол астында Ташкент төңірегіндегі шағын ғана аймақ бар еді. Жолбарыс хан орыс елшісі М.Тевкелевтің Кіпті жүзге келгенін біліп, оған Ресейдің қол астына кірудің шартын анықтау үшін үш старшын аттандырды. Осы кезде Ұлы жүздің атақты билері — Төле би, Қодар би және Сатай, Бөлек, Хангелді батырлар өздерін Ресей азаматтығына қабылдау жөнінде император Анна Иоановнаға жолдама хат жолдады. Олар Әбілқайыр хан мойындаған шарттар негізінде Ресей мемлекетінің құрамына кіруге тілек білдірді. 1834 жылы 20 сәуірде император Анна Иоанновна оларды Ресейдің қол астына қабылдау жөніндегі грамотаға қол қойды. 1842 жылы Ұлы жүз руларының төрт старшыны Ресейдің қол астына қарау жөнінде ант берді. Бұл кезде Жетісудың көптеген бөлігінің Жоңғарлар билігінде болуы Ресейге қосылуға бөгет жасады. Сонымен қатар Қоқан ханы мен Хиуа билеушілері едәуір қарсылық көрсетгі. 1848 жылы сұлтан Сүйік Абылайханов бастаған Ұлы жүз қазақтары өздерін Ресей қол астына алу туралы тілек білдірді. Бір жыл өткен соң патша үкіметі Ұлы жүз қазақтарын Ресей азаматы деп жариялады. Бірақ бұл азаматтыққа Іленің шығыс жағын мекендеген рулар ғана өтті. 1856 жылы Ұлы жүздің Жалайыр, Албан, Дулат, Шапырашты, Ысты тайпалары Ресей азаматтығын қабылдады. 19 ғасырдың 50-жылдарында Ұлы жүздің Оңтүстік Қазақстаңдағы бөлігі Қоқан хандығының қол астында еді. Бұл аймақтарды өзіне қаратып әрі Орта Азиядағы хандықтарды өзіне бағындыру мақсатымен патша үкіметі Ұлы жүздің Оңтүстік Қазақстандағы аймағына екі жақтан — Перовск және Верный қалаларынан жорық бастады (Ұзынагаш шайқасы). 1864 жылы көктемде орыс әскері Әулие-атаны, 1865 жылы Ташкент, Перовскіден шабуылға шыққан орыс әскері Шымқорған, Жөлек бекіністерін алып, Сырдария мен Жетісудағы Ұлы жүз қазақтары түгелдей дерлік Ресей қол астына көшті.
- И, наконец, главное: верховная власть не обладала сословием верных и преданных престолу людей, имеющих опыт государственного правления. Решение этих проблем требовало колоссальных усилий, поэтому несложно понять, что некоторые вопросы правитель не смог разрешить правильным путем.
В 25-летней Ливонской войне Россия потеряла старинные русские крепости у Финского залива – Ям, Копорье, Ивангород.
- Лучшая бое часто войск была перемолота на полях сражениях.
-Страна была доведена до страшного разорения.
+Однако ту войну нельзя назвать неудачной. Известно, какое значение имела Пруссия для продвижения германцев на восток. Названная также по имени племени пруссов, издревле живших там и совершенно истребленными германскими феодалами, она была плацдармом в тылу славянских и прибалтийских народов. Мы вправе предположить, что не будь сокрушен русскими войсками Ливонский орден, Ливония могла бы стать подобием Пруссии. Коренное население – латыши и эстонцы, – в конце концов, были бы истреблены германскими господами, как и пруссы. Германские короли, кайзеры, а потом и Гитлер имели бы еще одну мощную базу для агрессии.
-За 2 десятилетия произвола, творимого Иваном Грозным, его поданные настолько отвыкли от правильного суда, настолько разучились соотносить вину преступника и тяжесть положенной ему по закону карой, что теперь угроза самых жестоких наказаний не могла воспрепятствовать заметному росту преступности. Попытки правителей решить все эти проблемы были тщетны, и впоследствии
-Россия перешла к более сильному кризису, поставившему ее на грань гибели в Смутное время.
+Но немаловажно отметить, что если мы посмотрим из нашего времени на события, предшествовавшие Ливонской войне, - на присоединение к Русскому государству Казанского и Астраханского ханств, то увидим, что помимо соперничества царей и ханов, помимо сражений, в которых гибли воины, мы увидим важнейший факт нашей истории: рост национального состава Русского государства. И до этого в нашем государстве жили не одни русские. Жили еще карелы, саамы, вепсы, ненцы, коми. И вот к этому числу прибавились татары, башкиры, чуваши, мордва, кумыки, нордайцы, кабардинцы. Зарождалось сообщество различных народов, начиналось их объединение и сближение.
Ұлы жүзің Ресейге қосылуы - Ұлы жүз руларының Ресей қол астына қарауы. Жетісудың Ілеге дейінгі бөлігі 18-ғасырда Жоңғар билігінде болды. Ол кезде Ұлы жүз ханы Жолбарыстың қол астында Ташкент төңірегіндегі шағын ғана аймақ бар еді. Жолбарыс хан орыс елшісі М.Тевкелевтің Кіпті жүзге келгенін біліп, оған Ресейдің қол астына кірудің шартын анықтау үшін үш старшын аттандырды. Осы кезде Ұлы жүздің атақты билері — Төле би, Қодар би және Сатай, Бөлек, Хангелді батырлар өздерін Ресей азаматтығына қабылдау жөнінде император Анна Иоановнаға жолдама хат жолдады. Олар Әбілқайыр хан мойындаған шарттар негізінде Ресей мемлекетінің құрамына кіруге тілек білдірді. 1834 жылы 20 сәуірде император Анна Иоанновна оларды Ресейдің қол астына қабылдау жөніндегі грамотаға қол қойды. 1842 жылы Ұлы жүз руларының төрт старшыны Ресейдің қол астына қарау жөнінде ант берді. Бұл кезде Жетісудың көптеген бөлігінің Жоңғарлар билігінде болуы Ресейге қосылуға бөгет жасады. Сонымен қатар Қоқан ханы мен Хиуа билеушілері едәуір қарсылық көрсетгі. 1848 жылы сұлтан Сүйік Абылайханов бастаған Ұлы жүз қазақтары өздерін Ресей қол астына алу туралы тілек білдірді. Бір жыл өткен соң патша үкіметі Ұлы жүз қазақтарын Ресей азаматы деп жариялады. Бірақ бұл азаматтыққа Іленің шығыс жағын мекендеген рулар ғана өтті. 1856 жылы Ұлы жүздің Жалайыр, Албан, Дулат, Шапырашты, Ысты тайпалары Ресей азаматтығын қабылдады. 19 ғасырдың 50-жылдарында Ұлы жүздің Оңтүстік Қазақстаңдағы бөлігі Қоқан хандығының қол астында еді. Бұл аймақтарды өзіне қаратып әрі Орта Азиядағы хандықтарды өзіне бағындыру мақсатымен патша үкіметі Ұлы жүздің Оңтүстік Қазақстандағы аймағына екі жақтан — Перовск және Верный қалаларынан жорық бастады (Ұзынагаш шайқасы). 1864 жылы көктемде орыс әскері Әулие-атаны, 1865 жылы Ташкент, Перовскіден шабуылға шыққан орыс әскері Шымқорған, Жөлек бекіністерін алып, Сырдария мен Жетісудағы Ұлы жүз қазақтары түгелдей дерлік Ресей қол астына көшті.