Күлтегін, Білге қаған және Тоныкөк ескерткіштері (Орхон-Енисей) — мазмұны мен түрі жағынан да, тілі мен көркемдегіш құралдары жағынан да, өлең құрылысы, композициясы жағынан да ежелгі түркі халықтарына ортақ көркем туындылардың үлгісі болумен бірге, ол қазақ әдебиетінің де асыл қазынасына енетін әдеби мұра.
Қазіргі Орта Азия, Қазақстан, Сібір жерлерін аралаған жиһангер өткен ғасырда өзгерген өңірдің салтанатты, әсем қалаларын, зәулім зауыттарын, алып фабрикаларын қызықтап-тамашалары сөзсіз. Сонымен бірге бұл өлкелерден қол қусырып мүлгіген жансыз, меңіреу балбал тастарға да, опат соғыстардан қирап жер астына түскен ескі қалалардың жал-жал көмескі қорғандарына да, сол бір жойқын бүліншіліктерге төтеп берген сәулет өнерінің не бір ғажап ескерткіштеріне де көз тоқтатып, тарих түбіне ой жіберіп өтері де ақиқат.
Ғылымының табыстары нәтижесінде сол көне ескерткіштерге, шексіз сахарада мүлгіп қалған меңіреу тастарға бүгінде тіл бітіп, іргелі ел болып қанат жайған түркі халықтарының бақытты ұрпағына тарих шежіресін баян етуде. Бір кездерде сақтар жайлаған, гундер шарлаған кең атырапты заманымыздың VI-VIII ғасырлары арасында үш жүз жыл бойы ұзын найзалы, жарау атты түріктер еркін билеген. Бертінде Дешті Қыпшақ аталған, моңғолдар ат тұяғына таптатқан бұл өлкені ежелден-ақ қазіргі түркі тілдес халықтардың түпкі төркіні болып табылатын көк түріктер мекен етуші еді.
Все необходимые термины выделены Объяснение: 1)С XVIII века в основном на этнический состав населения Казахстана повлияла аграрная политика казачьего и военного населения, за счёт их расположения в крепостях, редутах, форпостах и казачьих станицах, занимавших определённую территорию Казахского ханства, но при этом до 20-х годов XIX века почти все население Казахского ханства составляли казахи. Однако во второй половине ХІХ века после отмены в 1861 году крепостного права в России, началась переселенческая политика крестьян в Северо-Восточный Казахстан. Кроме вышеуказанных этнических групп, на территории Казахстана к концу XIX века появились представители других народов, тем самым на территории Казахстана к началу ХХ века был очень разнообразный моноэтнический состав населения. 2)1917 году на территории Казахстана была проведена перепись населения, по данным которой численность населения края составила более 6 млн человек. По сравнению с 1897 годом численность населения заметно выросла. Славянское население преимущественно проживало в северных и северо-восточных областях. Доля казахов в составе населения Казахстана значительно снизилась. Тем самым в национальной политике утвердилось понятие интернационализм. Так как в результате Гражданской войны, продовольственной разверстки, неурожая, нараставшего голода за период между 1917 и 1920 гг. население республики значительно сократилось. В это же время продолжался процесс постепенной депортации крестьян из европейской части России, в качестве спецпереселенцев. Но не смотря на это у казахского народа до сих пор сохранялась толерантность к другим народам, в основном к земледельцам и крестьянам
Күлтегін, Білге қаған және Тоныкөк ескерткіштері (Орхон-Енисей) — мазмұны мен түрі жағынан да, тілі мен көркемдегіш құралдары жағынан да, өлең құрылысы, композициясы жағынан да ежелгі түркі халықтарына ортақ көркем туындылардың үлгісі болумен бірге, ол қазақ әдебиетінің де асыл қазынасына енетін әдеби мұра.
Қазіргі Орта Азия, Қазақстан, Сібір жерлерін аралаған жиһангер өткен ғасырда өзгерген өңірдің салтанатты, әсем қалаларын, зәулім зауыттарын, алып фабрикаларын қызықтап-тамашалары сөзсіз. Сонымен бірге бұл өлкелерден қол қусырып мүлгіген жансыз, меңіреу балбал тастарға да, опат соғыстардан қирап жер астына түскен ескі қалалардың жал-жал көмескі қорғандарына да, сол бір жойқын бүліншіліктерге төтеп берген сәулет өнерінің не бір ғажап ескерткіштеріне де көз тоқтатып, тарих түбіне ой жіберіп өтері де ақиқат.
Ғылымының табыстары нәтижесінде сол көне ескерткіштерге, шексіз сахарада мүлгіп қалған меңіреу тастарға бүгінде тіл бітіп, іргелі ел болып қанат жайған түркі халықтарының бақытты ұрпағына тарих шежіресін баян етуде. Бір кездерде сақтар жайлаған, гундер шарлаған кең атырапты заманымыздың VI-VIII ғасырлары арасында үш жүз жыл бойы ұзын найзалы, жарау атты түріктер еркін билеген. Бертінде Дешті Қыпшақ аталған, моңғолдар ат тұяғына таптатқан бұл өлкені ежелден-ақ қазіргі түркі тілдес халықтардың түпкі төркіні болып табылатын көк түріктер мекен етуші еді.
Объяснение:
осы ма
Объяснение:
1)С XVIII века в основном на этнический состав населения Казахстана повлияла аграрная политика казачьего и военного населения, за счёт их расположения в крепостях, редутах, форпостах и казачьих станицах, занимавших определённую территорию Казахского ханства, но при этом до 20-х годов XIX века почти все население Казахского ханства составляли казахи. Однако во второй половине ХІХ века после отмены в 1861 году крепостного права в России, началась переселенческая политика крестьян в Северо-Восточный Казахстан. Кроме вышеуказанных этнических групп, на территории Казахстана к концу XIX века появились представители других народов, тем самым на территории Казахстана к началу ХХ века был очень разнообразный моноэтнический состав населения.
2)1917 году на территории Казахстана была проведена перепись населения, по данным которой численность населения края составила более 6 млн человек. По сравнению с 1897 годом численность населения заметно выросла. Славянское население преимущественно проживало в северных и северо-восточных областях. Доля казахов в составе населения Казахстана значительно снизилась. Тем самым в национальной политике утвердилось понятие интернационализм. Так как в результате Гражданской войны, продовольственной разверстки, неурожая, нараставшего голода за период между 1917 и 1920 гг. население республики значительно сократилось. В это же время продолжался процесс постепенной депортации крестьян из европейской части России, в качестве спецпереселенцев. Но не смотря на это у казахского народа до сих пор сохранялась толерантность к другим народам, в основном к земледельцам и крестьянам