«Византия мен Түрік қағанаты арасындағы қарым-қатынасы»
Истеми (Есте би) кеше ғана жібектей жұмсақ көрінген Иран шахымен тіл табысу үшін екі қайтара елші аттандырды. Алғашқы елші Иран шахынан жартымды жауап естімей қайтты. Иран шахы түрік елшілері мен саудагерлері апарған бір керуенге тиелген жібек маталарды қонақтарының көз алдында өртеп, ақшасын эфталиттер елшісі Катулфтың кеңесімен бұйымның ақысын алтынмен санап берді де, келген іздеріңізбен кейін қайтыңыздар дегендей қолдарын Талас жаққа қарай шошайтты. Бұл қорлыққа да көнген қаған тағы елші жіберді. Бірақ олардың туған жеріне - түріктер еліне Талас қаласына өліктері ғана оралды. Бір елші ғана емес, оның қасындағы қосшылары да үшеуінен басқасы түгелдей көз жұмды. Парсылар түрік елшілері ыстық күнге шыдай алмай қаза болды десе, Истеми қаған өз адамдарының өлімі әдейі улаудан болғандығын жансыздары арқылы білді. Мұның өзі аталы-балалы қаған мен шах билеген екі мемлекеттің арасында бір қырғын соғыс болатындығын білдіргендей еді . Византия үшін бұл іздегенге сұрағандай болды, елшісі Земархты Талас қаласындағы - Истеми қағанға аттандыруға асықты. Түріктер Ұрым деп атайтын Византияның императоры II Юстиниан өз елшісіне қағанмен Иранға қарсы одақтасуды, ең болмаса жібек маталарды сатып алу жөнінде шарт жасасуды тапсырмақ болатын. Осы соңғы мүдде өзі орындалғанның өзінде тілі жұмсақ гректер жауынгер түріктерді түбінде дегеніне көндіретіндігіне сенді. Ұрым еліне грек елшісінен бұрын түрік елшісі соғды Маниах келді. II Юстиниан тәңірдің өзі жібергендей түрік елшісін құшақ жая қарсы алып, жібек саудасына да, ең бастысы - Иранға қарсы соғысуға да бірден келісті. Император II Юстиниан елші Маниахты үлкен сый-сияпатпен Талас бойына қайтарып, қасына өз елшісі Земархты қосып берді. Византия тарихшысы Менандр «Агафия тарихының жалғасы» деген еңбегінде 568 жылы Земарх Талас өзені жағасындағы Талас қаласын мекендеген түрік қағаны Истемиге барғанын жазады.
С древнейших времён человек менял мир вокруг себя. Но большую часть истории это происходило медленно и незаметно. Лишь в индустриальную эпоху человечество отчётливо осознало роль технического прогресса в своей судьбе.Это была эпоха невиданных парадоксов. Фантастическое могущество человека - и превращение его в винтик экономико-политической машины. Триумф массового просвещения - и возврат к поистине средневековым охотам на ведьм. Победа над тысячелетними болезнями, увеличение продолжительности жизни в 2-3 раза - и самые массовые войны в истории. Готовность покорить и "очеловечить" другие планеты - и неиллюзорный шанс уничтожить свою собственную. Индустриальная эпоха - иллюстрация фантастической творческой мощи архаичных и иррациональных человеческих мотивов. Мотивов слепых, порой, откровенно деструктивных, но всё равно в итоге изменивших жизнь людей к лучшему. Романтика индустриализма была романтикой "прогресса ради прогресса", где люди - лишь средство для великого дела. Человек конструировал новый мир, не думая о себе. Это был период романтики мощностей и скоростей, романтики сил и масштабов. Машины воплотили древнюю мечту о волшебной силе, которая может покориться человеку. А ещё... индустриальная эпоха научила нас летать. Летать быстрее любого ветра, летать выше любых птиц, летать в любую точку земли и даже за пределы атмосферы.Так ли важны были пресловутые политические свободы в эпоху, когда сбывались такие мечты? Так ли существенны были все эти земные проблемы на фоне грядущей звёздной судьбы человечества?Нет смысла отрицать: авиакосмическая отрасль во все времена активно обслуживала военные нужды. Но очевидно, что глубинные мотивы конструкторов выходили далеко за рамки этого. Не о войне и не об убийстве были их грёзы."Как же я не видал прежде этого высокого неба? И как я счастлив, что узнал его наконец. Да! Всё пустое, всё обман кроме этого бесконечного неба" Л. Толстой. Да, мечты индустриальной эпохи были иррациональны и наивны. Но они совершили в умах людей удивительный переворот.Массы людей впервые допустили, что мир движется в сторону улучшения, а не ухудшения. И что прогресс может дать человеку не только бытовой комфорт, но и духовный рост.Мечта о "светлом будущем" сменила в людях тысячелетнюю тоску по "утраченному золотому веку". Образы грядущей звёздной эры затмили старые детские сказки и приблизились по значимости к религиозным переживаниям.Порой казалось, что будущее нельзя даже нарисовать. Оно было как чистый белый свет. Прекрасный, но пока недоступный нашему пониманию. И могли ли очередные "великие стройки" и гигантские машины приблизить человека к этому свету? Вот в чём был вопрос...
«Византия мен Түрік қағанаты арасындағы қарым-қатынасы»
Истеми (Есте би) кеше ғана жібектей жұмсақ көрінген Иран шахымен тіл табысу үшін екі қайтара елші аттандырды. Алғашқы елші Иран шахынан жартымды жауап естімей қайтты. Иран шахы түрік елшілері мен саудагерлері апарған бір керуенге тиелген жібек маталарды қонақтарының көз алдында өртеп, ақшасын эфталиттер елшісі Катулфтың кеңесімен бұйымның ақысын алтынмен санап берді де, келген іздеріңізбен кейін қайтыңыздар дегендей қолдарын Талас жаққа қарай шошайтты. Бұл қорлыққа да көнген қаған тағы елші жіберді. Бірақ олардың туған жеріне - түріктер еліне Талас қаласына өліктері ғана оралды. Бір елші ғана емес, оның қасындағы қосшылары да үшеуінен басқасы түгелдей көз жұмды. Парсылар түрік елшілері ыстық күнге шыдай алмай қаза болды десе, Истеми қаған өз адамдарының өлімі әдейі улаудан болғандығын жансыздары арқылы білді. Мұның өзі аталы-балалы қаған мен шах билеген екі мемлекеттің арасында бір қырғын соғыс болатындығын білдіргендей еді . Византия үшін бұл іздегенге сұрағандай болды, елшісі Земархты Талас қаласындағы - Истеми қағанға аттандыруға асықты. Түріктер Ұрым деп атайтын Византияның императоры II Юстиниан өз елшісіне қағанмен Иранға қарсы одақтасуды, ең болмаса жібек маталарды сатып алу жөнінде шарт жасасуды тапсырмақ болатын. Осы соңғы мүдде өзі орындалғанның өзінде тілі жұмсақ гректер жауынгер түріктерді түбінде дегеніне көндіретіндігіне сенді. Ұрым еліне грек елшісінен бұрын түрік елшісі соғды Маниах келді. II Юстиниан тәңірдің өзі жібергендей түрік елшісін құшақ жая қарсы алып, жібек саудасына да, ең бастысы - Иранға қарсы соғысуға да бірден келісті. Император II Юстиниан елші Маниахты үлкен сый-сияпатпен Талас бойына қайтарып, қасына өз елшісі Земархты қосып берді. Византия тарихшысы Менандр «Агафия тарихының жалғасы» деген еңбегінде 568 жылы Земарх Талас өзені жағасындағы Талас қаласын мекендеген түрік қағаны Истемиге барғанын жазады.
Объяснение:
.
Индустриальная эпоха - иллюстрация фантастической творческой мощи архаичных и иррациональных человеческих мотивов. Мотивов слепых, порой, откровенно деструктивных, но всё равно в итоге изменивших жизнь людей к лучшему. Романтика индустриализма была романтикой "прогресса ради прогресса", где люди - лишь средство для великого дела. Человек конструировал новый мир, не думая о себе. Это был период романтики мощностей и скоростей, романтики сил и масштабов. Машины воплотили древнюю мечту о волшебной силе, которая может покориться человеку.
А ещё... индустриальная эпоха научила нас летать. Летать быстрее любого ветра, летать выше любых птиц, летать в любую точку земли и даже за пределы атмосферы.Так ли важны были пресловутые политические свободы в эпоху, когда сбывались такие мечты? Так ли существенны были все эти земные проблемы на фоне грядущей звёздной судьбы человечества?Нет смысла отрицать: авиакосмическая отрасль во все времена активно обслуживала военные нужды. Но очевидно, что глубинные мотивы конструкторов выходили далеко за рамки этого. Не о войне и не об убийстве были их грёзы."Как же я не видал прежде этого высокого неба? И как я счастлив, что узнал его наконец. Да! Всё пустое, всё обман кроме этого бесконечного неба" Л. Толстой.
Да, мечты индустриальной эпохи были иррациональны и наивны. Но они совершили в умах людей удивительный переворот.Массы людей впервые допустили, что мир движется в сторону улучшения, а не ухудшения. И что прогресс может дать человеку не только бытовой комфорт, но и духовный рост.Мечта о "светлом будущем" сменила в людях тысячелетнюю тоску по "утраченному золотому веку". Образы грядущей звёздной эры затмили старые детские сказки и приблизились по значимости к религиозным переживаниям.Порой казалось, что будущее нельзя даже нарисовать. Оно было как чистый белый свет. Прекрасный, но пока недоступный нашему пониманию. И могли ли очередные "великие стройки" и гигантские машины приблизить человека к этому свету? Вот в чём был вопрос...