ответьте на вопросы: 1) Как и почему возникло Дело Бекмаханова? 2)Какая книга была названа "Антируской" и стала самой обсуждаемой послевоенные годы?
3)Почему историки и литераторы Казахстана стали объектом постоянных проработок за "ошибки" в освещении исторического ?
ОКөне дәуірде алғашқы мемлекет құрған халық – египеттіктер. Египет Ніл өзенінің жағасындағы ең бір жоғары өркениетті дамыған мемлекет болды. Египет мемлекетінде билеушілерді, перғауындарды (фараондар) Құдай деп санады. Ал Ра Құдайын Құдайлардың Құдайы деп немесе перғауындар оның ұлы деп санады.
Египет халқының тағы бір ерекшелігі – ажалға қарсы шығуы, өлмей мәңгі жасауға ұмтылуы. Мұндай діни көзқарас тек дінге емес, сонымен қатар мәдени салаларға, саяси экономикаға да үлкен әсерін тигізді. Халықтар мәңгілік өмірді қамтамасыз ету мәселесінде адамның денесін сақтап, тірлікте оған қажет болғанның бәрімен қабірде де қамтамасыз ету керек деп, денені бальзамдап, оны мумияға айналдырып, не болмаса өлген адамның денесіне ұқсас етіп, оның мүсінін жасауын кәсіпке айналдырды. Себебі, өлген адамның денесі сақталса, оның жаны оған қайта оралады деп түсінді. Египет халықтары перғауындардан басқа аруаққа да сенді. Патшалардың, перғауындардың өздері немесе отбасындағы адамдарының бірі өлсе, олардың кұрметіне пирамидалар (мазарлар) салатын болды. Ал ақшалары аз, қатардағы адамдарды матаға орап, көбінесе зираттардың шетіне көмді.
Көне Египет заманында басты Құдай Радан кейін төменгі Құдайлар да болды. Ол Құдайлардың өздеріне арналған жеке қызметтері болды. Мысалы: өлім Құдайы – Осирис. Ол жер астының Құдайы. Құнарлы жер мен аналықтың Құдайы, Осиристің қарындасы әрі әйелі - Исида. Шындық пен тәртіптің Құдайы - Маат және т.б. Осындай көпқұдайлықтың басын қоспақ болған Перғауын Аменхотеп (б.з.б. 1419-1400 жж.) діни реформа жүргізді. Ол көпқұдайлық түсінікті жойып, бір Құдайға сену керек деді. Ол Құдайдың атын Атон деп қойды. Оның арқасында мемлекеттік монотеистік дін құруға әрекет жасады. Онан кейінгі Аменхотеп IV те бірқұдайлық реформаны жалғастырды. Бірақ ол реформадан ештеңе шықпады, оған қарсы көптеген абыздар шығып, бұрынғы ескі Құдайлардың түрлерімен біріктірілді.бъяснение:
Но были и такие греки, которые выше всего ставили независимость и свободу своего родного города. В Афинах страстным и непримиримым противником Филиппа стал оратор Демосфен. Разъезжая по Греции и произнося гневные речи против македонского царя, он сплотил ряд городов для борьбы с ним.
Знаменитая в истории Греции битва произошла близ города Херонея в 338 году до н. э. В боевом строю с оружием простого воина стоял Демосфен. Македоняне превосходили греков численностью войск, тем не менее битва длилась долго. Под угрозой оказалось владычество Филиппа и даже его жизнь. Тогда царь притворным отступлением увлёк за собой афинские отряды. Не разгадав хитрости, они бросились преследовать противника, призывая друг друга гнать врагов обратно в Македонию. В этот момент восемнадцатилетний Александр во главе конницы нанёс по остальным эллинским отрядам сокрушительный удар. Видя успехи сына, Филипп внезапно повернул назад и обратил греков в бегство. Убитых было множество. После победы вне себя от радости Филипп устроил пиршество прямо на поле битвы среди неубранных тел.
Однако царём Греции умный Филипп себя не объявил. Он добился того, что греческие города поклялись ему в верности и признали своим военным предводителем. Немедленно началась подготовка похода македонян и греков на персов.
Приход к власти Александра. Всё было готово к выступлению, но осуществить задуманный поход Филиппу не удалось.
В Македонии шли празднества по случаю свадьбы царской дочери. Филипп, окружённый друзьями и телохранителями, направился в театр. Внезапно один из царских приближённых, выхватив из-под одежд изогнутый клинок, пронзил им Филиппа и попытался скрыться. Но стража догнала его и заколола. Осталось навсегда загадкой, по каким причинам убийца поднял руку на властителя Македонии. Новым царём войско провозгласило юного Александра.
Александр Македонский решил продолжить дело своего отца Филиппа и возглавить поход в Азию.
Древний писатель Плутарх рассказывает о Демосфене
Демосфен был сыном владельца оружейной мастерской. Семи лет он осиротел, унаследовав от отца большое состояние, но опекуны расхитили все его деньги. С детских лет Демосфен мечтал стать оратором. Это было непросто: он рос болезненным ребёнком, имел слабый голос. Забросив мальчишеские забавы, Демосфен целиком отдался упражнениям в красноречии. Неясный выговор он одолевал, вкладывая в рот камешки и так читая на память отрывки из поэтов. Голос укреплял тем, что, не переводя дыхания, произносил длинные фразы. Он уединялся в дальней комнате на два-три месяца, выбрив себе половину головы, чтобы от стыда невозможно было выйти наружу… Демосфен выступил в суде против своих опекунов и добился их осуждения.