Хетт патшалығы — б.з.б. 18 — 12 ғасырлар аралығында Кіші Азияда өмір сүрген ежелгі мемлекет. Б.з.б. 20 — 19 ғасыларда құрамына хетт, хатти этникалық топтары кірген кішіазиялық саяси бірлестіктердің (Канес, Хаттусас, Бурушханда) негізінде құрылған. Хетт патшасы Куссар Анитастың кезінде (шамамен б.з.б. 18 ғасыр) оған дейін Ассирияға бағынған кішіазиялық елді мекендердің өзара бірігуі басталды. Ол Нес, Хеттусас қалаларын басып алып, Куссарды астанаға айналдырды. Ежелгі хетт әулетінің негізін салушы Лабарна (б.з.б. 17 ғ-дың бас кезі) Хетт патшалығының аумағын кеңейтті. Лабарнаның мұрагері Хаттусилис Қ-нің кезінде (б.з.б. 17 ғасырдың ортасы) Цальпа мен Кіші Азияның оңтүстік-шығысындағы бірқатар облыстар басып алынды. Ол астананы Хаттусасқа көшірді. Хаттусилис Қ-нің ұлы Мурсилис Қ-нің тұсында Хетт пирамидасының әскери қуаты ең жоғары өрлеу шегіне жетті. Онан кейінгі 100 жылдай кезең өзара қырқысу соғыстары мен сарай төңкерістеріне толы болды. Хетт заңдары қабылданғанға дейін (шамамен б.з.б. 16 ғасыр) Хетт патшалығы үш негізгі бөліктен: орталық Хаттусас болған орталық облыстан, Кіші Азияның оңтүстік-батысындағы Лувий мен солтүстік-шығысындағы Палдан құралды. Б.з.б. 15 — 14 ғасырдың бас кезінде лувиялықтар мен хурриттер мекендеген оңтүстік облыстардың рөлі күрт күшейді. Жаңа патшалық деп аталған кезеңдегі (б.з.б. 14 ғасыр — 12 ғасырдың бас кезі) хетт патшалары хуриттер болды. Суппилилумас Қ патша (б.з.б. 14 ғасырдың басы) ұзаққа созылған соғыстан кейін Миттанияны талқандап, Угаритті тәуелділікке түсірді. Кейінгі патшалар Мурсилис ҚҚ билік еткен уақыттан (б.з.б. 14 ғ-дың соңы) Хаттусили ҚҚҚ-ге дейін Хетт патшалығы мен Египет Таяу Шығыстың екі қуатты державасы ретінде Сирияны иемдену үшін өзара соғысты. Б.з.б. 13 ғасырдың соңы мен 12 ғасыдың бас кезінде Хетт патшалығына Ахиява мен Арцава кірген мемлекеттер одағы қарсы шықты. Билеушілер әулетінің өзара қырқысу соғыстары, шеткері облыстар мен одақтас патшалардың оның құрамынан шығуы мемлекеттің ыдырауына әкеп соқты. Хетт патшалығы мүлдем жойылуына Кіші Азиядағы “теңіз халықтарының” шығысқа қарай қоныс аударуы да түрткі болды. Хетт патшалығы Ежелгі Шығыста, әсіресе, Кіші Азияда 600 жыл бойы жетекші мемлекет болып, бұл аймақтың дамуында үлкен рөл атқарды. Үздіксіз соғыстар хеттердің қорғаныс сәулет өнерінің дамуына жағдай жасады. Осы кезеңде сарайлар мен ғибадатханалар бой көтерді. Бұл архитектуралық ескерткіштер терезелерінің кеңдігімен ерекшеленді. Сәулет өнері жұмысы мүсін және бедерлеумен тығыз байланыста болды. Ежелгі хетт өнері шығыс халықтары өркениетінде үлкен із қалдырды. Хетт патшалығының саяси құрылымы да күрделі болды. Патша жеке облыстарды басқару үшін жергілікті әкімдерді тағайындады. Жер иеліктерін алғандар белгілі бір шаруашылық міндеттерін немесе әскери қызмет атқаруға тиіс болды. Құлдар бүкіл халықтың шамалы бөлігін құрады. Құлдар мен ерікті хеттердің арасында ерекше жер үлестері берілген әскери тұтқындардың әлеуметтік тобы болды. Патша шексіз билік құрып, ол құдаймен қатар қойылды. Хетт патшалығы жойылғаннан кейін мемлекетті құраған жергілікті тайпалар кейіннен келіп қоныстанған халықтардың құрамына сіңіп кетті.
Род Габсбургов известен уже более тысячи лет. Наивысшего расцвета, данный род достиг в Средние века и Новое время, когда его представители были императорами Австро-Венгрии. Династия управляла империей вплоть до начала 20 века, когда потеряла власть в результате Первой мировой войны.
Изменение положения Габсбургов в 13 - 15 веках
Чтобы понять, как изменилось положение династии Габсбургов в 13 – 15 веках, следует проследить историю этого рода в указанное время. Кроме того, необходимо выделить основные события, которые произошли с Габсбургами в эти два столетия:
в 13 веке данная династия живет на территории нынешней Швейцарии и носит графский титул. Ничем примечательным представители Габсбургов в то время не выделялись. Они были не богаты и не имели родственников – королей;
в конце 15 века, Священная Римская империя осталась без императора. Это государство включало современную Германию, Австрию, часть Швейцарии, Венгрию и часть Италии. На освободившийся трон необходимо было выбрать императора из числа дворян империи;
сановники империи выбрали малоизвестного дворянина Рудольфа из династии Габсбургов. Рудольф стал императором и проявил себя, как талантливый и умный правитель.
Таким образом, положение династии Габсбургов в 13 – 15 веках изменилось принципиально. Если в 13 веке они были обычным дворянским родом, каких в Европе насчитывались тысячи, то в 15 веке это уже была императорская династия.
Почему Рудольфа избрали императором
После смерти императора, при дворе начались интриги и борьба за власть. Каждая партия сановников хотела увеличить свое влияние. Поэтому, договориться о кандидатуре императора было сложно. В качестве претендента всех устроил молодой Рудольф Габсбург. У него не было влиятельных родственников, сам император был молод.
Это давало надежды сановникам, что управлять империей реально будут именно они. А император будет их во всем слушаться. Поэтому, они и согласились на кандидатуру Рудольфа. Однако Рудольф не дал управлять собою и полностью взял в свои руки принятия всех важных политических решений.
Хетт патшалығы — б.з.б. 18 — 12 ғасырлар аралығында Кіші Азияда өмір сүрген ежелгі мемлекет. Б.з.б. 20 — 19 ғасыларда құрамына хетт, хатти этникалық топтары кірген кішіазиялық саяси бірлестіктердің (Канес, Хаттусас, Бурушханда) негізінде құрылған. Хетт патшасы Куссар Анитастың кезінде (шамамен б.з.б. 18 ғасыр) оған дейін Ассирияға бағынған кішіазиялық елді мекендердің өзара бірігуі басталды. Ол Нес, Хеттусас қалаларын басып алып, Куссарды астанаға айналдырды. Ежелгі хетт әулетінің негізін салушы Лабарна (б.з.б. 17 ғ-дың бас кезі) Хетт патшалығының аумағын кеңейтті. Лабарнаның мұрагері Хаттусилис Қ-нің кезінде (б.з.б. 17 ғасырдың ортасы) Цальпа мен Кіші Азияның оңтүстік-шығысындағы бірқатар облыстар басып алынды. Ол астананы Хаттусасқа көшірді. Хаттусилис Қ-нің ұлы Мурсилис Қ-нің тұсында Хетт пирамидасының әскери қуаты ең жоғары өрлеу шегіне жетті. Онан кейінгі 100 жылдай кезең өзара қырқысу соғыстары мен сарай төңкерістеріне толы болды. Хетт заңдары қабылданғанға дейін (шамамен б.з.б. 16 ғасыр) Хетт патшалығы үш негізгі бөліктен: орталық Хаттусас болған орталық облыстан, Кіші Азияның оңтүстік-батысындағы Лувий мен солтүстік-шығысындағы Палдан құралды. Б.з.б. 15 — 14 ғасырдың бас кезінде лувиялықтар мен хурриттер мекендеген оңтүстік облыстардың рөлі күрт күшейді. Жаңа патшалық деп аталған кезеңдегі (б.з.б. 14 ғасыр — 12 ғасырдың бас кезі) хетт патшалары хуриттер болды. Суппилилумас Қ патша (б.з.б. 14 ғасырдың басы) ұзаққа созылған соғыстан кейін Миттанияны талқандап, Угаритті тәуелділікке түсірді. Кейінгі патшалар Мурсилис ҚҚ билік еткен уақыттан (б.з.б. 14 ғ-дың соңы) Хаттусили ҚҚҚ-ге дейін Хетт патшалығы мен Египет Таяу Шығыстың екі қуатты державасы ретінде Сирияны иемдену үшін өзара соғысты. Б.з.б. 13 ғасырдың соңы мен 12 ғасыдың бас кезінде Хетт патшалығына Ахиява мен Арцава кірген мемлекеттер одағы қарсы шықты. Билеушілер әулетінің өзара қырқысу соғыстары, шеткері облыстар мен одақтас патшалардың оның құрамынан шығуы мемлекеттің ыдырауына әкеп соқты. Хетт патшалығы мүлдем жойылуына Кіші Азиядағы “теңіз халықтарының” шығысқа қарай қоныс аударуы да түрткі болды. Хетт патшалығы Ежелгі Шығыста, әсіресе, Кіші Азияда 600 жыл бойы жетекші мемлекет болып, бұл аймақтың дамуында үлкен рөл атқарды. Үздіксіз соғыстар хеттердің қорғаныс сәулет өнерінің дамуына жағдай жасады. Осы кезеңде сарайлар мен ғибадатханалар бой көтерді. Бұл архитектуралық ескерткіштер терезелерінің кеңдігімен ерекшеленді. Сәулет өнері жұмысы мүсін және бедерлеумен тығыз байланыста болды. Ежелгі хетт өнері шығыс халықтары өркениетінде үлкен із қалдырды. Хетт патшалығының саяси құрылымы да күрделі болды. Патша жеке облыстарды басқару үшін жергілікті әкімдерді тағайындады. Жер иеліктерін алғандар белгілі бір шаруашылық міндеттерін немесе әскери қызмет атқаруға тиіс болды. Құлдар бүкіл халықтың шамалы бөлігін құрады. Құлдар мен ерікті хеттердің арасында ерекше жер үлестері берілген әскери тұтқындардың әлеуметтік тобы болды. Патша шексіз билік құрып, ол құдаймен қатар қойылды. Хетт патшалығы жойылғаннан кейін мемлекетті құраған жергілікті тайпалар кейіннен келіп қоныстанған халықтардың құрамына сіңіп кетті.
Род Габсбургов известен уже более тысячи лет. Наивысшего расцвета, данный род достиг в Средние века и Новое время, когда его представители были императорами Австро-Венгрии. Династия управляла империей вплоть до начала 20 века, когда потеряла власть в результате Первой мировой войны.
Изменение положения Габсбургов в 13 - 15 веках
Чтобы понять, как изменилось положение династии Габсбургов в 13 – 15 веках, следует проследить историю этого рода в указанное время. Кроме того, необходимо выделить основные события, которые произошли с Габсбургами в эти два столетия:
в 13 веке данная династия живет на территории нынешней Швейцарии и носит графский титул. Ничем примечательным представители Габсбургов в то время не выделялись. Они были не богаты и не имели родственников – королей;
в конце 15 века, Священная Римская империя осталась без императора. Это государство включало современную Германию, Австрию, часть Швейцарии, Венгрию и часть Италии. На освободившийся трон необходимо было выбрать императора из числа дворян империи;
сановники империи выбрали малоизвестного дворянина Рудольфа из династии Габсбургов. Рудольф стал императором и проявил себя, как талантливый и умный правитель.
Таким образом, положение династии Габсбургов в 13 – 15 веках изменилось принципиально. Если в 13 веке они были обычным дворянским родом, каких в Европе насчитывались тысячи, то в 15 веке это уже была императорская династия.
Почему Рудольфа избрали императором
После смерти императора, при дворе начались интриги и борьба за власть. Каждая партия сановников хотела увеличить свое влияние. Поэтому, договориться о кандидатуре императора было сложно. В качестве претендента всех устроил молодой Рудольф Габсбург. У него не было влиятельных родственников, сам император был молод.
Это давало надежды сановникам, что управлять империей реально будут именно они. А император будет их во всем слушаться. Поэтому, они и согласились на кандидатуру Рудольфа. Однако Рудольф не дал управлять собою и полностью взял в свои руки принятия всех важных политических решений.