ПРАЦЮЄМО САМОСТІЙНО. Виконайте завдання 1. Поміркуйте, що дає підстави Для пропонованого твердження сучасника. Наведіть кілька аргументів на підтверджен-
ня або спростування думки.
«На III Всеросійському археологічному з'їзді 1874 р. відбувся генеральний огляд
наукових здобутків з українознавства і маніфестація української науки та укра-
інського народу перед ученим світом російським, слов'янським та європейським».

ответ:Гетеротрофты организмдер (грек. һетерос – басқа, жат, тропһе – қорек) – негізінен дайын органикалық заттармен қоректенетін организмдер. Олар өз денесінің құрамын бейорганикалық заттардан түзе алмайды. Гетеротрофтарға адам және барлық жануарлар, паразиттік жолмен тіршілік ететін өсімдіктер, саңырауқұлақтар, көптеген микроорганизмдер жатады. Гетеротрофтар энергияны органикалық заттардың биологиялық тотығуының арқасында алады. Гетеротрофтардың қоректенуіне қарай үш түрі болады: сапрофитті немесе осмотрофты Гетеротрофтар – түрлі организмдердің тіршілік әрекеті нәтижесінде ыдыраған немесе бөлінген өнімдермен қоректенетін организмдер (ашытқылар, зең микробтары, көптеген бактериялар); голозойлы немесе анималды Гетеротрофтар – басқа организм денесіндегі сөлдермен қоректенетін организмдер. Табиғатта аралас қоректенетін түрлері де бар, мысалы, арам шырмауық басқа өсімдікке жабысып тіршілік етеді. Жасыл евглена денесінде жасыл пигменттер (хлорофилл) болғандықтан жарық кезде ол автотрофқа, ал қараңғыда – гетеротрофқа айналады. Кейбір өсімдіктер (қырықбуынның спора түзетін бұтақтары, дәнінің өніп келе жатқан тұқымдары) дамудың белгілі бір сатыларында гетеротрофтар болады. Гетеротрофтар табиғатта синтезделу процесі нәтижесінде аз мөлшерде болса да органикалық заттар (мысалы, көміртектің 10%-ы) түзеді. Құрамында жасыл пигменттер клеткалардың СО2 сіңіретін қабілеті хемосинтез және фотосинтез процестерінің эволюциясында шешуші рөл атқарды. Қазіргі кезде жануарлар тіндерінің де СО2-ні сіңіре алатын қабілеті бар екені анықталған. Осыған байланысты организмдерді автотрофтар мен гетеротрофтарға жіктеу – олардың көміртекті сіңіру қабілетіне емес, пайдаланатын энергия көзіне негізделген. Сондықтан Гетеротрофтарға көміртек көзі ретінде күрделі органикалық қосылыстар (көмірсулар, майлар, ақуыздар) тотығуынан бөлінген көміртекті пайдаланатын организмдер; фотоавтотрофтарға – фотохимиялық әрекеттесуді пайдаланатын организмдер; ал хемоавтотрофтарға – органик. емес заттардың тотығуы кезінде бөлінген энергияны пайдаланатын организмдер жатады. Гетеротрофтар күрделі органикалық заттарды ыдыратып және минералдандырып отыратын табиғаттағы зат алмасуда маңызды рөл атқарады. Гетеротрофтар автотрофтармен бірігіп, табиғатта біртұтас биологиялық жүйені құрайды.

Объяснение:

Пуническая война, также известные как Карфагенская война. Война произошла между Карфагеном и Римской Республикой в 264-146 годы до н.э. для захвата и удержания Средиземноморской морской торговли. Это крупнейшие известные битвы данного периода.  

Объяснение:

Основной причиной Пунических войн является конфликт интересов между растущей Римской республикой и Карфагенской империей. Во время Пунических войн Карфаген был доминирующей силой в Западном Средиземноморье с его широко распространенной военно-морской империей. Он почти полностью контролировал морскую торговлю, и в Карфаген пришло большое состояние.

Римская Республика, с другой стороны, была быстро расширяющейся и расширяющейся силой на итальянском полуострове, но не имела военно-морской мощи Карфагена. Поэтому он был лишен преимуществ морской торговли. Пунические войны - это, по сути, война между карфагенскими и римскими торговцами.

Римляне первоначально начали расширять свою сферу влияния в направлении Сицилии, которая в настоящее время находится под контролем Карфагена, но также имеет культурную близость с Римом.

В конце третьей войны, после более чем столетней войны, в которой погибли сотни тысяч солдат с обеих сторон, Римская республика вторглась в Карфаген и разрушила город Карфаген.  

Римская республика была теперь самым мощным государством в Западном Средиземноморье.  

С другой стороны, Римская республика достигла больших успехов на востоке. В тот же период с Пуническими войнами, Римско-персидские войны привели к разгрому империи Селевкидов в 188 году, сыграли важную роль в превращении Римской республики в доминирующую державу в Средиземноморье и одну из самых мощных городов-государств в Античности.