Історія міграції населення в Америці нараховує кілька століть, починаючи з відкриття материка і його колонізацією. Протягом усього цього періоду міграційні потоки на території країни неодноразово змінювали свій напрямок. Можна виділити 4 напрямки міграційних потоків в США – Захід, Південь, Північно-Схід і Середній Захід.
В період європейської колонізації населення Америки розподілялося в рівній мірі на Північному сході і Півдні країни. Початок 19 століття ознаменовано освоєнням і розвитком Середнього Заходу, а потім і територій Заходу, що відповідно внесло зміни на карту розселення населення.
У 20 столітті карта розселення народу знову зазнала змін за рахунок скорочення міграційних потоків на Північний Схід і Середній Захід і відповідно приріст населення в регіонах Півдня і Заходу.
Так, за даними переписів населення 1980-го і 1990-го року, всього за десятиліття населення Заходу збільшилася майже на чверть, населення Півдня на 13 відсотків, при цьому гається незначне збільшення населення Середнього Заходу і Північного Сходу – 1,4 і 3, 4 відсотки відповідно.
Таким чином, населення США на початку 2000 року розподілилося по країні в такий б: на Північному сході розташувалася п’ята частина громадян, на Середньому Заході чверть населення, на Заході також одна п’ята частина населення, і близько 35% на території Півдня.
Щоб представляти загальну картину внутрішньої міграції США, слід виділити «Сніговий пояс», в якому розташовуються 2/3 регіонів країни, і «Сонячний пояс», де розташована 1/3 регіонів країни. Внутрішня міграція в Америці в основному є переміщення населення з «Сніжного пояса» в «Сонячний пояс». Так, в 1950 році перевага в розселенні населення було за штатами, що входять в «Сніговий пояс», вже в 1990-му році перевага гається у штатів «Сонячного поясу», причому частка населення цих штатів зростає.
Можна виділити дві основні причини такого розміщення населення:
розміщення основних засобів виробництва на території Півдня і Заходу;
сприятливий клімат і умови життя, зростання населення за рахунок припливу населення похилого віку.
Найбільш привабливими штатами для потоку мігрантів є Каліфорнія, Флорида і Техас. За одне десятиліття ці три штати в сукупності дали половину загального приросту населення США.
Найбільший відносний приріст також гається в штатах «Сонячного поясу», а саме в Неваді, Арізоні, Колорадо і Юті.
Таким чином, можна відзначити, що характерною особливістю внутрішніх міграційних потоків США є високий рівень мобільності населення та бажання переїхати в сприятливі кліматичні умови.
Саме ці особливості формують загальну картину внутрішньої міграції.
Зовнішні міграційні потоки
Америка стає кінцевим пунктом переміщення для значного числа громадян інших країн, на даний момент щорічний приплив населення на постійне місце проживання становить 1 мільйон чоловік. Максимальний приплив гався в 1900-1914 році і склало 13,4 мільйонів чоловік.
ответ:Тотемизм Алғашқы діндер ұзақ даму эволюциясынан өтті. Қоғаммен бірге дінде дамыды. Алғашқы діндердің бірі тотемизм немесе табыну. Тотемизм - адамдардың жануарларға, ағаштарға, құстарға, аңдарға ерекше бір қасиеттердің иесі ретінде табынуы.
Сонымен қатар түрік тектес халықтардың барлығы да ортақ табынған киелі, тотем жануарлары - әсем марал, көк бөрі, бүркіт екендігі бұрыннан белгілі. Көк түріктер мемлекетінің туында көк бөрінің, қият Шыңғысхан құрған монғол мемлекетінің байрағында сұңқардың суретінің болуы кездейсоқ емес.
Анимизм (лат. аnima - рух, жан) - заттық дүние құбылыстарының жандылығын білдіретін термин немесе жансыз дүниенің жаны бар деп түсіну және соған табыну. Анимизм терминін ғылыми қолданысқа ағылшын этнографы және мәдени антропологы Э.Б.Тайлор (1832-1917) енгізген. Анимизмнің көрінісіне қазақы дүниетанымдағы «киелі», «қасиетті» жер бедерлері мен атаулары жатады. Табиғат аясындағы мәдениет үшін қоршаған орта киелі таулардан, құтты өзендер мен көлдерден, ағаш-бұталардан, т.б. тұрады. Ағаштарға киелі деп шүберектер байлап кету және сол ағаштардан қандай да бір жәрдем қорған сұрау анимизмнің белгілері. Анимистік әдет-ғұрыптар дәстүрлік сипатқа ие болған және олардың ешқандай діни сипаты жоқ.
Анимистік діни ұғымдар солтүстіктің аз халықтарында нанайларда, ненецтерде, эвенкілерде, хахастар, буряттарда, т.б. көбірек кездесар үшін қоршаған географиялық ортаның өте маңызды болғаны белгілі. Адам табиғаттың дүлей күштері алдында өзін дәрменсіз сезініп, оған бағынышты күй кешті. Осыдан әр түрлі табиғат денелеріне: тасқа, ағашқа, аң-құстарға, суға, күнге табыну пайда болды. Осылар фетиш (португал тілінде – ерекше қасиеті бар зат) болып табылады. Яғни фетишизм - адам құдірет күші бар, жаудан қорғайтын, емдейтін қасиеті бар деп сенетін әртүрлі дүние объектілерін қастерлеу. Фетишизм сарқыншақтары күрделі діндерде де кездеседі. Мысалы, христиан дінінде иконалар, шірімей сақталған мүрделер; исламда Меккедегі Қағбаның қара тасына табыну, әулиелер жатқан мазарларды қастерлеу және т.б., буддизмде Лхасадағы реликвиялар, субурган (қасиетті ступа, қасиетті ғимарат) табыну.
Фетишизм. Алғашқы адамдар үшін қоршаған географиялық ортаның өте маңызды болғаны белгілі. Адам табиғаттың дүлей күштері алдында өзін дәрменсіз сезініп, оған бағынышты күй кешті. Осыдан әр түрлі табиғат денелеріне: тасқа, ағашқа, аң-құстарға, суға, күнге табыну пайда болды.
Магия. Объективті шындық дуниеге магиялық әдіспен әсер етуге наным алғашқы адамдардың табиғаттың заңдарын білмеуінен, олардың табиғат алдындағы әлсіздігінен шыққан. Магияның әр түрлі әдістері бар, олардың сипаты белгілі бір мақсатқа бағытталғандығына байланысты. Оларды былайша бөлуге болады - өндірістік немесе кәсіптік магия.
Історія міграції населення в Америці нараховує кілька століть, починаючи з відкриття материка і його колонізацією. Протягом усього цього періоду міграційні потоки на території країни неодноразово змінювали свій напрямок. Можна виділити 4 напрямки міграційних потоків в США – Захід, Південь, Північно-Схід і Середній Захід.
В період європейської колонізації населення Америки розподілялося в рівній мірі на Північному сході і Півдні країни. Початок 19 століття ознаменовано освоєнням і розвитком Середнього Заходу, а потім і територій Заходу, що відповідно внесло зміни на карту розселення населення.
У 20 столітті карта розселення народу знову зазнала змін за рахунок скорочення міграційних потоків на Північний Схід і Середній Захід і відповідно приріст населення в регіонах Півдня і Заходу.
Так, за даними переписів населення 1980-го і 1990-го року, всього за десятиліття населення Заходу збільшилася майже на чверть, населення Півдня на 13 відсотків, при цьому гається незначне збільшення населення Середнього Заходу і Північного Сходу – 1,4 і 3, 4 відсотки відповідно.
Таким чином, населення США на початку 2000 року розподілилося по країні в такий б: на Північному сході розташувалася п’ята частина громадян, на Середньому Заході чверть населення, на Заході також одна п’ята частина населення, і близько 35% на території Півдня.
Щоб представляти загальну картину внутрішньої міграції США, слід виділити «Сніговий пояс», в якому розташовуються 2/3 регіонів країни, і «Сонячний пояс», де розташована 1/3 регіонів країни. Внутрішня міграція в Америці в основному є переміщення населення з «Сніжного пояса» в «Сонячний пояс». Так, в 1950 році перевага в розселенні населення було за штатами, що входять в «Сніговий пояс», вже в 1990-му році перевага гається у штатів «Сонячного поясу», причому частка населення цих штатів зростає.
Можна виділити дві основні причини такого розміщення населення:
розміщення основних засобів виробництва на території Півдня і Заходу;
сприятливий клімат і умови життя, зростання населення за рахунок припливу населення похилого віку.
Найбільш привабливими штатами для потоку мігрантів є Каліфорнія, Флорида і Техас. За одне десятиліття ці три штати в сукупності дали половину загального приросту населення США.
Найбільший відносний приріст також гається в штатах «Сонячного поясу», а саме в Неваді, Арізоні, Колорадо і Юті.
Таким чином, можна відзначити, що характерною особливістю внутрішніх міграційних потоків США є високий рівень мобільності населення та бажання переїхати в сприятливі кліматичні умови.
Саме ці особливості формують загальну картину внутрішньої міграції.
Зовнішні міграційні потоки
Америка стає кінцевим пунктом переміщення для значного числа громадян інших країн, на даний момент щорічний приплив населення на постійне місце проживання становить 1 мільйон чоловік. Максимальний приплив гався в 1900-1914 році і склало 13,4 мільйонів чоловік.
Объяснение:
ответ:Тотемизм Алғашқы діндер ұзақ даму эволюциясынан өтті. Қоғаммен бірге дінде дамыды. Алғашқы діндердің бірі тотемизм немесе табыну. Тотемизм - адамдардың жануарларға, ағаштарға, құстарға, аңдарға ерекше бір қасиеттердің иесі ретінде табынуы.
Сонымен қатар түрік тектес халықтардың барлығы да ортақ табынған киелі, тотем жануарлары - әсем марал, көк бөрі, бүркіт екендігі бұрыннан белгілі. Көк түріктер мемлекетінің туында көк бөрінің, қият Шыңғысхан құрған монғол мемлекетінің байрағында сұңқардың суретінің болуы кездейсоқ емес.
Анимизм (лат. аnima - рух, жан) - заттық дүние құбылыстарының жандылығын білдіретін термин немесе жансыз дүниенің жаны бар деп түсіну және соған табыну. Анимизм терминін ғылыми қолданысқа ағылшын этнографы және мәдени антропологы Э.Б.Тайлор (1832-1917) енгізген. Анимизмнің көрінісіне қазақы дүниетанымдағы «киелі», «қасиетті» жер бедерлері мен атаулары жатады. Табиғат аясындағы мәдениет үшін қоршаған орта киелі таулардан, құтты өзендер мен көлдерден, ағаш-бұталардан, т.б. тұрады. Ағаштарға киелі деп шүберектер байлап кету және сол ағаштардан қандай да бір жәрдем қорған сұрау анимизмнің белгілері. Анимистік әдет-ғұрыптар дәстүрлік сипатқа ие болған және олардың ешқандай діни сипаты жоқ.
Анимистік діни ұғымдар солтүстіктің аз халықтарында нанайларда, ненецтерде, эвенкілерде, хахастар, буряттарда, т.б. көбірек кездесар үшін қоршаған географиялық ортаның өте маңызды болғаны белгілі. Адам табиғаттың дүлей күштері алдында өзін дәрменсіз сезініп, оған бағынышты күй кешті. Осыдан әр түрлі табиғат денелеріне: тасқа, ағашқа, аң-құстарға, суға, күнге табыну пайда болды. Осылар фетиш (португал тілінде – ерекше қасиеті бар зат) болып табылады. Яғни фетишизм - адам құдірет күші бар, жаудан қорғайтын, емдейтін қасиеті бар деп сенетін әртүрлі дүние объектілерін қастерлеу. Фетишизм сарқыншақтары күрделі діндерде де кездеседі. Мысалы, христиан дінінде иконалар, шірімей сақталған мүрделер; исламда Меккедегі Қағбаның қара тасына табыну, әулиелер жатқан мазарларды қастерлеу және т.б., буддизмде Лхасадағы реликвиялар, субурган (қасиетті ступа, қасиетті ғимарат) табыну.
Фетишизм. Алғашқы адамдар үшін қоршаған географиялық ортаның өте маңызды болғаны белгілі. Адам табиғаттың дүлей күштері алдында өзін дәрменсіз сезініп, оған бағынышты күй кешті. Осыдан әр түрлі табиғат денелеріне: тасқа, ағашқа, аң-құстарға, суға, күнге табыну пайда болды.
Магия. Объективті шындық дуниеге магиялық әдіспен әсер етуге наным алғашқы адамдардың табиғаттың заңдарын білмеуінен, олардың табиғат алдындағы әлсіздігінен шыққан. Магияның әр түрлі әдістері бар, олардың сипаты белгілі бір мақсатқа бағытталғандығына байланысты. Оларды былайша бөлуге болады - өндірістік немесе кәсіптік магия.
Объяснение: