Сравните монастыри на руси и в странах заподной европы по плану: а) организация монастврской жизни; б) деятельность монастырей; в) роль монастырей в жизни общества
В начале XX века основная территория Казахстана состояла из шести областей: Сырдарьинская и Семиреченская области входили в состав Туркестанского генерал-губернаторства (центр - г. Ташкент), Акмолинская, Семипалатинская, Уральская, Тургайская - в состав Степного (центр - г. Омск). Территория Внутренней (Бокеевской) Орды входила в Астраханскую губернию, а Мангышлакская - в Закаспийскую область.
Этот период ознаменовался обострением социальных противоречий в Российской империи, усилением колониальной политики в Казахстане, особенно аграрной. Новый большой размах получило переселение крестьян из центральных губерний в национальные окраины. Территория Казахстана была разделена на переселенческие районы: Тургайско-Уральский, Семипалатинский, Сырдарьин-ский, Семиреченский. Были созданы Переселенческие управления, которые должны были выявлять «излишки» земель для создания «Переселенческого фонда».
2.Экономические
106 ярмарок в 1900 году,торговля,Казахстан стал втягиваться в общероссийский рынок.Получили развитие товарно-денежные отношения.Стали развиваться добывающие отрасли промышленности.Началось строительство железных дорог и стал развиваться железнодорожный транспорт.
3.Социальные
В начале XX в. территория Казахстана находилась в составе различных административных центров Российской империи: Степного (Омск, Оренбург), Туркестанского, Астраханского генерал-губернаторств и Закаспийской области (территория расселения адаевцев была передана в 1872 г., после восстания). Ведущей тенденцией социально-экономического развития является все более интенсивное проникновение капиталистических отношений: патриархальные черты общества прикрывают суть капиталистической эксплуатации: «патриархально- родовые отношения при известных условиях проявляют необычайную при с своему антиподу, происходит нечто вроде капитализации родовых отношений» (В.Г.Соколовский). Социальные процессы в Казахстане не доросли до серьезных противоречий.
4.Культурные
В начале XX века народное образование Казахстана было связано с общественно-политической ситуацией. Закон о развитии просвещения, принятый царским правительством в 1906 году, положил начало открытию смешанных русско-казахских школ. В учебных заведениях не хватало подготовленных учителей. Одно из самых крупных учебных заведений Туркестанская учительская семинария, не удовлетворяла потребности в них местных школ. В конце XIX - начале XX века в Казахстане открываются так называемые «новометодные» учебные заведения. Которые предлагали реформировать мусульманские школы и широко внедрять не только светские дисциплины, но и новую методику. Колониальная администрация поддерживала противников «нового метода» для мектебов, но они постепенно вытесняют «старометодные».
Феодалдық құрылыстың тағы бір ерекшелігі -феодалдар атақ-лауазымы бойынша бірнеше сатыға бөлінді. Ол бөліну тарихта феодалдық саты деп аталды. Ең жоғарғы баспалдақта басты феодал - королъ тұрды. Ол жоғарғы сот және әскердің қолбасшысы міндеттерін де атқарды. Келесі баспалдақта корольдің бағыныштылары герцогтер мен графтар болды. Герцогтер мен графтардың қол астына жүздеген деревнялар қарады. Олардың билігінде үлкен өскер отряды болды. Графтардан кейінгі баспалдақта олардың бағыныштылары - барондар мен виконттар түрды. Олар жиырма-отыз деревняны басқарып, сол деревнялардан шағын әскер бөлімін жасақтауға мүмкіндік алды. Барондар ұсақ феодалдардың - рыцарълардыц мырзасы еді. Ал рыцарьлар әлі рыцарь атағын ала қоймаған қатардағы жауынгерлердің мырзасы атанды. Мырзалардың бір-біріне сатылы бағыныштылығы әр елде әр түрлі болды. Мысалы, Германияда феодалдық сатының баспалдақтарында тұрғандардың бәрі өздерін төменнен жоғары қарай корольге бағыныштымыз деп есептеді. Ал Францияда «менің бағыныштымның бағыныштысы маған бағынышты емес» деген қағиданы ұстанды. Бірақ барлық елдердегі феодалдық сатыға ортақ тәртіптер де болды. Ол - соғыс бола қалған күнде әр бағыныштының қажетті қару-жарағымен өз мырзасының қол астына барып сапқа тұру міндеті еді. Шаруалар феодалдық сатыға кірмеді. Сатыға тек феодалдар, яғни мырзалар мен бағыныштылар ғана кірді.Шаруалардың міндеті сатыдағы феодалдарды азық-түлік, киім-кешекпен қамтама-сыз ету болды. Сонымен, ІХ-Х ғасырларда Батыс Еуропа елдерінде жер иеленушілер өздерінің меншігіндегі жер мөлшері, тәуелді адамдары мен әскери қызметкерлерінің саны бойынша жікке бөлінді. Сөйтіп феодалдардың белгілі бір дәрежеде бір-біріне бағыныштылық жүйесі құрылды. Феодалдық саты деп аталатын Бұл жүйе феодалдық қатынастарды нығайту мақсатына қызмет етті.
1.Политические
В начале XX века основная территория Казахстана состояла из шести областей: Сырдарьинская и Семиреченская области входили в состав Туркестанского генерал-губернаторства (центр - г. Ташкент), Акмолинская, Семипалатинская, Уральская, Тургайская - в состав Степного (центр - г. Омск). Территория Внутренней (Бокеевской) Орды входила в Астраханскую губернию, а Мангышлакская - в Закаспийскую область.
Этот период ознаменовался обострением социальных противоречий в Российской империи, усилением колониальной политики в Казахстане, особенно аграрной. Новый большой размах получило переселение крестьян из центральных губерний в национальные окраины. Территория Казахстана была разделена на переселенческие районы: Тургайско-Уральский, Семипалатинский, Сырдарьин-ский, Семиреченский. Были созданы Переселенческие управления, которые должны были выявлять «излишки» земель для создания «Переселенческого фонда».
2.Экономические
106 ярмарок в 1900 году,торговля,Казахстан стал втягиваться в общероссийский рынок.Получили развитие товарно-денежные отношения.Стали развиваться добывающие отрасли промышленности.Началось строительство железных дорог и стал развиваться железнодорожный транспорт.
3.Социальные
В начале XX в. территория Казахстана находилась в составе различных административных центров Российской империи: Степного (Омск, Оренбург), Туркестанского, Астраханского генерал-губернаторств и Закаспийской области (территория расселения адаевцев была передана в 1872 г., после восстания). Ведущей тенденцией социально-экономического развития является все более интенсивное проникновение капиталистических отношений: патриархальные черты общества прикрывают суть капиталистической эксплуатации: «патриархально- родовые отношения при известных условиях проявляют необычайную при с своему антиподу, происходит нечто вроде капитализации родовых отношений» (В.Г.Соколовский). Социальные процессы в Казахстане не доросли до серьезных противоречий.
4.Культурные
В начале XX века народное образование Казахстана было связано с общественно-политической ситуацией. Закон о развитии просвещения, принятый царским правительством в 1906 году, положил начало открытию смешанных русско-казахских школ. В учебных заведениях не хватало подготовленных учителей. Одно из самых крупных учебных заведений Туркестанская учительская семинария, не удовлетворяла потребности в них местных школ. В конце XIX - начале XX века в Казахстане открываются так называемые «новометодные» учебные заведения. Которые предлагали реформировать мусульманские школы и широко внедрять не только светские дисциплины, но и новую методику. Колониальная администрация поддерживала противников «нового метода» для мектебов, но они постепенно вытесняют «старометодные».
вывод я не смогла сделать, сорьки :/
Феодалдық құрылыстың тағы бір ерекшелігі -феодалдар атақ-лауазымы бойынша бірнеше сатыға бөлінді. Ол бөліну тарихта феодалдық саты деп аталды. Ең жоғарғы баспалдақта басты феодал - королъ тұрды. Ол жоғарғы сот және әскердің қолбасшысы міндеттерін де атқарды. Келесі баспалдақта корольдің бағыныштылары герцогтер мен графтар болды. Герцогтер мен графтардың қол астына жүздеген деревнялар қарады. Олардың билігінде үлкен өскер отряды болды. Графтардан кейінгі баспалдақта олардың бағыныштылары - барондар мен виконттар түрды. Олар жиырма-отыз деревняны басқарып, сол деревнялардан шағын әскер бөлімін жасақтауға мүмкіндік алды. Барондар ұсақ феодалдардың - рыцарълардыц мырзасы еді. Ал рыцарьлар әлі рыцарь атағын ала қоймаған қатардағы жауынгерлердің мырзасы атанды. Мырзалардың бір-біріне сатылы бағыныштылығы әр елде әр түрлі болды. Мысалы, Германияда феодалдық сатының баспалдақтарында тұрғандардың бәрі өздерін төменнен жоғары қарай корольге бағыныштымыз деп есептеді. Ал Францияда «менің бағыныштымның бағыныштысы маған бағынышты емес» деген қағиданы ұстанды. Бірақ барлық елдердегі феодалдық сатыға ортақ тәртіптер де болды. Ол - соғыс бола қалған күнде әр бағыныштының қажетті қару-жарағымен өз мырзасының қол астына барып сапқа тұру міндеті еді. Шаруалар феодалдық сатыға кірмеді. Сатыға тек феодалдар, яғни мырзалар мен бағыныштылар ғана кірді.Шаруалардың міндеті сатыдағы феодалдарды азық-түлік, киім-кешекпен қамтама-сыз ету болды. Сонымен, ІХ-Х ғасырларда Батыс Еуропа елдерінде жер иеленушілер өздерінің меншігіндегі жер мөлшері, тәуелді адамдары мен әскери қызметкерлерінің саны бойынша жікке бөлінді. Сөйтіп феодалдардың белгілі бір дәрежеде бір-біріне бағыныштылық жүйесі құрылды. Феодалдық саты деп аталатын Бұл жүйе феодалдық қатынастарды нығайту мақсатына қызмет етті.