Объяснение:Қазақ хандығының қалыптасуы. Ортағасырлық дерек көздерінде Ханның кейбір кездері ғана шексіз билікке ие болғандығы айтылады. Кейде олар әулеттің басқа мүшесімен билігін бөлісіп отырды. Өз билігінің қандай дәрежеде болуы ең алдымен Ханның жеке басындағы қасиеттеріне тікелей байланысты еді. Дерек көздерінде билеушілер екі топқа бөлінеді: біріншілері — үлгілі, атақ-даңқымен еліне елеулі болғандар (Хайду, Мұхаммед Шайбани, Қасым хан, Есім хан, Тәуке хан); екіншілері — ел басқаруға қабілетсіз билеушілер (Темір Мәлік хан, Әзиз хан, Таһир хан, Болат хан). Соңғыларының билік құруы ұзаққа созылмаған. Оларды билікке жақын орта тақтан тайдырып, орнына басқа ханзаданы Хан көтеріп отырды. Елді басқаруда Хан өзі тағайындаған адамдардың көмегіне сүйенді. Мемлекеттегі белді қайраткерлермен санасып отырды. Көбіне Ханды белгілі бір ру не тайпа өкілдері қолдап, сүйеу көрсетті, оның мемлекеттегі негізгі тірегі болды.
Мысалы: Моғолстан мемлекетінің Хандары дулат тайпасының әмірлеріне сүйенді, Хан оларды ұлысбегі етіп тағайындады. Тіпті кімнің Хан болатындығын да солар алдын ала шешіп отырды. Ханға бектер, билер өз ақыл-кеңестерін беріп қана қоймай, жүргізетін саясатына өз ықпалдарын тигізді. Егер Ханның жүргізген саясаты белгілі бір руды не тайпаны қанағаттандырмаса, олардың басқа елдерге көшіп кетуі, қоныс аударуы көшпелі қоғамдағы негізгі наразылықтың бірі болды. Көбіне Хан жарлығы мүлтіксіз орындалды. Ол өзіне тиесілі аймақтардан, ұлыстан әскер жинатты, тәуелді елдерден алым-салық алып тұрды. Еңбегі сіңген адамдарға иелік жерлер бөліп берді, ру, тайпа араларындағы қақтығыстарды реттеді. Хан мемлекеттің саяси-экономикалық өмірінде маңызды рөл атқарды. Алым-салық институттарын қадағалады, ақша реформасын жүргізді (Кебек хан). Салтанатты жиындарда тақта отырды. Егер Хан беделді тұлға болса, оның билігі шексіз болды. Ал ол шектен тыс шығып кетсе онда оған Жасақ заңы, тағы басқа дәстүрлі құқықтық ережелердің талаптары ескертіліп, билігі шектелді. Кейде Хан лауазымын бірнеше адам иемденді. Сондықтан да деректерде ұлы Хан, кіші Хан сынды лауазымдар кездесіп тұрады
Дәстүрлі көшпелі түркі-моңғол қоғамында Хан болып Шыңғыс хан ұрпақтары ғана сайланды. Билікке келген басқа әулет өкілдері өздерін Хан деп атай алмай, көбіне әмір (Ақсақ Темір), би, тағы басқа лауазымдарды иемденді. Қазақ хандығын басқарған билеушілердің барлығы Шыңғыс хан әулетінен тағайындалды. Әулеттің Хан сайланбағандары жеке әлеуметтік топ құрап, мемлекеттің ішкі-сыртқы саясатында елеулі рөл атқарды. Мемлекетті басқаруда Хан шексіз билікке ұмтылғанымен, ру-тайпа билеушілерімен санасуға мәжбүр болды. Халықтың қалың бұқарасына жақын әрі оның тікелей қолдауына сүйенген жергілікті билік иелері — билер мен батырлар Хан билігін белгілі бір дәрежеде шектеп, өздерінің әлеуметтік-саяси мәртебесін нығайтуға тырысты. Ханға тура сөйлеп, кемшіліктерін бетке айтқан ақын-жырауларды, билерді халық әрдайым дәріптеген (Би
, Жырау). Ақыл-парасатымен танылған Хандарды данагөйлер оның ізбасарларына үлгі тұтты. Мемлекеттік және мемлекетаралық деңгейдегі мәселелерді қамтитын жоғары билікті жүргізген хандық билік қазақ қоғамындағы маңызды саяси жүйелердің бірі болды. Ол ең алдымен билер институтына арқа сүйеді.
Дәстүрлі қазақ қоғамындағы елдік тұтастық осы билік жүйелерінің өзара тепе-теңдігі мен бір-біріне қарама-қарсылығы ұстанымдарына негізделді. Қазақ жерін Ресей империясы отарлағаннан кейін, құқықтық-әкімшілік реформалар жүргізіп, саяси құрылымды өзгертті. 1822 — 1824 жылғы реформадан соң Ханның билік жүйесі күйреді. Дегенмен, хандық қазақ халқының негізгі билік жүйесі болғандықтан патшалық үкіметтің отаршылдық саясатына, кеңестік озбырлыққа қарсы ұлт-азаттық күрестер туындағанда, көтерілісшілердің ең алдымен Хан сайлап, сардарбек тағайындап отыруы ХХ ғасырдың 1930-жылдарына дейін сақталды.
Хандық үкімет көшпелі өркениет елдеріндегі алғашқы мемлекеттік басқару жүйесінің түрі болып табылады. Үкіметтің бұл басқару түрі алғаш ру-тайпа көсемдерінің іскерлігінен, ақыл-парасаттылығынан, ел басқара білу қабілетінен туған. Ондай көрнекті адамдарды халық сайлаған. Алғашқы қазақ хандары Керей мен Жәнібек Қазақ хандығын мансапқорлық мақсатпен құрмаған. Шындығында, Әбілқайыр хандығының ішіндегі әділетсіздікке қарсы күрестен пайда болған өкімет.
Во время Первой мировой войны появились новые виды оружия. Впервые в военных действиях получила широкое применение авиация – сначала для разведки, а затем и для бомбардировки войск на фронте, в ближнем тылу и, наконец, для нападений на мирные города и села. Германия использовала дирижабли («цеппелины» – по имени конструктора Ф. Цеппелина) для налетов на Париж и другие города Франции и Англии.
В 1916 г. англичане впервые ввели в действие на фронте небольшое число бронированных машин – танков. Под конец войны танки уже причиняли немало ущерба германской армии. На вооружении французской армии был танк «Рено FT-17», использовавшейся для поддержки пехоты. В годы Первой мировой войны получили автомобили, вооружённые пулеметами или пушками – броневики.
О строении английского танка смотреть здесь
подбитый английский танк
Пулеметы интенсивно использовались русской армией ещё во время русско-японской войны 1904-1905 гг. К Первой мировой войне 1914-1918 гг. армии практически всех держав подошли, имея на вооружении станковые пулеметы лишь в качестве специального артиллерийского средства «ближнего боя». На вооружении русская армия имела две модели станковых пулеметов, являвшиеся модификациями системы американского конструктора Х. С. Максима и пулеметы «Виккерс».
пулемёт "Виккерс"
С 1916 г. в армиях союзников существенно увеличилось число ручных пулеметов – «Виккер» и «Льюис», так Франция к 1917 г. прекратила производство станковых пулеметов, но значительно увеличив выпуск ручных.
В погоне за решающим успехом враг не останавливался перед нарушением законов и обычаев войны, широко пустив в дело отравляющие газы. Впервые в войне немцы применили химические снаряды на русском фронте еще в январе 1915 г.
В апреле 1915 г. германское командование применило на Западном фронте отравляющие газы - новое преступное оружие массового истребления. Газ хлор был выпущен из баллонов Ветер понес тяжелое зеленовато-желтое облако, стлавшееся по самой земле, в сторону траншей англо-французских войск. Люди, не подозревавшие об опасности, вдруг были окутаны смертоносным облаком и стали задыхаться.
химические снаряды
За несколько минут 15 тыс. английских и французских солдат вышли из строя, из них 5 тыс. погибли. Через две недели немцы предприняли газовую атаку и против русских войск. Командующие русскими армиями поставили во о контрмерах. В начале марта Ставка ответила: «Верховный Главнокомандующий относится к употреблению (химических) снарядов отрицательно». Положение изменилось к началу лета 1915 г. В апреле и мае получили известия о немецких газобаллонных атаках хлором на Западном фронте – в районе Ипра, где погибло 5 тыс. человек и на участке 2-й русской армии, в результате которой умерло свыше тысячи отравленных.
В начале июня Ставка обратилась к военному министру: «Верховный Главнокомандующий признает, что, ввиду полной неразборчивости нашего противника в средствах борьбы, единственной мерой воздействия на него является применение и нашей стороной всех средств, употребляемых противником». Хотя последствия газовых атак невероятно преувеличивались, нельзя было допустить, чтобы войска угнетались оружием, которое было только у врага.
В России было стремительно развернуто около 200 химических заводов. С осени 1915 г. химические команды для выполнения газобаллонных атак стали отправляться на фронт, а с 1916 г. армия получает и химические снаряды. Для обеспечения успешности выпуска отравляющих веществ использовалась артиллерия.
Артиллерийский огонь открывался одновременно с началом выпуска газов. Наилучшим снарядом для выполнения такой стрельбы считался химический снаряд с нестойким отравляющим веществом. Он наиболее экономично решал задачу нейтрализации батарей противника.
Вскоре после начала использования на фронтах отравляющих газов знаменитый русский химик, академик Зелинский Н.Д. изобрел эффективный угольный противогаз от смерти многие тысячи людей. Удушливые газы стали применять обе воюющие стороны.
Объяснение:Қазақ хандығының қалыптасуы. Ортағасырлық дерек көздерінде Ханның кейбір кездері ғана шексіз билікке ие болғандығы айтылады. Кейде олар әулеттің басқа мүшесімен билігін бөлісіп отырды. Өз билігінің қандай дәрежеде болуы ең алдымен Ханның жеке басындағы қасиеттеріне тікелей байланысты еді. Дерек көздерінде билеушілер екі топқа бөлінеді: біріншілері — үлгілі, атақ-даңқымен еліне елеулі болғандар (Хайду, Мұхаммед Шайбани, Қасым хан, Есім хан, Тәуке хан); екіншілері — ел басқаруға қабілетсіз билеушілер (Темір Мәлік хан, Әзиз хан, Таһир хан, Болат хан). Соңғыларының билік құруы ұзаққа созылмаған. Оларды билікке жақын орта тақтан тайдырып, орнына басқа ханзаданы Хан көтеріп отырды. Елді басқаруда Хан өзі тағайындаған адамдардың көмегіне сүйенді. Мемлекеттегі белді қайраткерлермен санасып отырды. Көбіне Ханды белгілі бір ру не тайпа өкілдері қолдап, сүйеу көрсетті, оның мемлекеттегі негізгі тірегі болды.
Мысалы: Моғолстан мемлекетінің Хандары дулат тайпасының әмірлеріне сүйенді, Хан оларды ұлысбегі етіп тағайындады. Тіпті кімнің Хан болатындығын да солар алдын ала шешіп отырды. Ханға бектер, билер өз ақыл-кеңестерін беріп қана қоймай, жүргізетін саясатына өз ықпалдарын тигізді. Егер Ханның жүргізген саясаты белгілі бір руды не тайпаны қанағаттандырмаса, олардың басқа елдерге көшіп кетуі, қоныс аударуы көшпелі қоғамдағы негізгі наразылықтың бірі болды. Көбіне Хан жарлығы мүлтіксіз орындалды. Ол өзіне тиесілі аймақтардан, ұлыстан әскер жинатты, тәуелді елдерден алым-салық алып тұрды. Еңбегі сіңген адамдарға иелік жерлер бөліп берді, ру, тайпа араларындағы қақтығыстарды реттеді. Хан мемлекеттің саяси-экономикалық өмірінде маңызды рөл атқарды. Алым-салық институттарын қадағалады, ақша реформасын жүргізді (Кебек хан). Салтанатты жиындарда тақта отырды. Егер Хан беделді тұлға болса, оның билігі шексіз болды. Ал ол шектен тыс шығып кетсе онда оған Жасақ заңы, тағы басқа дәстүрлі құқықтық ережелердің талаптары ескертіліп, билігі шектелді. Кейде Хан лауазымын бірнеше адам иемденді. Сондықтан да деректерде ұлы Хан, кіші Хан сынды лауазымдар кездесіп тұрады
Дәстүрлі көшпелі түркі-моңғол қоғамында Хан болып Шыңғыс хан ұрпақтары ғана сайланды. Билікке келген басқа әулет өкілдері өздерін Хан деп атай алмай, көбіне әмір (Ақсақ Темір), би, тағы басқа лауазымдарды иемденді. Қазақ хандығын басқарған билеушілердің барлығы Шыңғыс хан әулетінен тағайындалды. Әулеттің Хан сайланбағандары жеке әлеуметтік топ құрап, мемлекеттің ішкі-сыртқы саясатында елеулі рөл атқарды. Мемлекетті басқаруда Хан шексіз билікке ұмтылғанымен, ру-тайпа билеушілерімен санасуға мәжбүр болды. Халықтың қалың бұқарасына жақын әрі оның тікелей қолдауына сүйенген жергілікті билік иелері — билер мен батырлар Хан билігін белгілі бір дәрежеде шектеп, өздерінің әлеуметтік-саяси мәртебесін нығайтуға тырысты. Ханға тура сөйлеп, кемшіліктерін бетке айтқан ақын-жырауларды, билерді халық әрдайым дәріптеген (Би
, Жырау). Ақыл-парасатымен танылған Хандарды данагөйлер оның ізбасарларына үлгі тұтты. Мемлекеттік және мемлекетаралық деңгейдегі мәселелерді қамтитын жоғары билікті жүргізген хандық билік қазақ қоғамындағы маңызды саяси жүйелердің бірі болды. Ол ең алдымен билер институтына арқа сүйеді.
Дәстүрлі қазақ қоғамындағы елдік тұтастық осы билік жүйелерінің өзара тепе-теңдігі мен бір-біріне қарама-қарсылығы ұстанымдарына негізделді. Қазақ жерін Ресей империясы отарлағаннан кейін, құқықтық-әкімшілік реформалар жүргізіп, саяси құрылымды өзгертті. 1822 — 1824 жылғы реформадан соң Ханның билік жүйесі күйреді. Дегенмен, хандық қазақ халқының негізгі билік жүйесі болғандықтан патшалық үкіметтің отаршылдық саясатына, кеңестік озбырлыққа қарсы ұлт-азаттық күрестер туындағанда, көтерілісшілердің ең алдымен Хан сайлап, сардарбек тағайындап отыруы ХХ ғасырдың 1930-жылдарына дейін сақталды.
Хандық үкімет көшпелі өркениет елдеріндегі алғашқы мемлекеттік басқару жүйесінің түрі болып табылады. Үкіметтің бұл басқару түрі алғаш ру-тайпа көсемдерінің іскерлігінен, ақыл-парасаттылығынан, ел басқара білу қабілетінен туған. Ондай көрнекті адамдарды халық сайлаған. Алғашқы қазақ хандары Керей мен Жәнібек Қазақ хандығын мансапқорлық мақсатпен құрмаған. Шындығында, Әбілқайыр хандығының ішіндегі әділетсіздікке қарсы күрестен пайда болған өкімет.
Объяснение:
Во время Первой мировой войны появились новые виды оружия. Впервые в военных действиях получила широкое применение авиация – сначала для разведки, а затем и для бомбардировки войск на фронте, в ближнем тылу и, наконец, для нападений на мирные города и села. Германия использовала дирижабли («цеппелины» – по имени конструктора Ф. Цеппелина) для налетов на Париж и другие города Франции и Англии.
В 1916 г. англичане впервые ввели в действие на фронте небольшое число бронированных машин – танков. Под конец войны танки уже причиняли немало ущерба германской армии. На вооружении французской армии был танк «Рено FT-17», использовавшейся для поддержки пехоты. В годы Первой мировой войны получили автомобили, вооружённые пулеметами или пушками – броневики.
О строении английского танка смотреть здесь
подбитый английский танк
Пулеметы интенсивно использовались русской армией ещё во время русско-японской войны 1904-1905 гг. К Первой мировой войне 1914-1918 гг. армии практически всех держав подошли, имея на вооружении станковые пулеметы лишь в качестве специального артиллерийского средства «ближнего боя». На вооружении русская армия имела две модели станковых пулеметов, являвшиеся модификациями системы американского конструктора Х. С. Максима и пулеметы «Виккерс».
пулемёт "Виккерс"
С 1916 г. в армиях союзников существенно увеличилось число ручных пулеметов – «Виккер» и «Льюис», так Франция к 1917 г. прекратила производство станковых пулеметов, но значительно увеличив выпуск ручных.
В погоне за решающим успехом враг не останавливался перед нарушением законов и обычаев войны, широко пустив в дело отравляющие газы. Впервые в войне немцы применили химические снаряды на русском фронте еще в январе 1915 г.
В апреле 1915 г. германское командование применило на Западном фронте отравляющие газы - новое преступное оружие массового истребления. Газ хлор был выпущен из баллонов Ветер понес тяжелое зеленовато-желтое облако, стлавшееся по самой земле, в сторону траншей англо-французских войск. Люди, не подозревавшие об опасности, вдруг были окутаны смертоносным облаком и стали задыхаться.
химические снаряды
За несколько минут 15 тыс. английских и французских солдат вышли из строя, из них 5 тыс. погибли. Через две недели немцы предприняли газовую атаку и против русских войск. Командующие русскими армиями поставили во о контрмерах. В начале марта Ставка ответила: «Верховный Главнокомандующий относится к употреблению (химических) снарядов отрицательно». Положение изменилось к началу лета 1915 г. В апреле и мае получили известия о немецких газобаллонных атаках хлором на Западном фронте – в районе Ипра, где погибло 5 тыс. человек и на участке 2-й русской армии, в результате которой умерло свыше тысячи отравленных.
В начале июня Ставка обратилась к военному министру: «Верховный Главнокомандующий признает, что, ввиду полной неразборчивости нашего противника в средствах борьбы, единственной мерой воздействия на него является применение и нашей стороной всех средств, употребляемых противником». Хотя последствия газовых атак невероятно преувеличивались, нельзя было допустить, чтобы войска угнетались оружием, которое было только у врага.
В России было стремительно развернуто около 200 химических заводов. С осени 1915 г. химические команды для выполнения газобаллонных атак стали отправляться на фронт, а с 1916 г. армия получает и химические снаряды. Для обеспечения успешности выпуска отравляющих веществ использовалась артиллерия.
Артиллерийский огонь открывался одновременно с началом выпуска газов. Наилучшим снарядом для выполнения такой стрельбы считался химический снаряд с нестойким отравляющим веществом. Он наиболее экономично решал задачу нейтрализации батарей противника.
Вскоре после начала использования на фронтах отравляющих газов знаменитый русский химик, академик Зелинский Н.Д. изобрел эффективный угольный противогаз от смерти многие тысячи людей. Удушливые газы стали применять обе воюющие стороны.