Ғылыми-техникалық революция (ҒТР) деп атаған құбылыс ғылымды қоғамдық өндірістің жетекші даму факторына айналдыру негізінде өндіргіштік күштердің түбегейлі, сапалы қайта құру болып табылады. Ол адамзат тарихында ғылым мен техника пайда болғаннан бері өндіргіш күштерді ұдайы жетілдіруге себепші болған ғылыми-техникалық революция дегеніміз- белгілі бір уақыт аралығында дамудың жаңа сатысына көтерілуге себепші болған сапалық өзгерістердің жедел қарқынмен жүруі. Дүниежүзі аймақтары мен елдердің ҒТР дамуы түрліше деңгейде өтуде. Жоғары дамыған елдерде XX ғасырдың 80-90 жылдардан бастап ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заман тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технологиялар мен қызмет түрлеріне деген сұранысын қамтамасыз етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заманғы тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технология мен қызмет түрлеріне деген сұраныс қамтамасы етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің адамның өмір сүру ортасы мен денсаулығына тигізетін кері әсерінің орнын толтыру немесе жою болып табылады. Адам өмірін қорғауға бағытталған бұл шаралар өте мол қаржыны қажет өте мол қаржыны қажет еткендіктен, таралу ауқымы бірнеше елдің аумағынан аспай отыр.
В первой половине XIX века Казахстан был раздробленной страной, состоящей из трех жузов, на землях которых все прочнее стремилась закрепить свое господство Россия. (См. Бекмаханов Е. Присоединение Казахстана к России. М., 1957, с. 121 — 161). Средний и Старший жузы переживали внутриполитический кризис, шла острая борьба за власть между ханами и султанами, приобретавшая различные формы. Кризис усугублялся политикой среднеазиатских ханств, стремлением их правителей не допустить проникновения сюда России. Значительная часть территории Старшего жуза продолжала находиться под властью кокандского правителя Алим-хана. Хотя к 1845 — 1847 гг. российское подданство приняли почти все роды Старшего жуза, за исключением юга, где управляли ханы Коканда и Хивы.
Уже в первой половине XIX века на юге Казахстана, в районах городов Сайрам, Чимкент, Туркестан и Таласской долины, Приаралья и нижнего течения Сырдарьи господствовали кокандские и хивинские феодалы. Захватив казахские земли, они строили здесь военные укрепления, для чего насильно мобилизовывали казахов Приаралья. Помимо того, обложили местное население дополнительными налогами. Подати собирали вооруженные отряды сборщиков. Направление военных сил для сбора налогов, насильственная мобилизация для постройки крепостей — все это вызывало сильное недовольство местных жителей, Так, в 1821 г. под предводительство Тентек-тюре произошло восстание казахского населения против кокандского владычества. Количество повстанцев достигло 12 тыс. человек. Они заняли города Сайрам, Чимкент и др. Казахи, жившие в низовьях Сырдарьи, продолжали бороться за независимость. Под предводительством батыра Жанкожи Нурмухамедова они успешно нападали на хивинские военные укрепления и причиняли им большой материальный вред. В 1843 г. Жанко-жа разрушил крепость на Кувандарье. До 1845 г. (начало военной колонизации Сырдарьи) Жанкожа не сталкивался с русскими. В свое время он не препятствовал строительству Раимского укрепления (Аральск), рассчитывая на русских как союзников в своей борьбе против Хивы. Однако постоянная экспансия царизма на юг привела к столкновению с Жанкожи. Вскоре, после занятия низовьев Сырдарьи, образовалась сильная военная линия и русские власти установили здесь колониальный режим. Принудительные работы по сооружению военных укреплений, грабеж населения; брали верблюдов силой; обязывали выделять погонщиков из общин. Кроме того, царская администрация начала переселять казацкие семьи из Оренбурга и Уральска, предоставляя им плодородные, освоенные земли по берегам Сырдарьи, вытесняя исконных хозяев.
Ғылыми-техникалық революция (ҒТР) деп атаған құбылыс ғылымды қоғамдық өндірістің жетекші даму факторына айналдыру негізінде өндіргіштік күштердің түбегейлі, сапалы қайта құру болып табылады. Ол адамзат тарихында ғылым мен техника пайда болғаннан бері өндіргіш күштерді ұдайы жетілдіруге себепші болған ғылыми-техникалық революция дегеніміз- белгілі бір уақыт аралығында дамудың жаңа сатысына көтерілуге себепші болған сапалық өзгерістердің жедел қарқынмен жүруі. Дүниежүзі аймақтары мен елдердің ҒТР дамуы түрліше деңгейде өтуде. Жоғары дамыған елдерде XX ғасырдың 80-90 жылдардан бастап ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заман тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технологиялар мен қызмет түрлеріне деген сұранысын қамтамасыз етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заманғы тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технология мен қызмет түрлеріне деген сұраныс қамтамасы етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің адамның өмір сүру ортасы мен денсаулығына тигізетін кері әсерінің орнын толтыру немесе жою болып табылады. Адам өмірін қорғауға бағытталған бұл шаралар өте мол қаржыны қажет өте мол қаржыны қажет еткендіктен, таралу ауқымы бірнеше елдің аумағынан аспай отыр.
В первой половине XIX века Казахстан был раздробленной страной, состоящей из трех жузов, на землях которых все прочнее стремилась закрепить свое господство Россия. (См. Бекмаханов Е. Присоединение Казахстана к России. М., 1957, с. 121 — 161). Средний и Старший жузы переживали внутриполитический кризис, шла острая борьба за власть между ханами и султанами, приобретавшая различные формы. Кризис усугублялся политикой среднеазиатских ханств, стремлением их правителей не допустить проникновения сюда России. Значительная часть территории Старшего жуза продолжала находиться под властью кокандского правителя Алим-хана. Хотя к 1845 — 1847 гг. российское подданство приняли почти все роды Старшего жуза, за исключением юга, где управляли ханы Коканда и Хивы.
Уже в первой половине XIX века на юге Казахстана, в районах городов Сайрам, Чимкент, Туркестан и Таласской долины, Приаралья и нижнего течения Сырдарьи господствовали кокандские и хивинские феодалы. Захватив казахские земли, они строили здесь военные укрепления, для чего насильно мобилизовывали казахов Приаралья. Помимо того, обложили местное население дополнительными налогами. Подати собирали вооруженные отряды сборщиков. Направление военных сил для сбора налогов, насильственная мобилизация для постройки крепостей — все это вызывало сильное недовольство местных жителей, Так, в 1821 г. под предводительство Тентек-тюре произошло восстание казахского населения против кокандского владычества. Количество повстанцев достигло 12 тыс. человек. Они заняли города Сайрам, Чимкент и др. Казахи, жившие в низовьях Сырдарьи, продолжали бороться за независимость. Под предводительством батыра Жанкожи Нурмухамедова они успешно нападали на хивинские военные укрепления и причиняли им большой материальный вред. В 1843 г. Жанко-жа разрушил крепость на Кувандарье. До 1845 г. (начало военной колонизации Сырдарьи) Жанкожа не сталкивался с русскими. В свое время он не препятствовал строительству Раимского укрепления (Аральск), рассчитывая на русских как союзников в своей борьбе против Хивы. Однако постоянная экспансия царизма на юг привела к столкновению с Жанкожи. Вскоре, после занятия низовьев Сырдарьи, образовалась сильная военная линия и русские власти установили здесь колониальный режим. Принудительные работы по сооружению военных укреплений, грабеж населения; брали верблюдов силой; обязывали выделять погонщиков из общин. Кроме того, царская администрация начала переселять казацкие семьи из Оренбурга и Уральска, предоставляя им плодородные, освоенные земли по берегам Сырдарьи, вытесняя исконных хозяев.