Расселение греков по берегам морей сопровождалось развитием торговли и промышленности, которые стали все более и болеелишать сельское хозяйство его прежнего господствующего значения в экономической жизни Греции. Некоторые государства, не участвуя в основании колонии, тем не менее приобрели большое торговое значение. Особенно в этом отношении прославиласьЭгина, остров, лежащий при входе в Саронический залив между Аттикой, Истмом (с городами Мегарой и Коринфом) и Арголидой. В торговых городах развилась, кроме того, промышленность для вывоза товаров в более отсталые страны, и опять-таки Милет, прославившейся своими тканями, был одним из самых замечательных городов и в этом отношении. Если в самом начале греческая промышленность обнаруживала на себе сильное влияние Востока, то с течением времени в ней выработались собственные образцы и приемы. Находилась она сначала в руках самостоятельных ремесленников, но мало-помалу стали основываться настоящиефабрики, в которых работа совершалась рабами или рабынями (пряжа, тканье и т. п.). Для перевозки товаров служили многочисленные корабли, в постройке которых сделаны были разные усовершенствования. Около этого же времени возникли первые военные флоты; в середине VII в. была уже первая морская битва (между Коринфом и Керкирой). Для внутренней жизни греческих государств это развитие торговли и промышленности имело то значение, что рядом со старыми общественными классами – землевладельческой знати и зависимого простонародья – образовались новые классы зажиточных и даже богатых ремесленников и купцов.
Ацтектер (көне атауы — әстектер, науа) — Мексикадағы үндіс халқы. Моңғол расасының америкалық нәсіліне жатады. Ацтек, испан тілдерінде сөйлейді, жазуы — латын алфавитіне негізделген, христиан (католик) дінін тұтынады. Жалпы саны — 1,2 млн. адам.
Аңыздарда Ацектердің Астлан (Бірқазан) деген елден шыққаны айтылады. 12 ғасырда басқа да көшпелілермен бірге Ападак жазығындағы отырықшы халықтарды жаулап алған. Ацектердің шығу тегі жөнінде 1980 жылы өте қызықты, батыл пікірлер айтылды. Оған қарағанда Ацектертер Орталық Азиядағы остяктармен (“әстек”) туыстас. [Азия] мен Америка құрлығы Беринг көпірі арқылы жалғасып тұрған кезде Моңғол нәсілді Ацектердің арғы аталары Азиядан Америкаға өткен. 1325 жылы Теночтитлан мемлекетін — қазіргі Мексиканы құрады, 1427 жылы Андан жазығын, соңынан Мексиканың орталық, батыс, Оңтүстік жағын тұтас бағындырып, 15 ғасырдыңортасында күшті мемлекеттік болған. Суармалы егіншілік түрі кеңінен қолданылған. Жүгері (майс), бұршақ дақылдары, асқабақ, мақта, агава, темекі т.б. еккен. Мақта-матаға өрнек салу, сырлы қыш құю, құс қанатынан бас киім, шекпен тоқу, мыс, алтын аптау, зергерлік, архитектура, мүсін, зертас өнері жоғары дәрежеде өркендеген. Қабырғалары одободан, қамыстан, тастан тұрғызылған, төбесі сабаннан, агава мен пальма жапырағымен жабылған бір бөлмелі үйлерде тұрады. Үй жанында булы моншалары (темоскль) болады. Ұлттық тағамы — тортильиден, чиле бұрышы қосылған бұршақтан, жүгері ұнынан жасалған сұйық ботқа. Агава шырынынан пульке ішімдігін, қант құрағынан — арақ жасайды. Ерлер шекпен (серане) киеді, шүберек белбеулер тағынады, әйелдер оюлы дипилер, шашкечкемитали, жамылатын салы (ребосалар), ұзын юбка (чинкуетелер) киеді, оюлы белбеулер (фокалар) тағынады. Саз аспаптары — флейта, барабан т.б.
Ацтектер (көне атауы — әстектер, науа) — Мексикадағы үндіс халқы. Моңғол расасының америкалық нәсіліне жатады. Ацтек, испан тілдерінде сөйлейді, жазуы — латын алфавитіне негізделген, христиан (католик) дінін тұтынады. Жалпы саны — 1,2 млн. адам.
Аңыздарда Ацектердің Астлан (Бірқазан) деген елден шыққаны айтылады. 12 ғасырда басқа да көшпелілермен бірге Ападак жазығындағы отырықшы халықтарды жаулап алған. Ацектердің шығу тегі жөнінде 1980 жылы өте қызықты, батыл пікірлер айтылды. Оған қарағанда Ацектертер Орталық Азиядағы остяктармен (“әстек”) туыстас. [Азия] мен Америка құрлығы Беринг көпірі арқылы жалғасып тұрған кезде Моңғол нәсілді Ацектердің арғы аталары Азиядан Америкаға өткен. 1325 жылы Теночтитлан мемлекетін — қазіргі Мексиканы құрады, 1427 жылы Андан жазығын, соңынан Мексиканың орталық, батыс, Оңтүстік жағын тұтас бағындырып, 15 ғасырдыңортасында күшті мемлекеттік болған. Суармалы егіншілік түрі кеңінен қолданылған. Жүгері (майс), бұршақ дақылдары, асқабақ, мақта, агава, темекі т.б. еккен. Мақта-матаға өрнек салу, сырлы қыш құю, құс қанатынан бас киім, шекпен тоқу, мыс, алтын аптау, зергерлік, архитектура, мүсін, зертас өнері жоғары дәрежеде өркендеген. Қабырғалары одободан, қамыстан, тастан тұрғызылған, төбесі сабаннан, агава мен пальма жапырағымен жабылған бір бөлмелі үйлерде тұрады. Үй жанында булы моншалары (темоскль) болады. Ұлттық тағамы — тортильиден, чиле бұрышы қосылған бұршақтан, жүгері ұнынан жасалған сұйық ботқа. Агава шырынынан пульке ішімдігін, қант құрағынан — арақ жасайды. Ерлер шекпен (серане) киеді, шүберек белбеулер тағынады, әйелдер оюлы дипилер, шашкечкемитали, жамылатын салы (ребосалар), ұзын юбка (чинкуетелер) киеді, оюлы белбеулер (фокалар) тағынады. Саз аспаптары — флейта, барабан т.б.