Выделите особенности внутренней и внешней политики казахских ханов Касым хан-
Хакназар хан -
Тауке хан-
1. В районе Каракумов был созван курултай представителей трёх казахских Жузов, на котором обсуждалась организация сопротивления джунгарам.
2. Вёл упорную борьбу с Сибирским ханством, под его власть перешла часть родов, входивших в Сибирское ханство.
3. Установлены первые контакты между Казахским ханством и Московским государством.
4. Был главным инициатором и создателем «Жеты Жаргы», памятника права Казахского ханства
5. Население Казахского ханства достигло 1 миллиона человек.
6. Он вошел в историю как энергичный и гибкий правитель, который проводил более дальновидную политику, чем его предшественники смутного времени.
7. Период правления этого хана 1680-1715 гг.
СОЧ
Қола дәуірі – адамзат қоғамындағы тарихи-мәдени кезең. Ол қола металлургиясының кең қанат жайып, еңбек құралдары мен қару-жарақ жасауға арналған негізгі материалға айналуымен сипатталады. Бұл кезде неолит дәуірінің мәдениеті дамып, металл игеріле бастады. Негізінен, қола дәуірі мәдениеттері осы металл кендері көп жерлерде дамыды. Мұндай өңірлерде дайындалған қола бұйымдар бірте-бірте іргелес жатқан жерлерге де тарады. А мысты энеолит дәуірінде игерген болатын. Оған қарағанда, қоланың қатты әрі берік болуы құрал-саймандардың сапасын арттырып, еңбек өнімділігін жоғарылата түсті. Қола дәуірінің хронологиялық шегі б.з.б. 4-мыңжылдықтың аяғы мен б.з.б. 1-мыңжылдықтың басын қамтиды. Ежелгі қола құралдары Оңтүстік Иран, Түркия мен Месопотамиядан табылды. Кейінірек олар Мысырға (б.з.б. 4-мыңжылдық аяғы), Үндістанға (б.з.б. 3-мыңжылдық соңы), Қытайға (б.з.б. 2-мыңжылдық ортасы) және Еуропаға, Қазақстанға (б.з.б. 2-мыңжылдық) тарады. Қола дәуірінің Америкада өз тарихы бар. Мұнда металлургия орталығы Перу мен Боливия жерінде болды. Африкадағы қола дәуірі туралы мәселе археологиялық зерттеулердің жеткіліксіздігіне байланысты әлі толық шешілмей келеді.Қола дәуірінде Азияда бұрын қалыптасқан қала мәдениеті (Месопотамия, Элам, Мысыр, Сирия) одан әрі дами түсті және жаңа мәдениеттер (Үндістанда – Хараппа, Қытайда – Инь) қалыптасты. Мұндай жағдай Еуропада да байқалды. Қала жұрттары, сарайлар, жергілікті жазу, т.б. деректер Еуропадағы өзіндік мәдени орталық еді. Бұл дәуірде кен қорына бай Кавказдың маңызы зор болды. Ол Шығыс Еуропаның далалық аудандарын мыс бұйымдарымен жабдықтайтын Еуразиядағы ең ірі металлургия орталықтарының біріне айналды.
До конца XVI в. было напечатано 20 книг церковно-религиозного содержания. Появление книгопечатания в России имело огромное культурное значение, но ведущее место в XVI и XVII вв. по-прежнему занимала рукописная книга.
Никоновская летопись показывала историю Московского царства как мировой державы, а Ивана IV - достойным преемником римских и византийских императоров. Один из списков Никоновской летописи содержал 16 тыс. миниатюр, цветных иллюстраций, за что и получил название Лицевого свода (лицо - изображение).
Но в XVI в. летописание начинает уходить на второй план, его вытесняют произведения на историческую тему. В частности в самом начале царствования Ивана IV в 50-х гг. был написан "Летописец начала царства великого князя Ивана Васильевича". В нем были описаны события с 1534 по 1553 гг. и содержалась идея необходимости установления царской власти на Руси.
Одним из замечательных памятников русской исторической литературы XVI в. стала "Книга степенная царского родословия", которую в 1563 г. составил духовник царя Андрей при участии митрополита Макария. Книга представляет собой выборку из летописей от Рюрика до 1559 г., представляющей историю Руси в форме 17 княжеских житий, каждое из которых как бы "степень" (ступень) восходящей на небо лестницы, подобной тем, которые являлись в видениях святому Иоанну Лествичнику, державшему лестницу на небо. Составитель проповедовал божественность царской власти и московского царя изобразил как единственного законного наследника киевских князей, происхождение которых велось от римского императора Августа. В "Степенной книге" были представлены жизнеописания только тех князей, которые являлись прямыми предками Ивана IV.