Жырау – казак поэзиясындагы элдик акын жана ырчы. Бул термин булактарда 15-кылымдан бери айтылып келет. Жырчылардан айырмаланып, жырау аткаруучу гана эмес, чыгармалардын автору. Жыраулар казак эдебиетжщ нег!з!н салушылар болып саналады.
Жыраудын сүйгөн жанры толгау, башкача айтканда, көп сандаган түзөтүүлөрдү жана афоризмдерди камтыган медитациялык поэма. Ырчы-жыраулар өз ырларында акыл насаатын айтып, чындыкты, жакшылыкты, адилеттүүлүктү үгүттөп, эл биримдигинин мотивдерин ырдап, карапайым элдин кызыкчылыгын чагылдырып, жаратылыштын сулуулугун, күчүн баса белгилешкен. Казак хандыгынын доорунда жыраулар хандын баш кеңсесинде таанылган ири саясий күч катары эсептелип, ар кандай коомдук кызматтарды аткарган. Алардын көбү акындар эле эмес, бийлер – уруулардын, уруулардын башчылары, ошондой эле баатырлар – отряд башчылары болгон. Жыраулар ханга арыздануга акысы бар саналуулардын бири болгон.
15-кылымда жашаган Асан Кайгы менен Казтуган жырау казак поэзиясынын алгачкы өкүлдөрү болуп эсептелет. Алардын XVI-XVII кылымдардагы эң атактуу шакирттери Сыпыра-жырау, Шалкииз-жырау, Доспамбет-жырау, Маргаска-жырау, Жыембет-жырау, Актамберди Сарыулы, Татикара-жыраулар. 18-кылымда казак поэзиясы жунгарлар менен болгон согушка, Россияга кошулууга жана казак коомундагы ички карама-каршылыктардын курчушуна байланыштуу өнүгүүнүн жаңы айлампасын баштан кечирүүдө. Бул мезгил Умбетей-жырау (1706-1778), Бухар-жырау (1668-1781), Кожаберген-жырау (1663-1762) сиякты акындардын аттарымен байланысты.
Шортанбай-жыраудын “Зар заман” чыгармасынын аталышы Россия империясынын активдүү колонизациясы жана казак талаасында хан бийлигинин жоюлушу мезгилине ат койгон.
Азыркы заманда “жырау” деген сөздүн ордуна “акын” термини адатта фольклордук казак акындарынын атын атаганда колдонулат, мурда айтышка – ыр сынагына катышкан акын-импровизаторлордун ысымдары үчүн гана колдонулган.
Август был расчетливым политиком. Вся его деятельность была направлена на единство и укрепление империи, а также на поддержание господствующего положения римлян и италиков по отношению к остальным жителям гигантской державы. Август был тонкий, расчетливый, двуличный, умевший при к изменяющимся обстоятельствам и использовать их для извлечения максимальной выгоды политик. Никто никогда точно не знал, что у него на уме. Современники утверждают, что он настолько боялся выдать свои мысли, что даже со своей женой Ливией говорил о важных делах только по предварительно составленному конспекту. Но все это использовалось для того, чтобы непреклонно идти к поставленной цели и, надо сказать, Августу удалось ее достичь. Популярность его в народе была такова, что в Италии некоторые города праздновали новый год в день, когда он впервые их посетил. В его честь утверждали пятилетние игры чуть ли не в каждом маленьком городе.
Все цари, его друзья, союзники, заложили каждый в своем царстве города под названием Цезарея . А все вместе они намеревались достроить и посвятить гению Августа храм Юпитера Олимпийского в Афинах, строительство которого началось еще в глубокой древности. Многие из них покидали царство, чтобы ежедневно сопровождать его не только в Риме, но и в провинциях. Ходили возле него они без всяких царских отличий, одетые в простые тоги, прислуживая ему как клиенты.
Жырау – казак поэзиясындагы элдик акын жана ырчы. Бул термин булактарда 15-кылымдан бери айтылып келет. Жырчылардан айырмаланып, жырау аткаруучу гана эмес, чыгармалардын автору. Жыраулар казак эдебиетжщ нег!з!н салушылар болып саналады.
Жыраудын сүйгөн жанры толгау, башкача айтканда, көп сандаган түзөтүүлөрдү жана афоризмдерди камтыган медитациялык поэма. Ырчы-жыраулар өз ырларында акыл насаатын айтып, чындыкты, жакшылыкты, адилеттүүлүктү үгүттөп, эл биримдигинин мотивдерин ырдап, карапайым элдин кызыкчылыгын чагылдырып, жаратылыштын сулуулугун, күчүн баса белгилешкен. Казак хандыгынын доорунда жыраулар хандын баш кеңсесинде таанылган ири саясий күч катары эсептелип, ар кандай коомдук кызматтарды аткарган. Алардын көбү акындар эле эмес, бийлер – уруулардын, уруулардын башчылары, ошондой эле баатырлар – отряд башчылары болгон. Жыраулар ханга арыздануга акысы бар саналуулардын бири болгон.
15-кылымда жашаган Асан Кайгы менен Казтуган жырау казак поэзиясынын алгачкы өкүлдөрү болуп эсептелет. Алардын XVI-XVII кылымдардагы эң атактуу шакирттери Сыпыра-жырау, Шалкииз-жырау, Доспамбет-жырау, Маргаска-жырау, Жыембет-жырау, Актамберди Сарыулы, Татикара-жыраулар. 18-кылымда казак поэзиясы жунгарлар менен болгон согушка, Россияга кошулууга жана казак коомундагы ички карама-каршылыктардын курчушуна байланыштуу өнүгүүнүн жаңы айлампасын баштан кечирүүдө. Бул мезгил Умбетей-жырау (1706-1778), Бухар-жырау (1668-1781), Кожаберген-жырау (1663-1762) сиякты акындардын аттарымен байланысты.
Шортанбай-жыраудын “Зар заман” чыгармасынын аталышы Россия империясынын активдүү колонизациясы жана казак талаасында хан бийлигинин жоюлушу мезгилине ат койгон.
Азыркы заманда “жырау” деген сөздүн ордуна “акын” термини адатта фольклордук казак акындарынын атын атаганда колдонулат, мурда айтышка – ыр сынагына катышкан акын-импровизаторлордун ысымдары үчүн гана колдонулган.
Август был расчетливым политиком. Вся его деятельность была направлена на единство и укрепление империи, а также на поддержание господствующего положения римлян и италиков по отношению к остальным жителям гигантской державы. Август был тонкий, расчетливый, двуличный, умевший при к изменяющимся обстоятельствам и использовать их для извлечения максимальной выгоды политик. Никто никогда точно не знал, что у него на уме. Современники утверждают, что он настолько боялся выдать свои мысли, что даже со своей женой Ливией говорил о важных делах только по предварительно составленному конспекту. Но все это использовалось для того, чтобы непреклонно идти к поставленной цели и, надо сказать, Августу удалось ее достичь. Популярность его в народе была такова, что в Италии некоторые города праздновали новый год в день, когда он впервые их посетил. В его честь утверждали пятилетние игры чуть ли не в каждом маленьком городе.
Все цари, его друзья, союзники, заложили каждый в своем царстве города под названием Цезарея . А все вместе они намеревались достроить и посвятить гению Августа храм Юпитера Олимпийского в Афинах, строительство которого началось еще в глубокой древности. Многие из них покидали царство, чтобы ежедневно сопровождать его не только в Риме, но и в провинциях. Ходили возле него они без всяких царских отличий, одетые в простые тоги, прислуживая ему как клиенты.
Объяснение: