ЗА ПРАВИЛЬНЫЕ ОТВЕТЫ. 1. Центром объединения Италии стал:
Пьемонт;
Рим;
Милан
Палермо
2. Союзником Италии против Австрии стала
а)Великобритания;
б)Россия;
в) Турция;
г)Франция
3. Весной 1860 года восстание вспыхнуло в
а)Риме;
б)Сицилии;
в) Милане;
г)Венеции
4. Королём Италии стал:
а)Виктор-Эммануил II;
б)Виктор-Эммануил III;
в) Наполеон III;
г)Фридрих II.
5. Королём Германии стал:
а)король Шлезвига;
б)король Люксембурга;
в) король Гольштейна;
г)король Пруссии
6. Конституция 1871 года в Германии :
а) вводила католицизм
б) устанавливала права и свободы
в) закрепляла республиканский строй
г) утверждала руководящую роль Пруссии
7. Позднее других событий произошло:
а) объединение Германии
б) начало правления Вильгельма II
в) назначение Бисмарка Канцлером
г) принятие «исключительного закона против социалистов».
8. В.Либкнехт и А. Бебель были :
а) руководителями профсоюзов
б) предпринимателями
в) руководителями СДРПГ
г) известными генералами
9. По конституции Италия конца 19 века была :
а) республикой
б) империей
в) конституционной монархией
г) теократическим государством
10. Соотнеси политика и факты из его биографии:
1.
1. Вильгельм II
2.
2.Камилло Кавур
3.
3.Отто фон Бисмарк
4.
4.Джовани Джолитти
5.
5.Джузеппе Гарибальди
(ЦИФРА ) А.Любитель красивых поз и публичных речей, названный современниками « человеком больших неожиданностей».
(ЦИФРА ) Б. Лидер революции в Италии, руководитель знаменитой « тысячи», после объединения страны фактически отстранён от власти.
(ЦИФРА ) В.Сын крестьянина-горца в 1882 избран в парламент, автор многих реформ, его часто сравнивали с соотечественником К.Кавуром.
(ЦИФРА ) Г. Немецкий канцлер, посол Пруссии в России, инициатор объединения страны под руководством сильного государства.
(ЦИФРА ) Д.Редактор газеты « Возрождение», глава правительства, осторожный политик, инициатор участия Пьемонта в Крымской войне.
Күлтегін (684-731 жж.) - Құтлық(Елтерiс) қағанның екiншi ұлы, Білге қағанның (Могилян) туған iнiсi. Шешесi Елбiлге қатұн. Ашина тектi.
Күлтегiн 7 жас кезiнде әкесi Құтлық ( 680-692 жж. билік құрған) қайтыс болады. Қаған тағына оның iнiсi Қапаған (692-716 жж.) отырады. Күлтегiн мен Бiлге, Қапағанның iнiсi Бөгүнi (716 ж.) тақтан тайдырып, қағандық билiктi Бiлге қолына (716-734 ж.) алады.[1]
Екінші Шығыс Түрік қағанаты әскерінің бас қолбасшысы, «көк түріктің көк семсері» атанған атақты батыры. Әкесінен жастай жетім қалып, ағасы Қапаған қағанның тәрбиесінде өскен Күлтегін тым ерте есейіп, қабырғасы қатып, бұғанасы бекімей жатып, жау жарағын асынып, түрік еліне тұс тұстан төнген басқыншы жауға қарсы үлкендер қатарында тұрып, ерлікпен күреседі. Бұл ретте түріктің атақты Білге қағаны Күлтегін батырдың басына қойылған ескерткіші тасқа ойып жаздырған ғұмырнамасында: «әкем қаған өлгенде інім Күлтегін жеті жаста қалды. Он жаста Ұмай текті шешемнің бағына інім Күлтегін ер атанды» деп жазды. Тарихи деректерді салыстыра зерделесек, бұдан Күлтегіннің он жасында ер атанып, алғаш көзге түскен соғысының табғаш елінің әйел патшасы У хыудың Қапағанның басына ақша тігіп, кімде кім оны өлтірсе, соған «Жан чо» («Чоны өлтіруші», яғни Мочо Қапағанды өлтіруші) деген атпен бірінші дәрежелі кінәз атағын беремін деген уәдесін арнайы жарлықпен бекітіп, түрік еліне жазалау жорыққа қалың қол аттандырғаннан кейінгі, 694 жылғы Жау жыу және Дин жыу аймақтарында болған соғыс екені анық көрінеді. Қапаған осы соғыста 90 мың тұтқынды қолға түсірген. Міне, осыдан былай Күлтегіннің ерлік жолы басталады. Тарихи деректер сол кездегі ел тәуелсіздігін сақтап қалу жолында болған қырғын соғыстардың бірде біреуінің Күлтегінсіз өтпегенін, дулығасы жарқырап, жауын жапырып қан майданның ортасында жүргенін тамсана баяндайды. Бұл арада сол деректерді тізіп жатпай ақ, батырдың өзіне арнап орнатылған ескерткіштегі мына жазулардан да біраз жайды аңғаруға болады. Тас жазудың авторы Йолығ тегін Күлтегін ерлігін былайша тізбелейді:
Он алты жасына келгенде алты чуб, соғдыларға қарсы аттандық. Күлтегін жауға жалғыз ұмтылды. Ол тұтықты қарулы басшылармен қолға түсірді. Ол әскерді сонда талқандады. Жиырма бір жасында Чача Сеңүнмен айқастық. Күлтегін әуелі Тадықан шораның Боз атын мініп шапты. Ол ат сонда өлді. Екіншісінде Ышбыр Жамтардың боз атын мініп шапты. Ол ат та сонда өлді. (Күлтегіннің) сауытына, қалқанына жүздеген оқ тиді, бірақ бірі де денесіне дарыған жоқ. Күлтегін жиырма алты жасқа келгенде қырғыздарға қарсы аттандық. Күлтегін Байырқының Ақбоз айғырына мініп, шабуылға ұмтылды. Бір батырын оққа ұшырды, екі батырын найзамен түйреп түсірді. Ақбоз айғырдың белі үзілді. Қырғыз қағанын өлтіріп, елін алдық... Тоғу қаласында шайқастық. Күлтегін Азбан ағын мініп ұмтылды. Алты батырын шаншып түсіріп, жетіншісін қылышпен шапты. Тоғыз батырын қуып жетіп, тақымға басты Оғыздармен соғыстық Күлтегін Жетімек (Өгсіз) атқа мініп шауып, тоғыз ерін шанышты... Түргеш халқы жау болды. Күлтегінді шағын қолмен жібердік. Жойқын соғыс жасапты. Қара түргеш халқы сол жерде өлім тауыпты...
Осылай жалғаса береді. Қарап отырсаңыз, Күлтегін батыр 47 жасқа жетіп, қаза тапқанша соғыссыз өткен жылы болмапты. Соның бәрінде ол жау қолына жасындай тиіп, түрік қолын жеңіске жеткізіп отырыпты.
Әкесі Құтылығ (Елтеріс) қаған Екінші Шығыс Түрік қағанатының іргесін қалап, шаңырағын көтерсе, артында қалған екі баласы: үлкені Білге қағаны ел бастап, кішісі Күлтегіні қол бастап, сол қағанаттың айбынын асырып, мерейін тасытыпты. Ағайынды екі ұлан ақыл қосып бірге қимылдап, елінің бірі алтын тұтқасына, бірі айбарлы асыл тірегіне айналыпты. Ажал алытн тұтқасына, бірі айбарлы асыл тірегіне айналыпты. Ажал жетіп, сол асыл тірек құлағанда Ұлы Дала күңіреніп, төрткүл дүниеден түгел елшілер келіп, Күлтегін рухына тағзым етіпті. Басына ел тарихын жазып, алып ескерткіш орнатыпты. Сол ескерткіштің ғылыми көшірмесі бұл күнде тәуелсіз еліміздің астанасында, Еуразия ұлттық университеті бас ғимаратының төрінде тұр. Батыр бабаның бақытты ұрпағы күн сайын ескерткіш қасына келіп, ұлы Ерлікке тағзым етеді, ата рухына адалдықтарын білдіреді.
Объяснение:
Основными поводами прихода к власти фашистов в Италии, Испании и Германии можно назвать тяжелое положение простых людей после Первой Мировой войны. Население было глубоко разочаровано неумением правительства наладить экономическую ситуацию в странах, преодолеть кризис социальных и политических сфер. Боясь революции крупные предприниматели и аристократы поддержали фашистов. Демократы, социалисты и коммунисты недооценили угрозу фашистов и продолжали борьбу за рабочий класс.
Объяснение:
Из-за всех этих причин к власти в Италии, Германии и Испании приходят фашисты.
В 20-х годах, воспользовавшись тяжелой ситуацией в проигравшей войну Италии, Бенито Муссолини стает идейным организатором первой фашистской организации «Союз борьбы». В основе власти Муссолини лежала доктрина фашизма. Фашизм в Италии вполне мирно существовал с традиционной монархией. Муссолини всегда оставался премьер-министром. Церковь, с одной стороны, продолжала играть важную роль в стране, но, с другой стороны, школа была отделена от церкви. Ватикан был обязан не вмешиваться в политические дела Италии. Муссолини отменил выборы, превратив парламент в совещательный орган, оппозиционные партии были официально запрещены. Корпорации контролировали все отрасли экономики.
По сравнению с Италией в Германии установился более ужасный и бесчеловечный режим. В результате захвата власти фашистами в Германии к власти пришел тоталитарный режим, взявши под свой контроль все слои общества. Политика приобрела противоправный характер. В стране царило беззаконие. Отсутствовало построение вертикали власти и упорядоченность в отношениях межведомтвенных органов. Вся власть была состредоточена в руках одной партии, усилились репрессии. Над всеми государственными структурами царил тотальный контроль, экономика была милитаризирована. Идеология немецкого фашизма: исключительность арийской нации, антисемитизм, антигуманизм, реваншизм, культ войны.
Авторитарный режим, который утвердился в Испании во время правления Франко, называют умеренно-тоталитарным. Франко представлял свою диктатуру как руководство в режиме чрезвычайного положения, с целью восстановить порядок и укротить смуту в Испании. Франко поддерживал церковь с самого начала своего правления, провозгласив ее одним из столпов государства и всемерно укреплению ее позиций. Естественно, церковь отвечала ему взаимностью. Режим Франко никогда не пытался установить жесткий контроль над экономикой. Основным противником режима стали сторонники Республики. Против них шла война и проводились репрессии. Целью для Франко было вытеснение оппозиции из страны. Генералиссимус поддержал монархию, найдя будущего короля и сделав его своим преемником. Упомянутые выше особенности режима Франко, а также его неучастие во Второй мировой войне, стали причиной сносного отношения стран-победителей к франкистской Испании.