ОКөне дәуірде алғашқы мемлекет құрған халық – египеттіктер. Египет Ніл өзенінің жағасындағы ең бір жоғары өркениетті дамыған мемлекет болды. Египет мемлекетінде билеушілерді, перғауындарды (фараондар) Құдай деп санады. Ал Ра Құдайын Құдайлардың Құдайы деп немесе перғауындар оның ұлы деп санады.
Египет халқының тағы бір ерекшелігі – ажалға қарсы шығуы, өлмей мәңгі жасауға ұмтылуы. Мұндай діни көзқарас тек дінге емес, сонымен қатар мәдени салаларға, саяси экономикаға да үлкен әсерін тигізді. Халықтар мәңгілік өмірді қамтамасыз ету мәселесінде адамның денесін сақтап, тірлікте оған қажет болғанның бәрімен қабірде де қамтамасыз ету керек деп, денені бальзамдап, оны мумияға айналдырып, не болмаса өлген адамның денесіне ұқсас етіп, оның мүсінін жасауын кәсіпке айналдырды. Себебі, өлген адамның денесі сақталса, оның жаны оған қайта оралады деп түсінді. Египет халықтары перғауындардан басқа аруаққа да сенді. Патшалардың, перғауындардың өздері немесе отбасындағы адамдарының бірі өлсе, олардың кұрметіне пирамидалар (мазарлар) салатын болды. Ал ақшалары аз, қатардағы адамдарды матаға орап, көбінесе зираттардың шетіне көмді.
Көне Египет заманында басты Құдай Радан кейін төменгі Құдайлар да болды. Ол Құдайлардың өздеріне арналған жеке қызметтері болды. Мысалы: өлім Құдайы – Осирис. Ол жер астының Құдайы. Құнарлы жер мен аналықтың Құдайы, Осиристің қарындасы әрі әйелі - Исида. Шындық пен тәртіптің Құдайы - Маат және т.б. Осындай көпқұдайлықтың басын қоспақ болған Перғауын Аменхотеп (б.з.б. 1419-1400 жж.) діни реформа жүргізді. Ол көпқұдайлық түсінікті жойып, бір Құдайға сену керек деді. Ол Құдайдың атын Атон деп қойды. Оның арқасында мемлекеттік монотеистік дін құруға әрекет жасады. Онан кейінгі Аменхотеп IV те бірқұдайлық реформаны жалғастырды. Бірақ ол реформадан ештеңе шықпады, оған қарсы көптеген абыздар шығып, бұрынғы ескі Құдайлардың түрлерімен біріктірілді.бъяснение:
Марат родился 24 мая 1743 года в Швейцарии, где поселились его родители, когда они покинули лоно Католической Церкви и перешли в кальвинизм. Решив стать врачом, Марат учился в Тулузе, Бордо, Париже, затем в Голландии и Англии. В 1773 году в Лондоне он издал "Философский опыт о Человеке", а в 1774 году опубликовал политический трактат "Цепи рабства" в котором утверждал, что монархи ведут народы к рабству, развращая их и искореняя самую мысль о свободе.
Поняв, что добиться признания как теоретик ему не суждено, он переключает свое внимание на больных, уделяет много времени прикладным физическим экспериментам. В 1776 году он возвращается во Францию и получает место врача гвардейцев. Однако его медицинская практика была весьма скудной, а опыты не получили признания королевской Академии наук. Тогда Марат вновь обращается к социальным проблемам: он участвует в конкурсе Бернского экономического общества на лучший проект реформы уголовного права и публикует в 1782 году в Невшателе свой "План уголовного законодательства".
В сентябре 1789 года Марат начинает выпускать знаменитую газету "Друг народа", прославившуюся скандальными разоблачениями всех и вся. Призывы к насилию, апокалиптические предсказания снискали ему популярность в низах общества, а также ненависть многочисленных врагов. Марат неоднократно вынужден был прерывать издание газеты, прятаться по подвалам, а после расстрела 17 июля 1791 на Марсовом поле массовой манифестации, требовавшей отречения Людовика ХVI, искать прибежища в Англии.
Однако, вернувшись во Францию, он возобновляет издание "Друга народа" в апреле 1792 года. Вскоре Марата избирают депутатом Конвента. Он примыкает к монтаньярам, выделяясь даже среди них своим радикализмом, неистовым темпераментом и самим внешним видом - горящими глазами, повязанным на голове платком, широко распахнутым воротом рубашки. Он голосует за смертную казнь короля, предупреждает о предательстве генерала Дюмурье, ведет бешеную кампанию против жирондистов, которым удается добиться декрета о его аресте. Оправданный Революционным трибуналом 24 апреля 1793, Марат триумфально возвращается в Конвент, сопровождаемый многочисленной толпой приверженцев, и продолжает громить оппонентов, готовя падение жиронды.
Марат страдал неизлечимой кожной болезнью, которой заразился еще в юные годы, когда выхаживал английских нищих и бродяг; по другим сведениям, это заболевание было нервным и носило психосоматический характер. Чтобы унять нестерпимый зуд, он часто и подолгу принимал ванны; в этом положении он писал и даже беседовал с посетителями. Именно в ванной года он и нашел свою смерть 13 июля 1793: его заколола Шарлотта Корде, которую "друг народа" решился принять, поверив, что она явилась к нему с новыми сенсационными разоблачениями врагов революции. Обстоятельства его гибели вдохновили Жака Луи Давида на знаменитую картину "Смерть Марата".
ОКөне дәуірде алғашқы мемлекет құрған халық – египеттіктер. Египет Ніл өзенінің жағасындағы ең бір жоғары өркениетті дамыған мемлекет болды. Египет мемлекетінде билеушілерді, перғауындарды (фараондар) Құдай деп санады. Ал Ра Құдайын Құдайлардың Құдайы деп немесе перғауындар оның ұлы деп санады.
Египет халқының тағы бір ерекшелігі – ажалға қарсы шығуы, өлмей мәңгі жасауға ұмтылуы. Мұндай діни көзқарас тек дінге емес, сонымен қатар мәдени салаларға, саяси экономикаға да үлкен әсерін тигізді. Халықтар мәңгілік өмірді қамтамасыз ету мәселесінде адамның денесін сақтап, тірлікте оған қажет болғанның бәрімен қабірде де қамтамасыз ету керек деп, денені бальзамдап, оны мумияға айналдырып, не болмаса өлген адамның денесіне ұқсас етіп, оның мүсінін жасауын кәсіпке айналдырды. Себебі, өлген адамның денесі сақталса, оның жаны оған қайта оралады деп түсінді. Египет халықтары перғауындардан басқа аруаққа да сенді. Патшалардың, перғауындардың өздері немесе отбасындағы адамдарының бірі өлсе, олардың кұрметіне пирамидалар (мазарлар) салатын болды. Ал ақшалары аз, қатардағы адамдарды матаға орап, көбінесе зираттардың шетіне көмді.
Көне Египет заманында басты Құдай Радан кейін төменгі Құдайлар да болды. Ол Құдайлардың өздеріне арналған жеке қызметтері болды. Мысалы: өлім Құдайы – Осирис. Ол жер астының Құдайы. Құнарлы жер мен аналықтың Құдайы, Осиристің қарындасы әрі әйелі - Исида. Шындық пен тәртіптің Құдайы - Маат және т.б. Осындай көпқұдайлықтың басын қоспақ болған Перғауын Аменхотеп (б.з.б. 1419-1400 жж.) діни реформа жүргізді. Ол көпқұдайлық түсінікті жойып, бір Құдайға сену керек деді. Ол Құдайдың атын Атон деп қойды. Оның арқасында мемлекеттік монотеистік дін құруға әрекет жасады. Онан кейінгі Аменхотеп IV те бірқұдайлық реформаны жалғастырды. Бірақ ол реформадан ештеңе шықпады, оған қарсы көптеген абыздар шығып, бұрынғы ескі Құдайлардың түрлерімен біріктірілді.бъяснение:
(1743 - 1793)
Биография
Марат родился 24 мая 1743 года в Швейцарии, где поселились его родители, когда они покинули лоно Католической Церкви и перешли в кальвинизм. Решив стать врачом, Марат учился в Тулузе, Бордо, Париже, затем в Голландии и Англии. В 1773 году в Лондоне он издал "Философский опыт о Человеке", а в 1774 году опубликовал политический трактат "Цепи рабства" в котором утверждал, что монархи ведут народы к рабству, развращая их и искореняя самую мысль о свободе.
Поняв, что добиться признания как теоретик ему не суждено, он переключает свое внимание на больных, уделяет много времени прикладным физическим экспериментам. В 1776 году он возвращается во Францию и получает место врача гвардейцев. Однако его медицинская практика была весьма скудной, а опыты не получили признания королевской Академии наук. Тогда Марат вновь обращается к социальным проблемам: он участвует в конкурсе Бернского экономического общества на лучший проект реформы уголовного права и публикует в 1782 году в Невшателе свой "План уголовного законодательства".
В сентябре 1789 года Марат начинает выпускать знаменитую газету "Друг народа", прославившуюся скандальными разоблачениями всех и вся. Призывы к насилию, апокалиптические предсказания снискали ему популярность в низах общества, а также ненависть многочисленных врагов. Марат неоднократно вынужден был прерывать издание газеты, прятаться по подвалам, а после расстрела 17 июля 1791 на Марсовом поле массовой манифестации, требовавшей отречения Людовика ХVI, искать прибежища в Англии.
Однако, вернувшись во Францию, он возобновляет издание "Друга народа" в апреле 1792 года. Вскоре Марата избирают депутатом Конвента. Он примыкает к монтаньярам, выделяясь даже среди них своим радикализмом, неистовым темпераментом и самим внешним видом - горящими глазами, повязанным на голове платком, широко распахнутым воротом рубашки. Он голосует за смертную казнь короля, предупреждает о предательстве генерала Дюмурье, ведет бешеную кампанию против жирондистов, которым удается добиться декрета о его аресте. Оправданный Революционным трибуналом 24 апреля 1793, Марат триумфально возвращается в Конвент, сопровождаемый многочисленной толпой приверженцев, и продолжает громить оппонентов, готовя падение жиронды.
Марат страдал неизлечимой кожной болезнью, которой заразился еще в юные годы, когда выхаживал английских нищих и бродяг; по другим сведениям, это заболевание было нервным и носило психосоматический характер. Чтобы унять нестерпимый зуд, он часто и подолгу принимал ванны; в этом положении он писал и даже беседовал с посетителями.
Именно в ванной года он и нашел свою смерть 13 июля 1793: его заколола Шарлотта Корде, которую "друг народа" решился принять, поверив, что она явилась к нему с новыми сенсационными разоблачениями врагов революции. Обстоятельства его гибели вдохновили Жака Луи Давида на знаменитую картину "Смерть Марата".