1) Иттен қорқып , ол итті шабаландырып, қақпаны айналып жүрмей-ақ, шарбақтан секіріп жөнелді .
2) Өкінішке орай ойы жүзеге аса қоймады. себебі, осы арада ойламаған жерден масқараға ұшырап, абройы айрандай төгілді де қалды. Бір балағы сырғауылдың үшкіл басына ілініп қалып, созылған күйде ұзынан түспесі бар ма. Оңбай жығылды. Бірақ өлімнен ұят күшті деген емес пе, жалма-жан тез түрегелді де, артына қарамастан зытып отырды. Жанар мен әжесі қарқылдап күліп қала берді.
3) Кинода Сұлтан Қожаның досы, бірақ Қожаны әркез ұятқа қалдырып кетеді екен. Мен оның досы болсам Қожаны ұятқа қалдырмас едім . Себебі, ол көп бұзық болсада адамгершілігі мол. Қожа әр кез өзінің кемшіліктеріне есеп беріп, қатесін кезінде іштей мойындауы маған ұнайды. Мен өзіме Қожаның осы қасиетін өнеге қыламын.
Күндердің бір күні Жылан жер жүзіндегі жанды мен жансыздарға мынадай арыз айтады:
— Мені Тәңірім сендердің бәріңнен кем жаратыпты. Аяқ-қолым жоқ. Басымды көтере алмай, жер бауырлап қалдым. Не жеп, не қоярымды да білмеймін. Сендердің бәрің бір бүтін тілдісіңдер, ал мен айыр тілдімін. Ойлап отырсам, жанды мен жансыздың ішіндегі сорлысы мен екенмін. Маған ешқайсыңның жәрдем еткілерің келмейді. «Сен қасіретті көп тарттың, ондайлар әрдайым әділ келеді, сен барлығымызға патша да бола аласың» деп, сөзбен болса да жұбатып кетпейсіңдер, – деп, ол екі көзінен қанды жасын сорғалатып, ағыл-тегіл жылайды.
Жанды-жансыздың барлығы жыланға аяныш білдіріп, өкпесін орынды көреді, «қарасың деп шықпайтын, қара қылды қақ жарған, ақ жүрек ақылшымыз болар» десіп, өздеріне патша етіп сайлайды.
Жыл артынан жыл, күн артынан күн өтіп жатады.
Күндердің күнінде Жыланекең: «Бүкіл әлемге патша болып, барлық билікті өз қолыма алсам, бұдан да жақсы тұрар едім. Көзіме көрінген тамақты ішпей, дүниедегі жандылардың ең тәтті қандысын жер едім», – деп қиялдайды. Қан дәмін айыра алатындарды шақыртады. Қос қанатын делдитіп, аяқтарын шілтитіп, қуарып Шіркей, тұмсығын едірейтіп Маса, патшаның көңілін табам деушілердің бәрі келеді.
1) Иттен қорқып , ол итті шабаландырып, қақпаны айналып жүрмей-ақ, шарбақтан секіріп жөнелді .
2) Өкінішке орай ойы жүзеге аса қоймады. себебі, осы арада ойламаған жерден масқараға ұшырап, абройы айрандай төгілді де қалды. Бір балағы сырғауылдың үшкіл басына ілініп қалып, созылған күйде ұзынан түспесі бар ма. Оңбай жығылды. Бірақ өлімнен ұят күшті деген емес пе, жалма-жан тез түрегелді де, артына қарамастан зытып отырды. Жанар мен әжесі қарқылдап күліп қала берді.
3) Кинода Сұлтан Қожаның досы, бірақ Қожаны әркез ұятқа қалдырып кетеді екен. Мен оның досы болсам Қожаны ұятқа қалдырмас едім . Себебі, ол көп бұзық болсада адамгершілігі мол. Қожа әр кез өзінің кемшіліктеріне есеп беріп, қатесін кезінде іштей мойындауы маған ұнайды. Мен өзіме Қожаның осы қасиетін өнеге қыламын.
Оқи салшы))
Күндердің бір күні Жылан жер жүзіндегі жанды мен жансыздарға мынадай арыз айтады:
— Мені Тәңірім сендердің бәріңнен кем жаратыпты. Аяқ-қолым жоқ. Басымды көтере алмай, жер бауырлап қалдым. Не жеп, не қоярымды да білмеймін. Сендердің бәрің бір бүтін тілдісіңдер, ал мен айыр тілдімін. Ойлап отырсам, жанды мен жансыздың ішіндегі сорлысы мен екенмін. Маған ешқайсыңның жәрдем еткілерің келмейді. «Сен қасіретті көп тарттың, ондайлар әрдайым әділ келеді, сен барлығымызға патша да бола аласың» деп, сөзбен болса да жұбатып кетпейсіңдер, – деп, ол екі көзінен қанды жасын сорғалатып, ағыл-тегіл жылайды.
Жанды-жансыздың барлығы жыланға аяныш білдіріп, өкпесін орынды көреді, «қарасың деп шықпайтын, қара қылды қақ жарған, ақ жүрек ақылшымыз болар» десіп, өздеріне патша етіп сайлайды.
Жыл артынан жыл, күн артынан күн өтіп жатады.
Күндердің күнінде Жыланекең: «Бүкіл әлемге патша болып, барлық билікті өз қолыма алсам, бұдан да жақсы тұрар едім. Көзіме көрінген тамақты ішпей, дүниедегі жандылардың ең тәтті қандысын жер едім», – деп қиялдайды. Қан дәмін айыра алатындарды шақыртады. Қос қанатын делдитіп, аяқтарын шілтитіп, қуарып Шіркей, тұмсығын едірейтіп Маса, патшаның көңілін табам деушілердің бәрі келеді.