2.«-Кеш қой. Кезінде туған жерімнен жанып тұрған жас жүрегімді алып кетіп едім. Енді еліме қаудыраған қу сүйегімді қайтаруға хақым бар ма менің?...»- деген пікірден автордың бейнесін сипаттап жазыңыз (3-4 сөйлем)

Егер мен елсіз аралға түссем, бірінші қатты қорқып, көмек сұрап айқайлайтын едім. Ол аралдан шығу мүмкіндігі жоқ болғанын түсінгеннен кейін, сабырға келуге тырысатын едім.  Егер сабырлы болсам, мүмкін бұл жағдайда не істеу керек екенін түсінермін.  Өз-өзіме келгеннен соң, таза су көзін іздеймін. Таппасам, колдан су тазартқыш істеймін. Судан кейінгі орында - от. Түнде жылыну үшін маған ол өте қажет, сол үшін бар білімімді  жинақтап, от жағуға тырысамын. Міне от та жағылды! Ендігі мақсат - тамақ табу. Ол үшін айналамды қарап, жеуге жарамды нәрселерді іздеймін, немесе балық айлаймын. Бұл мәселе шешілгенде ағаштан үй соғуға да кірісуге болады.

Жиһанкез туралы шағын ертегі.

Жиһанкез тау мен тасты , даланы аралады. Ол көптеген шаһарларда болды. Сонымен бір күні жолы түсіп, Қазақстанға, атап айтқанда Жетісу өңіріне ат басын тірепті. Халық арасында «Жер жәннаты Жетісу» аталып кеткен бұл өңір жиһанкезге бұрын соңды болмаған әсер қалдырыпты. Шынымен де, қаншама ақын жазушылардың туындыларына арқау болған бұл өлкенің табиғатының әсемдігін сөзбен айтып жеткізу мүмкін емес - асқар таулар, таудан сылlырап аққан су, айнала жасыл желек, таза ауа... Осының бәріне қызыққан жиһанкез Жетісу өңірінде тұрақтауға шешім қабылдаған екен.