2 Төмендегі үзіндіні өңдеп, қазіргі жастарға «Қой, жастар, күн болды ойланарлық» тақырыбында ой салатын монолог жазыңыз. Қой, жігіттер, күн болды ойланарлық, Білім, әдет, ақылды ойға аларлық. Надандықтан еліріп босқа жүрсек, Мына заман көрсетер бізге тарлық! Өзің біліп біреуге қылсаң жарлық, Асыл сол – ақыл, білім бойда барлық Айла, өтірік, арсыздық өнер емес, Мен де анаудай болсам деп таласарлық, Үлкендерде мінез жоқ танданарлық, Олардың қылған ісі - ұрлық-қарлық. Арам ойды ақыл деп ардан күсіп, Түбінде тартқызбай ма ол бір зарлық?

«Менің Қазақстаным»

Қазақстан – бар қазақтың киелі туған жері,

Қазақстан – қазағымның туған елі.

Кен байтақ Қазақстандай жерде туған

Қазақтың Тәңірі берген несібесі!

Алматы бұл бұрынғы астанамыз,

Алатаудай тауы бар асқаралы.

Нұрсұлтандай арысты туған өлке

Бақыттың баршасы басталады.

Астана - бәйтеректің қаласындай,

Астана - бұл қазақтың панасындай.

Елге ғана осындай даласы бар

Астанадай жас қала жарасымды - ай!

Қазақстан - бұл біздің Отанымыз,

Қазақстан – бұл біздің ардағымыз.

Кең байтақ Қазақстандай жерде туған

Біздің сірә, барма екен арманымыз?!

«Туған жерім»

Күн шуағы өзіңнен нұр береді,

Туған жерім сол нұрмен түрленеді.

Кең байтақ Егеменді туған жерім,

Елбасының еңбегімен гүлденеді.

Ақорда - Алашымның астанасы,

Бәйтерек - ең үлкен баспанасы.

Даласында Сарыарқаның самал ескен,

Мұның бәрі қазақтың байлығы екен.

Елбасына

Елбасымыз жолдайды,

Халқы оны қолдайды.

Ешқашанда орынсыз,

Шешімдері болмайды.

Елбасы елді қорғайды,

Халық қамын ойлайды.

Осындай жақсы адамның,

Жақсылығы тарайды.

Тәуелсіздікті елге сыйлады,

Бейбітшілікті қалады.

Орындалып арманы,

Халқымыз да ажарлы.

Осының бәрі әрине,

Елбасының арқасы.

Күшігім еркелей білетін,

Кейде ол шәуілдеп үретін.

Жата қап аяғын көтерсе

Көргендер еріксіз күлетін.

Тойған соң томпайып жататын,

Бір тәтті ұйқыға бататын.

Түсінде мысықпен алысып,

Жүретін бөлмеде жарысып.

Қарасам, міне енді өсіпті,

Ит бопты кәдімгі қабаған.

Әуелі өзіме өшікті

Күнәм жоқ бір рет сабаған.

Мақтайды біреулер даурығып,

Қасқыр деп итімді қабаған.

Мен жүрмін кете алмай айығып,

Өз итім түсірген жарадан,

***

Отырсам үндемей үйімде,

Тоқмейіл, ақпейіл күйімде.

Келуші көбейіп кетеді

Шашымның ағынан сүюге.

Мақтауға бәрі әзір, жайдары

Мейрімнің ағаға шегі жоқ.

Ақтарар сырларын қайдағы,

Бірінің дығы жоқ, кегі жоқ.

Сәл ғана өзгеріп қалпымнан,

Әділдік сөйлесем болғаны,

Біреуі алып қап алқымнан,

Союға әзір тұр қалғаны...

Тойған соң жататын пырылдап

Мен мысық емеспін, достарым,

Жан болып жүрген сон, шырылдап

Айтамын арымның қосканын