«Ырыс алды – ынтымақ» деген қағиданы басты назарда ұстаған қазақ халқы ел арасындағы ынтымақ-бірлікті, татулықты ерекше бағалаған. «Ынтымақты ел озады, ынтымақсыз ел тозады» деп, әлеумет арасында бірліктің сақталуына басымдық берген. Сондықтан қоғамдағы ынтымақты күшейтетін іс-шараларға қатты көңіл бөлген. Бір-бірінің жетпей жатқан жерлерін жалғап, қолынан келгенше жәрдем көрсетуге тырысқан. Сөйтіп, ұлы Абайдың «Біріңді қазақ бірің дос, көрмесең істің бәрі бос» деген ұлағатын іс жүзіне асырған. Қазақ қоғамындағы ынтымақтың көрінісін біз жәрдем шараларында көреміз. Енді соларға тоқталып өтейік. Олардың кейбірі қазіргі күнге дейін сақталған.Мысалы, бұрынғы қазақ даласында жұртшылық деген әдет-ғұрып кеңінен тараған. Онда қарызға, шығынға батқан, одан шығатын жағдайы болмаған жақын-жұрағатқа ағайындары, ауылдастары көмектесетін. Бұл жәрдем ағайындардың мәслихат-кеңесінен кейін жасалады. Жұртшылық салты Алаш жұртының ауызбірлігінің, бір-біріне жанашырлығының айқын дәлелі.
Слова в тексте разделяют на одну графу, тонкие слова в одну графу, комбинированные слова в третью графу. В древние времена Ерназар был человеком. Сам Ерназар был богатейшим. Согласно скот на ошибки. Овец сарай, достигшие ошибки. Затем в поле лошади, достигшие. У Ерназара было восемь сыновей. В год был большой джут, отгонял скот страны далеко, в Отар. Восемь сыновей Ерназара ушли в том числе. В доме у бабушки и Ерназара умерли. Восемь сыновей Ерназара безвестно исчезнут, проходят месяцы, не хотят. Корм из Ерназара истощается, голодает, едят не едят. Әлдері проживания в обоих бабка еле-еле приходит. Однажды вечером ближайшая старушка встала на постели и открывает свою домашнюю ночь. Шал мұршасы проживания в доме, который не относилось шанырака
