3-тапсырма. Өлеңде айтылған ойға сәйкес өз жеті атаңды кестеге жаз. Жеті ұрпақты сөз етсек,
Қателікті түзетсек,
Жеті ұрпақты білмейміз,
Әлі күнге көбіміз.
Және бізге беймәлім
Біздің ататегіміз.
Ең алдымен сөз етем,
Бірінші ата – өз әкем.
Екіншісі атамыз,
Үшіншісі – арғы ата,
Төртіншісі – бабамыз,
Бесіншісі – түп ата.
Қалай тыныш жатамыз,
Маған да, ата, бата бер!
Алтыншысы – тек ата,
Жетіншісі – ұлы ата.
Үшіншісі - шөбере,
Төртіншісі - шөпшегің,
Бесіншісі - немене.
Алтыншысы
жүрежат
Жетіншісі – туажат.
Тұқым солай өседі,
Бірін-бірі қуалап.
Жеті атаның тілін ал,
Жеті ұрпақты біліп ал
(Ө. Ақыпбекц
itseerimine
Өз әкең -
Атаң -
Арғы атаң
Бабаң
Түп атаң
Тек атаң – оолино
dos
Ұлы атаң -​

 У каждого человека есть хобби, любимое занятие. Одним из моих любимых занятий является чтение. Считаю, что книга – лучший друг человека. Для каждого возраста есть своя любимая книга. Когда я была маленькой, мне очень нравились произведения Н. Носова. Особенно, «Приключения Незнайки». Чтение – это труд, творчество, самовоспитание своих духовных сил, воли. Я уверена, именно книга формирует человека и вовремя прочитанная книга – огромная удача.  

Бас бас-басы адамның хобби, сүйікті кәсіп болады. Бір менің сүйікті кәсіптерімнен оқылым болып табылады. Есептеймін, не кітап - адамның алды досы. Бас-басы возраста үшін өзінің сүйікті кітабы болады. Қашан мен жас болдым, маған Носовтың Н. туындылары өте ұнады. Айрықша, "дымбілместің приключения". Оқылым - сол, өзінің рухани күшінің, еркіндіктің самовоспитание еңбек, шығармашылық. Мен нығызбын, тап кітап адамды белгілі нысанға келтіреді және вовремя оқыған кітап - алып сәттілік. 

Ертеде, ел арасында жаугершілік жиі болатын кезде, қазақтың екі жауынгері төс қағысып дос болады.

Бірде әскерлер бір өзеннің бойында шатыр тігіп, дамылдапты. Тұтқиылдан жаудың қалың қолы шабуыл жасапты. Тонаған мал-мүліктерін тиеп кетіпті. Қолға түскен азаматтарды айдай әкетіпті. Әлгі екі достың біреуі жау қолына түседі. Досының қолға түсіп қалғанын естіген екінші батыр күздің қара суығына қарамастан, өзенді малтып өтіп, жау жатқан жағаға келеді. Анталаған жау әскерлері оны тарпа бас салады. Жауынгер өзін қолбасыларына апаруды өтінеді. Алып келген соң ол жаудың қолбасына:

-Мен қолдарыңа түскен бір жауынгерге құн төлеп, сатып алуға келдім. Менің оған айырбасқа беретін малым, мүлкім жоқ. Бір-ақ нәрсе беремін. Ол -өзімнің өмірім. Досымды босатыңдар, ол үшін өзімнің өмірімді қияр едім, -дейді. 

Қолбасы ойланып отырып, оны сынамақ болады да: 

-Жарайды, мен сені қыршыныңнан қимай-ақ қояйын. Маған сол өміріңнің бір бөлшегін ғана берсең болды,-дейді.

-Ол не? – дейді досын құтқаруға асыққан жігіт. 

-Маған сенің көздерің керек,-дейді қолбасы,-екі көзіңді ойып аламын.

Ол да болсын, көзімді тезірек ал да, досымды босат,-дейді.

Жігіт бұл сыннан толқусыз өтеді.

Әлгі жауынгер тұтқыннан босаған досының иығына қолын қойып, зағип күйі қуанып, күлімдеп келе жатады. 

Мұны көрген жаудың қолбасы: «Мынадай ерлер бар халықты тұтқиылдан келіп, қапыда бас салған жағдайда болмаса, бетпе-бет ұрыста қиынға соғады», - деп түйеді. Сөйтіп, өз әскерлеріне шегінуге бұйрық берген екен.