5-тапсырма. «Көзіңнің мөлдірін-ай» халық әнінің мәтінін тыңдаңдар. А Ән мәтінінен алынған келесі үзіндідегі көсемшенің сөйлемдегі қызметін анықтаңдар. ...Осы әнге тамылжытып сала берем, Көңілім сені ойлап бұзылғанда. ...Аулыңа алыс қалған қарай-қарай, Қайырылып қаршығадай мойным талды.
Этикалық кодекс күшінің шегі, оны қайта қарау тәртібі және оны бұзу жағдайындағы жауапкершілік.
I. Жалпы ережелер
Медицина қызметкерінің Этикалық кодексі (одан әрі - Кодекс) олардың лауазымдық міндеттемелерін жүзеге асыру барысындағы этикалық нормалар мен өзін ұстау тәртібі ұстанымдарының жиынтығы болып табылады.
Кодекс ережелері ҚАҰӨО барлық медицина қызметкерлеріне міндетті болып табылады.
II. Медицина қызметкері және қоғам
Медицина қызметкерінің ең басты мақсаты – адам өмірін сақтау, аурулардың алдын алу және денсаулығын қалпына келтіру, сондай-ақ емделмейтін ауруға шалдыққандар азабын жеңілдету. Медицина қызметкері өз міндеттерін Гиппократ анты, гуманизм және қайырымдылық ұстанымдарына сәйкес орындайды.
Медицина қызметкері өз шешімдері мен іс-әрекеттері үшін толық жауапкершілігін мойнына алады, сол үшін ол жүйелі түрде кәсіби шыңдалып отыруға міндетті.
Өз қызметінде медицина қызметкері өзіне таныс және пайдалануға рұқсат етілген медицина ғылымының соңғы жетістіктерін пайдалануға міндетті
Медицина қызметкерінің кәсіби шешіміне жеке басының пайдасы мен материалдық мүдделер әсер етпеуі тиіс.
Медицина қызметкері даярлаушы-фирмалар мен дәрілік препараттар таратушылар ұсынған дәрілік заттарды тағайындағаны үшін олардан сыйлық алуына болмайды.
Медицина қызметкері дәрілік заттарды тағайындау барысында тек қана науқастың мүддесі мен медициналық көрсетілімдерді ескеруі тиіс.
Медицина қызметкері жасына, жынысына, ұлтына, діни сеніміне, азаматтығына, әлеуметтік жағдайына, саяси көзқарасына және басқа да медициналық емес факторларға, оған қоса, материалдық жағдайына қарамастан медициналық көмекті қажет еткен кез-келген адамға көмектесуге міндетті.
Медицина қызметкері өзі жұмыс істейтін мекемеге байланысты өз жауапкершілігіне алған барлық міндеттемелерді адал орындауға міндетті.
Жас мамандар мен студенттерді оқытып жүрген медицина қызметкерлері өз міндетін орындауға көңіл бөлуі және тәртібі жағынан үлгі боларлық деңгейде болуы тиіс.
А. Байтурсынов родился в Тосынской волости Тургайского уезда, в семье крестьянина. Получил первоначальное образование в родном ауле, затем учился в Тургайском русско-казахском училище (1886–1891), в Оренбургской учительской семинарии, основанной просветителем Ибраем Алтынсариным (1891–1895).
Педагогическую деятельность начал в 1895 году учителем. Преподавал в аульных и волостных училищах Актюбинска, Кустанайского и Каркаралинского уездов. В 1905 году активно включился в политическую деятельность и стал одним из авторов «Каркаралинской петиции», в которой декларировались требования прекратить экспроприацию земли у казахов, приостановить поток переселенцев, учредить народные земства. В 1907 году он был впервые заключён в тюрьму за критику царской администрации, а в 1909 году Байтурсынов был вторично заключён на 8 месяцев без суда в семипалатинскую тюрьму.
К этому периоду относятся его научные поиски в области казахского языкознания и методики преподавания родного языка. В последующие годы он приступает к разработке принципов реформы казахской письменности, разрабатывает научную терминологию для определения категорий казахской грамматики.
А. Байтурсынов – автор первого казахского букваря. Автором написаны также «Пособие по родному языку», «Изложение курса казахского языка», «Руководство к изучению грамматики», «Развитие речи», различные хрестоматии. Эти методические труды до сих пор пользуются авторитетом у ученых в области казахского языкознания и методики преподавания казахского языка.
Творческую деятельность А. Байтурсынов начал как баснописец. В своих стихотворениях он выражал нужды и чаяния казахского народа, его мечту о светлом будущем, обличал лицемерие чиновничьего аппарата, призывал к свету знаний, культуре. В произведениях «Сорок басен» (1909), «Маса» (1911), «Комар» (1911) высмеиваются такие людские пороки и недостатки, как праздность, лень, тщеславие, невежество.
В 1913 году А. Байтурсынов вместе с бывшим депутатом Первой Государственной думы А.Букейхановым, поэтом и писателем М.Дулатовым открывает в Оренбурге газету «Казах» и становится первым ее редактором. Главным в программе газеты было освещение проблем развития казахского языка, культуры, школьного образования.
Отрывок из газеты «Казах»: «Для того, чтобы сохранить свою самостоятельность, нам необходимо всеми силами и средствами стремиться к просвещению и общей культуре, для этого мы обязаны первым долгом заняться развитием литературы на родном языке. Никогда не нужно забывать, что на самостоятельную жизнь вправе претендовать только тот народ, который говорит на своем языке и имеет свою литературу…».
Газета просуществовала 5 лет — до осени 1918 года. За это время она стала главным национальным общественно-политическим и научно-литературным изданием.
После революции 1917 года, будучи членом партии «Алаш», А.Байтурсынов избирается членом Военно-революционного комитете Киргизского (Казахского) края, работает наркомом просвещения края (1920–1921), председателем Академического центра (1921–1922), является членом научно-методического совета Наркомпроса.
В 1921–1928 годах работает в Казахском институте народного образования, где читает лекции по казахскому языку и литературе, истории и культуре. В 1928–1929 годах А. Байтурсынов – профессор Казахского государственного университета. Созданная им и названная его именем графическая система позволила быстрее ликвидировать неграмотность, повысить письменную культуру казахов. А.Байтурсынов реформировал казахское письмо на основе арабской графики, дав возможность пользоваться ею миллионам казахов, живущих за границей. Новый алфавит, получивший название «Жаңа Емле» («Новая орфография»), до сих пор применяется казахами, живущими в Китае, Афганистане, Иране.
Жалпы ережелер.
Медицина қызметкері және қоғам.
Медицина қызметкері және пациент.
Медицина қызметкерлерінің алқаластығы.
Дәрігерлік құпия.
Этикалық кодекс күшінің шегі, оны қайта қарау тәртібі және оны бұзу жағдайындағы жауапкершілік.
I. Жалпы ережелер
Медицина қызметкерінің Этикалық кодексі (одан әрі - Кодекс) олардың лауазымдық міндеттемелерін жүзеге асыру барысындағы этикалық нормалар мен өзін ұстау тәртібі ұстанымдарының жиынтығы болып табылады.
Кодекс ережелері ҚАҰӨО барлық медицина қызметкерлеріне міндетті болып табылады.
II. Медицина қызметкері және қоғам
Медицина қызметкерінің ең басты мақсаты – адам өмірін сақтау, аурулардың алдын алу және денсаулығын қалпына келтіру, сондай-ақ емделмейтін ауруға шалдыққандар азабын жеңілдету. Медицина қызметкері өз міндеттерін Гиппократ анты, гуманизм және қайырымдылық ұстанымдарына сәйкес орындайды.
Медицина қызметкері өз шешімдері мен іс-әрекеттері үшін толық жауапкершілігін мойнына алады, сол үшін ол жүйелі түрде кәсіби шыңдалып отыруға міндетті.
Өз қызметінде медицина қызметкері өзіне таныс және пайдалануға рұқсат етілген медицина ғылымының соңғы жетістіктерін пайдалануға міндетті
Медицина қызметкерінің кәсіби шешіміне жеке басының пайдасы мен материалдық мүдделер әсер етпеуі тиіс.
Медицина қызметкері даярлаушы-фирмалар мен дәрілік препараттар таратушылар ұсынған дәрілік заттарды тағайындағаны үшін олардан сыйлық алуына болмайды.
Медицина қызметкері дәрілік заттарды тағайындау барысында тек қана науқастың мүддесі мен медициналық көрсетілімдерді ескеруі тиіс.
Медицина қызметкері жасына, жынысына, ұлтына, діни сеніміне, азаматтығына, әлеуметтік жағдайына, саяси көзқарасына және басқа да медициналық емес факторларға, оған қоса, материалдық жағдайына қарамастан медициналық көмекті қажет еткен кез-келген адамға көмектесуге міндетті.
Медицина қызметкері өзі жұмыс істейтін мекемеге байланысты өз жауапкершілігіне алған барлық міндеттемелерді адал орындауға міндетті.
Жас мамандар мен студенттерді оқытып жүрген медицина қызметкерлері өз міндетін орындауға көңіл бөлуі және тәртібі жағынан үлгі боларлық деңгейде болуы тиіс.
А. Байтурсынов родился в Тосынской волости Тургайского уезда, в семье крестьянина. Получил первоначальное образование в родном ауле, затем учился в Тургайском русско-казахском училище (1886–1891), в Оренбургской учительской семинарии, основанной просветителем Ибраем Алтынсариным (1891–1895).
Педагогическую деятельность начал в 1895 году учителем. Преподавал в аульных и волостных училищах Актюбинска, Кустанайского и Каркаралинского уездов. В 1905 году активно включился в политическую деятельность и стал одним из авторов «Каркаралинской петиции», в которой декларировались требования прекратить экспроприацию земли у казахов, приостановить поток переселенцев, учредить народные земства. В 1907 году он был впервые заключён в тюрьму за критику царской администрации, а в 1909 году Байтурсынов был вторично заключён на 8 месяцев без суда в семипалатинскую тюрьму.
К этому периоду относятся его научные поиски в области казахского языкознания и методики преподавания родного языка. В последующие годы он приступает к разработке принципов реформы казахской письменности, разрабатывает научную терминологию для определения категорий казахской грамматики.
А. Байтурсынов – автор первого казахского букваря. Автором написаны также «Пособие по родному языку», «Изложение курса казахского языка», «Руководство к изучению грамматики», «Развитие речи», различные хрестоматии. Эти методические труды до сих пор пользуются авторитетом у ученых в области казахского языкознания и методики преподавания казахского языка.
Творческую деятельность А. Байтурсынов начал как баснописец. В своих стихотворениях он выражал нужды и чаяния казахского народа, его мечту о светлом будущем, обличал лицемерие чиновничьего аппарата, призывал к свету знаний, культуре. В произведениях «Сорок басен» (1909), «Маса» (1911), «Комар» (1911) высмеиваются такие людские пороки и недостатки, как праздность, лень, тщеславие, невежество.
В 1913 году А. Байтурсынов вместе с бывшим депутатом Первой Государственной думы А.Букейхановым, поэтом и писателем М.Дулатовым открывает в Оренбурге газету «Казах» и становится первым ее редактором. Главным в программе газеты было освещение проблем развития казахского языка, культуры, школьного образования.
Отрывок из газеты «Казах»: «Для того, чтобы сохранить свою самостоятельность, нам необходимо всеми силами и средствами стремиться к просвещению и общей культуре, для этого мы обязаны первым долгом заняться развитием литературы на родном языке. Никогда не нужно забывать, что на самостоятельную жизнь вправе претендовать только тот народ, который говорит на своем языке и имеет свою литературу…».
Газета просуществовала 5 лет — до осени 1918 года. За это время она стала главным национальным общественно-политическим и научно-литературным изданием.
После революции 1917 года, будучи членом партии «Алаш», А.Байтурсынов избирается членом Военно-революционного комитете Киргизского (Казахского) края, работает наркомом просвещения края (1920–1921), председателем Академического центра (1921–1922), является членом научно-методического совета Наркомпроса.
В 1921–1928 годах работает в Казахском институте народного образования, где читает лекции по казахскому языку и литературе, истории и культуре. В 1928–1929 годах А. Байтурсынов – профессор Казахского государственного университета. Созданная им и названная его именем графическая система позволила быстрее ликвидировать неграмотность, повысить письменную культуру казахов. А.Байтурсынов реформировал казахское письмо на основе арабской графики, дав возможность пользоваться ею миллионам казахов, живущих за границей. Новый алфавит, получивший название «Жаңа Емле» («Новая орфография»), до сих пор применяется казахами, живущими в Китае, Афганистане, Иране.
Объяснение:
можешь дать Лучший ответ?