5-тапсырма. Жіктеу есімдігінің септелу үлгісін есіңе түсір. Сөйлемдерді көшіріп жаз. Сілтеу есімдігінің өзгерісін түсіндір.
Оны атамай, Қайырбек Баршагүлді қалайды (Ғ. Сланов). Соны
іздеймін деп, түстен былайғы жұмысым қалды (Ғ. Мүсірепов).
Қазіргі шақта Базаралы келгелі бір жұмадай болса да, оны қала
ішінде қарсы алған көңілдес ағайын күндіз-түн қонақ етеді
(М. Әуезов). Бұны жақтыртпаған сыңай танытып Ақан далаға бет-
теді (Ғ. Мүсірепов).​

Пословица ярко и образно украшает русскую речь. Уникальность пословиц состоит в том, что в столь краткой форме отражается вся глубина мысли, жизненного опыта, переживаний русского народа.

Пословица воспитывает, наставляет на правильные поступки, высмеивает человеческие слабости. Пословица тесно переплетается с действительностью. Часть изречений устаревает и выходит из обращения, но появляются новые злободневные меткие высказывания.

Наш родной язык стал бы намного беднее без пословиц и поговорок. Не удивительно, что школьная программа в обязательном порядке включает изучение этого яркого, искромётного устного народного творчества.

Немного грустно становится от того, что дети всё чаще хотят найти 5 пословиц или 10 пословиц. Поверьте, русский язык намного богаче. Прикоснитесь с чистому источнику знаний, на котором воспитывались ваши мамы и папы, бабушки и дедушки.     

Поговорка — словосочетание, оборот речи, отражающий какое-либо явление жизни, один из малых жанров фольклора. Часто имеет юмористический характер.

Из простейших поэтических произведений, каковы басня или пословица, могут выделиться и самостоятельно перейти в живую речь элементы, в которых сгущается содержание первоначального текста; это — не отвлечённая формула идеи произведения, но образный намёк на неё, взятый из самого произведения и служащий его заместителем (напр., «свинья под дубом», или «собака на сене», или «он выносит сор из избы»).

Определение Даля «складная короткая речь, ходячая в народе, но не составляющая полной пословицы» вполне подходит к поговорке, отмечая в то же время особый и очень распространенный вид поговорки — ходячее выражение, недоразвившееся до полной пословицы, новый образ, замещающий обычное слово (напр. «лыку не вяжет» вместо «пьян», «пороха не выдумал» вместо «дурак», «тяну лямку», «всей одёжи две рогожи, да куль праздничный»). Пословицы здесь нет, как нет ещё произведения искусства в эмблеме, имеющей лишь одно раз навсегда данное значение.

Поговорка, в отличие от пословицы, не содержит обобщающий поучительный смысл.

Менің сүйікті мысығым.

Мысық – өте сүйкімді әрі қылықты жануарлардың бірі.Менің үйімде сүйікті мысығым бар.Оны әкем маған туған күніме сыйға тартқан еді.Алғаш алып келген кезде ол кіп-кішкентай болды.Дірілдеп,әкемнің қолынан секіріп құысқа тығылып қалды.Басында оны өсіру қиынға соқты.Ол үнемі бізді тырнап ала беретін болды.Сонымен қатар,біз оны үйді бүлдірмеуге үйреттік.

Менің сүйікті мысығымның түсі – қара ала.Құлақтары мен көздері үлкендеу.Ол көбінесе қолмен ойнағанды жақсы көреді.Яғни,қолымызбен былай да былай алдап,ойнатамыз.Және ол өте шапшаң.Бірнәрсені жеп қойса біз оны қуып жете алмайтынбыз.Жақында ол өзіне дос тапты.Досы екеуі үнемі басқа жаққа кетіп,қайтып келіп жүреді.Әрі ол біз тамақ бергелі жатқан секілді алдап шақырсақ,алданбайды.Сондықтан да ол ақылды мысық деп ойлаймын.

Мен мысығым қандай болса да,қатты жақсы көремін.Кейде ол көп тамақ жейді әрі ұйықтайды.Сонысымен ол маған сүйікті де сүйкімді.