Әсия, Президент Назарбаевтың "Болашаққа бағдар: рухани жаңғыру" деген мақаласында «Жаһандағы заманауи қазақстандық мәдениет» жобасы ұсынылды. Осы ретте шет елде білім алып жатқан жас ретінде бүгінгі Еуропа жұртына біздің қандай ұлттық мәдени, әдеби брендтеріміз өтімді болар еді деп ойлайсыз?
- Шынымды айтсам, осындай «не істеу керек» деген сұрақтарды ұнатпаймын. Өйткені, данышпан емеспіз, бола қалған күннің өзінде біздің айтқанымызға құлақ асып, бұлжытпай орындайтын адам бәрібір табылмайды. Өнердің бөліп жаратыны жоқ, қай саласы да насихаттауға тұрады, насихаты дұрыс болған жағдайда аудиториясын табатыны да анық. Дегенмен, айтпаса да түсінікті жағдай, ең алдымен (аударманы қажет етпейтін) ұлттық музыка тарапында ойлануымыз керек. Бұл біздің дәстүрлі музыкамыз ғана емес, кәсіби қазақ композиторларының қазақ тақырыбында жазған формасы мен жанры әр түрлі шығармалары да. Бізде осыған дейін «ойбай, қазақты танытты» деген талантты музыканттар әлемнің небір сахналарында өнер көрсетті. Бірақ олар батыстың музыкасын батыс пен шығыс тыңдарманына жеткізген орындаушылар ғана еді. Енді осы таланттарымызды қазақ шығармаларын орындауға жұмылдыру керек. Батыстағы әйгілі опера балет театрлары, концерт залдары батыс шығармаларын қоятыны түсінікті. Өйткені, батыс шығармаларына сұраныс бар, өздеріне етене таныс классика қашан да тыңдарманын табады. Бірақ тиісті жарнама болған жағдайда қазақ ұлттық өнеріне де аудитория жинауға болады. Біріншіден, қазақ деген олардың көпшілігі үшін бейтаныс, жаңа есім, тіпті экзотикалық болып көрінуі мүмкін. Сондықтан ұлттық бояуы қанық дүниелер алдымен баруы керек. Дәстүрлі ән, күй, ұлттық опера, симфониялар, соның ішінде Еділ Құсайынов сияқты өз бет-бейнесі қалыптасқан авторларды танытуға күш салу керек.
Бір түлкі жүгіріп келе жатып, абайсызда бір терең апанға түсіп кетіпті. Шыға алмай тұрғанда, бір ешкі су іздеп жүріп, әлгі апанға кез болып,түлкіні көреді. - Ей, түлкі батыр, не қылып тұрсың? – депті. - Ой, не қыласың, жаным жай тауып тұр. Қырда әрі сусап, әрі ыстықтап өліп едім. Апанның іші әрі салқын, әрі түбінде тұп тұнық суы бар екен, – депті түлкі. Мұны естіп ешкі: «Мен де салқындайын, әрі су ішейін», – деп ойлап, секіріп апанға түсіпті. Сонда түлкі секіріп ешкінің үстіне мініп, онан мүйізіне табан тірепті де, ырғып далаға шығып, жөніне кетіпті. «Өтірікке алданба, басың бәлеге душар болар» деген сөз осыдан қалыпты.
Әсия, Президент Назарбаевтың "Болашаққа бағдар: рухани жаңғыру" деген мақаласында «Жаһандағы заманауи қазақстандық мәдениет» жобасы ұсынылды. Осы ретте шет елде білім алып жатқан жас ретінде бүгінгі Еуропа жұртына біздің қандай ұлттық мәдени, әдеби брендтеріміз өтімді болар еді деп ойлайсыз?
- Шынымды айтсам, осындай «не істеу керек» деген сұрақтарды ұнатпаймын. Өйткені, данышпан емеспіз, бола қалған күннің өзінде біздің айтқанымызға құлақ асып, бұлжытпай орындайтын адам бәрібір табылмайды. Өнердің бөліп жаратыны жоқ, қай саласы да насихаттауға тұрады, насихаты дұрыс болған жағдайда аудиториясын табатыны да анық. Дегенмен, айтпаса да түсінікті жағдай, ең алдымен (аударманы қажет етпейтін) ұлттық музыка тарапында ойлануымыз керек. Бұл біздің дәстүрлі музыкамыз ғана емес, кәсіби қазақ композиторларының қазақ тақырыбында жазған формасы мен жанры әр түрлі шығармалары да. Бізде осыған дейін «ойбай, қазақты танытты» деген талантты музыканттар әлемнің небір сахналарында өнер көрсетті. Бірақ олар батыстың музыкасын батыс пен шығыс тыңдарманына жеткізген орындаушылар ғана еді. Енді осы таланттарымызды қазақ шығармаларын орындауға жұмылдыру керек. Батыстағы әйгілі опера балет театрлары, концерт залдары батыс шығармаларын қоятыны түсінікті. Өйткені, батыс шығармаларына сұраныс бар, өздеріне етене таныс классика қашан да тыңдарманын табады. Бірақ тиісті жарнама болған жағдайда қазақ ұлттық өнеріне де аудитория жинауға болады. Біріншіден, қазақ деген олардың көпшілігі үшін бейтаныс, жаңа есім, тіпті экзотикалық болып көрінуі мүмкін. Сондықтан ұлттық бояуы қанық дүниелер алдымен баруы керек. Дәстүрлі ән, күй, ұлттық опера, симфониялар, соның ішінде Еділ Құсайынов сияқты өз бет-бейнесі қалыптасқан авторларды танытуға күш салу керек.
Шыға алмай тұрғанда, бір ешкі су іздеп жүріп, әлгі апанға кез болып,түлкіні көреді.
- Ей, түлкі батыр, не қылып тұрсың? – депті.
- Ой, не қыласың, жаным жай тауып тұр. Қырда әрі сусап, әрі ыстықтап өліп едім. Апанның іші әрі салқын, әрі түбінде тұп тұнық суы бар екен, – депті түлкі.
Мұны естіп ешкі: «Мен де салқындайын, әрі су ішейін», – деп ойлап, секіріп апанға түсіпті. Сонда түлкі секіріп ешкінің үстіне мініп, онан мүйізіне табан тірепті де, ырғып далаға шығып, жөніне кетіпті.
«Өтірікке алданба, басың бәлеге душар болар» деген сөз осыдан қалыпты.