Екінші дүниежүзілік соғыс майданында ерлікпен қаза тапқан қазақтың даңқты қызы Әлия Молдағұлованың туғанына биыл 90 жыл толды.
Жеке құжатындағы дерек бойынша, Әлия Молдағұлова 1925 жылы 25 қазанда қазіргі Ақтөбе облысы Қобда ауданында дүниеге келген. Анасы Маржан 1930 жылдары ашаршылық кезінде қаза болып, әкесі Нұрмұханбет байдың баласы болғаны үшін қуғын көрген соң, кішкентай Әлия нағашысы Әбубәкір Молдағұловтың тәрбиесінде болады. Сол кісінің фамилиясын алған Әлия Ленинградтағы мектеп-интернатта білім алады. Соғыс басталғанда Әлия Қазақстанға өздерімен бірге алып кетпек болған туыстарына көнбей Ленинградта қалады. Кейін өз еркімен майданға сұранған 17 жастағы бойжеткен мергендер мектебіне қабылданып, дайындықтан өткен.
Әлия Молдағұлова майдандағы алғашқы әскери наградасы – Даңқ орденін 1943 жылы Псков облысындағы Холм қаласы үшін болған ұрыстарда алған. Ал 1944 жылдың 14 қаңтарында Казачиха селосы үшін болған ұрыста опат болған командирдің орнын басып, жауынгерлерді шабуылға бастаған Әлия сол шайқаста өзі де ерлікпен қаза тапқан. 1944 жылы маусымда үкімет қаулысымен Әлия Молдағұловаға «Совет одағының батыры» атағы берілген.
Ресми деректер бойынша Әлия Молдағұлова 78 фашисті өлтірген. Оның денесі Ресейдің Псков облысында жерленген. Әлияның қабірінен ондаған шақырым жерде қазақтың тағы бір ержүрек қызы – Совет одағының батыры Мәншүк Мәметованың зираты бар.
Сегодня таки выбрались к Вовиной маме где есть нормальный интернет и могу написать тот огромный пост о котором говорила ранее, но начнем по-порядку.
Вернулись в Минск в понедельник рано утром. Встретил Минск нас ледяным ветром, снегом иотсутствием жилья, но несмотря на все это, мы в буквальном смысле слова готовы были целовать землю минскую, потому-что за всю эту поездку мы поняли совершенно точно и определенно — лучше Беларуси может быть только Беларусь и это я говорю, как человек, который пожить успел в Европе, причем не на правах эмигранта, и по России покататься и по миру в целом...
Итак,понедельник. Минск. Утро. Вещи оставили в камере хранения и побрели в ближайшее кафе с услугой wi-fi дабы начать поиски жилья. Да-да, за 1,5 месяца странствий нашу квартиру решили больше не сдавать, но нас предупредить как-то забылину ладно, это уже в День сумасшедших поисков дал результат и к вечеру мы нашли чудесную квартиру, предварительно охерев от того, как вырос ценних на жилье. На следующий день собрали все вещи в старой квартире и переехали за 5 часов...я все еще как в тумане и ума не приложу, КАК мы смогли все собрать и за такой короткий срок перевести, но мы это сделали. ... а сейчас постараюсь собрать все свои мысли и с чувством, с толком, с расстановкой рассказать о наших скитаниях, путешествиях и впеч
Екінші дүниежүзілік соғыс майданында ерлікпен қаза тапқан қазақтың даңқты қызы Әлия Молдағұлованың туғанына биыл 90 жыл толды.
Жеке құжатындағы дерек бойынша, Әлия Молдағұлова 1925 жылы 25 қазанда қазіргі Ақтөбе облысы Қобда ауданында дүниеге келген. Анасы Маржан 1930 жылдары ашаршылық кезінде қаза болып, әкесі Нұрмұханбет байдың баласы болғаны үшін қуғын көрген соң, кішкентай Әлия нағашысы Әбубәкір Молдағұловтың тәрбиесінде болады. Сол кісінің фамилиясын алған Әлия Ленинградтағы мектеп-интернатта білім алады. Соғыс басталғанда Әлия Қазақстанға өздерімен бірге алып кетпек болған туыстарына көнбей Ленинградта қалады. Кейін өз еркімен майданға сұранған 17 жастағы бойжеткен мергендер мектебіне қабылданып, дайындықтан өткен.
Әлия Молдағұлова майдандағы алғашқы әскери наградасы – Даңқ орденін 1943 жылы Псков облысындағы Холм қаласы үшін болған ұрыстарда алған. Ал 1944 жылдың 14 қаңтарында Казачиха селосы үшін болған ұрыста опат болған командирдің орнын басып, жауынгерлерді шабуылға бастаған Әлия сол шайқаста өзі де ерлікпен қаза тапқан. 1944 жылы маусымда үкімет қаулысымен Әлия Молдағұловаға «Совет одағының батыры» атағы берілген.
Ресми деректер бойынша Әлия Молдағұлова 78 фашисті өлтірген. Оның денесі Ресейдің Псков облысында жерленген. Әлияның қабірінен ондаған шақырым жерде қазақтың тағы бір ержүрек қызы – Совет одағының батыры Мәншүк Мәметованың зираты бар.
Привет, мои замечательные!
Сегодня таки выбрались к Вовиной маме где есть нормальный интернет и могу написать тот огромный пост о котором говорила ранее, но начнем по-порядку.
Вернулись в Минск в понедельник рано утром. Встретил Минск нас ледяным ветром, снегом иотсутствием жилья, но несмотря на все это, мы в буквальном смысле слова готовы были целовать землю минскую, потому-что за всю эту поездку мы поняли совершенно точно и определенно — лучше Беларуси может быть только Беларусь и это я говорю, как человек, который пожить успел в Европе, причем не на правах эмигранта, и по России покататься и по миру в целом...
Итак,понедельник. Минск. Утро. Вещи оставили в камере хранения и побрели в ближайшее кафе с услугой wi-fi дабы начать поиски жилья. Да-да, за 1,5 месяца странствий нашу квартиру решили больше не сдавать, но нас предупредить как-то забылину ладно, это уже в День сумасшедших поисков дал результат и к вечеру мы нашли чудесную квартиру, предварительно охерев от того, как вырос ценних на жилье. На следующий день собрали все вещи в старой квартире и переехали за 5 часов...я все еще как в тумане и ума не приложу, КАК мы смогли все собрать и за такой короткий срок перевести, но мы это сделали. ... а сейчас постараюсь собрать все свои мысли и с чувством, с толком, с расстановкой рассказать о наших скитаниях, путешествиях и впеч
Объяснение: