Алың жұрттың арасымен алаң ортасындағы жаршы мұнара-ға бара жатып, жаңа ғана абылайға өзі естірткен сөз халық құла-ғына қалай тез жеткеніне қабанбай батыр аң-таң. бір жағынан,осыншама жүрттың іп-ілезде алаңға жиналғанына төбесі көккетигендей қуанды. «мүндай халықты жоңғар түгіл, қытай да же-ңе алмайды. тек басқаратын ер болсын! » ол атынан секіріп түсіп,иін тіресе тұрған жұртты қақ жара мінбе-мұнараға шықты.- уа, халайық! мен қаракерей қабанбай батырмын! - де-ді жуан даусын кең кернеп, - ел-жұртымыздың басына қатер-лі күн туғалы тұр. күншығысың мен оңтүстігіңнен қаулап,қалың жоңғар келе жатыр. қала иесі қанішерлерің шаһарла-рыңды тастап қашқалы жатыр. бастарыңды қосып, шепке тұр-ғызар еркек кіндік қайсың бар? ! - мен, мен бармын! – деді бір күндей күркіреген жуан дауыс.- шық, мына мінбеге! жұртты қақ жарып, жолбарыс мүшелі, нар кеуделі, жиыр"ма бестер шамасындағы ақсары жігіт алға қарай ұмтылды. бұлшыршық өзені бойынан түркістандағы нағашысының үйіне ке"ліп жатқан сіргелі руының « » атанған елшібек атты батыр жігіті еді. ол мінбеге шығысыменен, қабанбай батыр.- ал, халайық! келе жатқан осал жау емес, – деді. - елімізді, жерімізді сақтап қалу үшін бізден жүректілік табылар, тембірлік керек. түркістанды жауға берсеңдер, қазақ елінің шаңрағы құлап жерге түскені. жас деп қырын қарамаңдар, еріндемына елшібек ердің соңынан! талаптының алдынан нұр жауел бастаймын деген батырдан қашанда батылдық табылады.- ереміз елшібекке! - бастасын бізді жауға.перевод
Абылай ханның сыртқы саясаты.
Абылайдың сыртқы саясаты да икемділігімен және ымыршылдығымен сипатталды. Оның Россия мен Қытай сияқты күшті мемлекеттермен қатынастарының Орта Азия мемлекеттерімен қатынастарынан едәуір айырмашылығы болды. Отаршыл империялардың күш-қуатын өте жақсы ұғынған хан, бір жағынан Россия протекторатын танудан бас тартпай, екінші жағынан өз иеліктеріңде екі державаның да ықпалы күшеюіне жол бермей, олармен қатынастарда барынша икемділіккөрсетуге тырысты. Бір жағынан, Абылай Қытайдың өкімет орындарын өзінің адалдығына үнемі иландырып отырды, екінші жағынан, ол мәселені «Россия сарайына әлдеқайда ынталықпен…, ал Қытай ханымен хат жазуды бір нәрсе үшін, оған бағынышты қырғыз-қайсақтарға Қытайлардың реніш көрсетіп, қысым жасамауы үшін жалғастырып» отырған сияқты етіп көрсетті. Хан өз иеліктерін агресияшыл көршілерінен осылайша қауіпсіздендіріп қана қоймай, жекелеген пайда келтіруге де тырысты. Мәселен, 1772 жылы ол Россиядан өзінің сыртқы және ішкі жауларына қарсы күресу үшін тағы да әскер сұрады. Шынына келгенде, Абылайдың адалдығына күмәнді Россия да, Қытай да оған әскер бөлуден бас тартты. Россияның өкімет орындары Абылай ханды өзінің ықпал өрісінде ұстауға ұмтылды, сондықтан да 1777 жылы хан жазбаша өтініш жасаған жағдайда оның хан атағын тануға әзір екенін ресми түрде хабарлады. Мұндай дипломатиялық қадам өзінің сыртқы саяси аренадағы беделін нығайта түсетіннің түсінген Абылай Петербургке өзінің баласы Тоғым бастаған елшілік жіберді. 1778 жылы ғана II Екатерина оны хан деп және Орта жүздің ханы деп бекіту туралы грамотаға қол қойып, оның Кіші жүз бен Ұлы жүзге биліг танығысы келмеді. Бұған ызаланған Абылай Орынборда Троицкіде, тіпті Петронпавлда да ант беруден бас тартты. Ол 70-жылдардың аяғына қарай Абылай Россиямен қандай да болмасын қатынастарының бәрін мүлде үзді. Абылайдың оңтүстіктегі көршілерімен қатынастары басқаша болды. Оның күш салуы арқасында қайтадан қазақ аймағына айналған Жетісуда қырғыздармен қақтығыстары жалғаса берді және Абылай оларға қарсы ара– ура жорықтар жасап тұрды. 1774 және 1779 жылдырдағы жорықтар қырғыз руларының бір бөлігінің қазақ хандығына бағынуына жеткізді. Ташкентпен және Ходжентпен соғыста Сайрам, Шымкент, Созақ, Ташкент қазақтарға қайтарылды. Сонымен Абылай ханныңXVIII ғасырдың 70 жылдарындағы сыртқы саяси қызметі қазақ мемлекетінің бірлігін уақытша қалпына келтіруге, оның халықаралық аренадағы жағдайының нығайюына жеткізді. Абылайға дейін де, одан кейін бірде-бір қазақ ханының мұндай шексіз билігі болған емес. Бұл ең алдымен оның билігінің сөзсіз құдыреттілік сипатына байланысты еді. Көреген саясатшы және шебер дипломат Абылай өзіне ергендердің сүйіспеншілігіне және қарсыластарының құрметіне лайық бола білді. Бұған ханның жеке қасиеттері де едәуір дережеде себепші болды. Абылай мұсылманша жақсы сауатты болды, оқып, жаза білді. Ол сирек кездесетін саясатшы, қолбасшысы және дипломат болды. Дегенме де, ол тарих көшінөзгерте де, көшпелі өркениеттің бұрынғы күш – қуатын қайтадан келтіре де алмады. Ол қайта түлеткен біртұтас Қазақ хандығы ханның өзі қанша өмір сүрсе, сонша өмір сүрді. 1781 жылы шамамен 70 жасында Абылай Ташкенттен Түркестанға келе жатқанда дүние салып, Қожа Ахмет Иасауи кесенесіне жерленді.
ответ:На всём протяжениии реки только в одном месте к ней подходит неведомо куда ведущая дорога.
Заходящее солнце наполнило сады золотым блеском. (Предложение простое, повеств., невоскл., распр.)
Сквозь сумрак, всегда присутствующий под сводами старых деревьев, вдруг откроется поляна, заросшая блестящими лютиками, и пруд с тихой водой.
На западе ещё тлеет заря, в зарослях волчьих ягод кричит выпь, на мшарах бормочут и возятся журавли, обеспокоенные дымом костра. (К. Паустовский)
Ведущая дорога — это дорога, которая ведет. Ведущая — причастие несов. вида, наст. времени.
Заходящее солнце — это солнце, которое заходит. Заходящее — причастие несов. вида, наст. времени.
Присутствующий сумрак — это сумрак, который присутствует. Присутствующий — причастие несов. вида, наст. времени.
Заросшая (поляна) — это та, которая заросла. Заросшая — причастие сов. вида . времени.
Обеспокоенные журавли — это те, которые обеспокоили. Обеспокоенные — причастие сов. вида, пр. времени.
Грам. основа из второго предложения: солнце наполнило;
словосочетание: наполнило (что?) сады.
Однокоренные слова: блестящими — блестеть, блеск, поблескивающий.
I. Наполнило — глагол (что сделало?).
II. Н. ф. — наполнять; несов. в., переходной; I спр., в изъяв. наклонении, Пр. вр., ед. ч., 3−е л.
III. (Что сделало?) наполнило.
Объяснение: