Ана тілім, Жүрегісің анамның. Жүрек-ана, Мен өзіңнен жаралдым. Сағат сайын саулығыңды тілеймін, Сенсіз мынау керегі не ғаламның! Сенің әр бір тынысыңмен күн кешем, Сен арқылы тіршілікпен тілдесем. Ел бетіне қалай түзу қараймын, Ана тілім, Егер сені білмесем. Сенің арқаң дүниеден сыр ұқсам, Сенің арқаң жүзіп ішсем тұнықтан. Туған анамды ұмытқаным емес пе, Туған тілім, Егер сені ұмытсам. Өлеңдегі сөздерге сөз екпінін қойыңыз. «Ана тілім» өлеңі

Отаншылдық әр адамның бойында болу керек. Ол үшін бала кезден ата-ата сәбилеріне мейрімділікті, кешірімділікті, үлкен құрмет, кішіге қамқор болуды үйретуі керек. Өз бауырларына көмектесіп, қорғап өскен бала, есейе келе өз достарына да адал, дос қамқор бола алады. Өз отбасында отбасы намысын қорғап, ата-әжесін, әке-анасын құрметтей білсе, отан отбасынан басталатын білсе, ол адам бойында отаншылдық орын алады. Өз отанына, еліне деген сүйіспеншілік жалғасын табады. Міне, осыдан Отаншыл, өз елінің патириоты шығады.

Дос деген – киелі түсінік. Көңілі бір, ортақ адамдар ғана бір-бірімен дос бола алады. «Досы жоқ адам – тұзы жоқ тағам», «Өз басыңды дауға берсең де, жолдасыңды жауға берме», «Жаман туған болғанша, жақсы жолдасың болсын», «Досы көпті жау алмайды», «Жолдас көптің олжасы көп» дейді халқымыз. Жақсы дос ағайын-туыстан да жақын болып кетеді. Өйткені өзін шынайы дос санайтын адамның көңілі кіршіксіз келеді. Досына деген пейілі ақ, көңілі пәк болады.

Достар – бір-біріне ұқсас жандар. Бір-бірін толықтыратын, бір-бірінің кемшілігін жауып тұратын адамдар.