- Ғажап ертегілер еді...Адамға тән небір асыл қасиеттің барлығы да сол Аянның ертегілерінде болушы еді. Аян батырлық туралы ертегі айтқанда, бір сәт сол қалпымызды ұмытып,шетімізден: көк семсерді жарқ-жұрқ еткізіп,ат ойнақтатып,жауға қарсы арыстанша шабатын нағыз хас батырдай сезінетін едік өзімізді... кімнің сөзі

Даладан үйге кірген адам қалыптасқан ғұрып бойынша кебісін шешіп, оң жақ босағаға қатарластырып, тұмсығын отқа, сірі өкшесін іргеге қаратып қоюға тиісті.Аяқ киімді төңкеріп қоюға, теріс киюге болмайды. Бұлай жасаса адамның жолы болмайды, жаманшылыққа ұшырайды деп сенген. Аяқ киімнің табаны әр жерді басып, кір болатындықтан табанына қарамауға тырысқан. Өйткені көз ұшынады деп ойлаған. Табанына көзі түссе үш рет түкіреді. «Етік жолға бастайды, шалбар (жастансаң) сорға бастайды» деген наным бойынша жорықта басқа жастанатын ештеңе болмағанда, етігін жастанып жатқан. Сұқ тиген баланы ұлтарақпен үш рет ұрып, ұшықтаған. Жаңа ұлтарақты аяқ киімге саларда алдыңғы жағының басын бойлата тіліп, иесінің «жолын ашу» ырымын жасаған.

Ана туралы

Әрбір адам үшін дүниедегі ең жақын адам ол - анасы. Анамыз бізге баға жетпес сый - өмір сыйлады. Халқымыз "Анаңды үш рет Меккеге арқалап апарсаң да, ақ сүтін ақтай алмайсың" деген. Себебі әрбір ана баласы үшін түн ұйқысын төрт бөліп, ауырып қалса, уайымдап, кейін ержеткен кезде де әрқашан жанымыздан табылады. Ана деген - бұл өмірде ең жақын сырлас дос. Әрбір ананың жүрегі баласы десе елжіреп, жаны ашып тұрады. Неше жасқа келсек те, әрқайсымызға ана керек. Сондықтан аналармызды аялап, әрдайым қастарынын табыла білейік. Себебі "Анасы бар адамдар ешқашан қартаймайды".