тұрғын үй тұрғысынан танудамыз. Жеріміздегі бірнеше жүздеген, ескі қалалар мен қорғандар немесе егіс алқаптары мен бау-бақша орындары осы түсініктің қарама-қарсы дәлелі бола тұра, өз ұлтымызды көшпенді дейміз. Ұлтымыздың қалыптасуынан бастау алатын ата кәсіптің бірі – мал шаруашылығы болғандықтан,төрт түлік малдың жаз жайлауы мен қыс қыстауына, өсетін шөбі мен ішетін суының малға жайлылығы мен жұғымдылығына сай, көшіп жүретініне қарай бүкіл ұлтты көшпенді санау, қай жағынан да орынсыздау екені анық.
Малдың күші, сүті, еті, терісі – халықтың тағамы, киімі, баспанасы, үй жиһазы – өмірінің, тіршілігінің негізін құрайтыны рас. Тұрмыстың бұл түрінің адамзат өркениетіне, мәдениетіне қосқан және қосатын үлесі зор екенін мойындай отыра, қазақ ұлты тек малдың соңында бел асып, көшіп жүрді деп ойлау негізсіз. Мал бағу ата кәсіптің бірі ғана саналады. Ұлтымыз осы кәсіптің негізінде табиғаттан жауынгерлік, табиғат заңдылықтарына сәйкес тіршілігін жоспарлау, поэзия, көркем тіл, сәулет өнері, ойға тапқырлық, салт-дәстүрлерін қалыптастырудың негіздерін қалауда тәлім-тәрбие алды. Бірақ қазақ көшпенді халық емес, бұл менің жеке пікірім. Өз пайымым бойынша көшпенділер санатына атамекеніне оралмайтындар жатады. Мен осы орайда қазақы киіз үйді басқа қырынан талқыламақпын. Киіз үйдің құрылымдық ерекшелігіне назар аударсаң, жинақылығы мен ыңғайлылығы өз алдына, сәулеттік шешімі мен сырт пішімі ерекше сұлулығымен дараланып тұр. Ғалымдардың пікірінде киіз үй сәулет өнерінің әлемдік озық үлгісінің біріне жатады. Небәрі сүт пісірімдей уақытта, бір түйеге жүк болатын киіз үйдің қаһарлы қысқа да төтеп беретін тұрғын үйге айналуымен қатар, дөңгелек кескіндегі бөлме ауасының алмасуы төрт бұрышты кескінді бөлменің ауасы тазаруынан 5-6 есе тезірек болатынын қазіргі архитектура ғылыми жетістіктерімен дәлелдеген. Еуропалық тас, бетон үйлер мен заманауи полимерлік материалдарының әртүрлі температуралық жағдайда бөлетін химиялық қоспалары бөлме ауасының 35 пайызын құраса, киіз үй адам денсаулығына тіпті зиянды емес екені ерен талантты адамдардың арғы тамыры ауылда жатқанын түсіндіреді. Киіз үйдің сүйегі дегеніміз – кереге, босаға – сықырлауық есік, уық, шаңырақ біркелкі сәмбі талдан жасалады. .
Макатаев родился 9 февраля 1931 года в селе Карасаз Алма-Атинской области. Красота родного, счастливого края стала источником его поэтического дара:
Родная земля, когда смотрю на твои
просторы,
У меня, у моей песни вырастают крылья.
Поэт любил и воспевал казахскую землю. Ту ласку и любовь, которые необходимы человеку в детстве, он получил прежде всего от своей Родины: "Взлелеяв, взрастила меня Великая Родина".
Детство Макатаева пришлось на годы войны. Рано лишившись отца, погибшего на фронте, будущий поэт с лихвой познал все тяготы военного времени.
Первые стихотворения были написаны им в одиннадцать лет и посвящены отцу. В пятнадцатилетнем возрасте Мукагали серьезно увлекся поэзией.
В 1948 году Макатаев успешно окончил в Нарынколе школу-интернат. Но, к сожалению, так и не смог получить высшего образования, хотя дважды поступал в КазГУ, затем в институт иностранных языков. В 1973 году он поступает в Литературный институт им. М. Горького в Москве, но, не проучившись и года, по семейным обстоятельствам возвращается домой.
Макатаев рано женился, весной 1949 года. Со своей будущей женой – Лашын Алимжановой – Мукагали познакомился в ауле Шибут, где в то время он работал в сельсовете, а она – учителем в школе. После переезда всей семьи в 1962 году в Алма-Ату работал диктором на Казахском радио, журналистом в республиканских газетах и журналах, руководил советом по делам молодежи в Союзе писателей.
К 1949 году относятся его первые публикации. Уже в 1960 году во вступительном слове к подборке стихотворений Макатаева поэт Абдильда Тажибаев назвал его великим поэтом. Начиная с 1962 года, когда вышла первая книга стихотворений, до последнего года жизни Макатаева – 1976-го, увидели свет его стихотворные книги: "Аппассионата", "Приветствую вас, друзья!", "Когда лебеди спят", "Свет мой", "Жизнь-поэма" и другие.
Им написано более тысячи стихотворений. Он был автором поэм, рассказов и повестей, пьесы "Прощай, любовь". Занимался переводами из Данте, Шекспира, Уитмена, восточных поэтов и русских поэтов-современников. Художественный талант его проявился многогранно.
Киіз үй көшпенділер өркениетінің озық үлгісі
Объяснение:
тұрғын үй тұрғысынан танудамыз. Жеріміздегі бірнеше жүздеген, ескі қалалар мен қорғандар немесе егіс алқаптары мен бау-бақша орындары осы түсініктің қарама-қарсы дәлелі бола тұра, өз ұлтымызды көшпенді дейміз. Ұлтымыздың қалыптасуынан бастау алатын ата кәсіптің бірі – мал шаруашылығы болғандықтан,төрт түлік малдың жаз жайлауы мен қыс қыстауына, өсетін шөбі мен ішетін суының малға жайлылығы мен жұғымдылығына сай, көшіп жүретініне қарай бүкіл ұлтты көшпенді санау, қай жағынан да орынсыздау екені анық.
Малдың күші, сүті, еті, терісі – халықтың тағамы, киімі, баспанасы, үй жиһазы – өмірінің, тіршілігінің негізін құрайтыны рас. Тұрмыстың бұл түрінің адамзат өркениетіне, мәдениетіне қосқан және қосатын үлесі зор екенін мойындай отыра, қазақ ұлты тек малдың соңында бел асып, көшіп жүрді деп ойлау негізсіз. Мал бағу ата кәсіптің бірі ғана саналады. Ұлтымыз осы кәсіптің негізінде табиғаттан жауынгерлік, табиғат заңдылықтарына сәйкес тіршілігін жоспарлау, поэзия, көркем тіл, сәулет өнері, ойға тапқырлық, салт-дәстүрлерін қалыптастырудың негіздерін қалауда тәлім-тәрбие алды. Бірақ қазақ көшпенді халық емес, бұл менің жеке пікірім. Өз пайымым бойынша көшпенділер санатына атамекеніне оралмайтындар жатады. Мен осы орайда қазақы киіз үйді басқа қырынан талқыламақпын. Киіз үйдің құрылымдық ерекшелігіне назар аударсаң, жинақылығы мен ыңғайлылығы өз алдына, сәулеттік шешімі мен сырт пішімі ерекше сұлулығымен дараланып тұр. Ғалымдардың пікірінде киіз үй сәулет өнерінің әлемдік озық үлгісінің біріне жатады. Небәрі сүт пісірімдей уақытта, бір түйеге жүк болатын киіз үйдің қаһарлы қысқа да төтеп беретін тұрғын үйге айналуымен қатар, дөңгелек кескіндегі бөлме ауасының алмасуы төрт бұрышты кескінді бөлменің ауасы тазаруынан 5-6 есе тезірек болатынын қазіргі архитектура ғылыми жетістіктерімен дәлелдеген. Еуропалық тас, бетон үйлер мен заманауи полимерлік материалдарының әртүрлі температуралық жағдайда бөлетін химиялық қоспалары бөлме ауасының 35 пайызын құраса, киіз үй адам денсаулығына тіпті зиянды емес екені ерен талантты адамдардың арғы тамыры ауылда жатқанын түсіндіреді. Киіз үйдің сүйегі дегеніміз – кереге, босаға – сықырлауық есік, уық, шаңырақ біркелкі сәмбі талдан жасалады. .
Объяснение:
Макатаев родился 9 февраля 1931 года в селе Карасаз Алма-Атинской области. Красота родного, счастливого края стала источником его поэтического дара:
Родная земля, когда смотрю на твои
просторы,
У меня, у моей песни вырастают крылья.
Поэт любил и воспевал казахскую землю. Ту ласку и любовь, которые необходимы человеку в детстве, он получил прежде всего от своей Родины: "Взлелеяв, взрастила меня Великая Родина".
Детство Макатаева пришлось на годы войны. Рано лишившись отца, погибшего на фронте, будущий поэт с лихвой познал все тяготы военного времени.
Первые стихотворения были написаны им в одиннадцать лет и посвящены отцу. В пятнадцатилетнем возрасте Мукагали серьезно увлекся поэзией.
В 1948 году Макатаев успешно окончил в Нарынколе школу-интернат. Но, к сожалению, так и не смог получить высшего образования, хотя дважды поступал в КазГУ, затем в институт иностранных языков. В 1973 году он поступает в Литературный институт им. М. Горького в Москве, но, не проучившись и года, по семейным обстоятельствам возвращается домой.
Макатаев рано женился, весной 1949 года. Со своей будущей женой – Лашын Алимжановой – Мукагали познакомился в ауле Шибут, где в то время он работал в сельсовете, а она – учителем в школе. После переезда всей семьи в 1962 году в Алма-Ату работал диктором на Казахском радио, журналистом в республиканских газетах и журналах, руководил советом по делам молодежи в Союзе писателей.
К 1949 году относятся его первые публикации. Уже в 1960 году во вступительном слове к подборке стихотворений Макатаева поэт Абдильда Тажибаев назвал его великим поэтом. Начиная с 1962 года, когда вышла первая книга стихотворений, до последнего года жизни Макатаева – 1976-го, увидели свет его стихотворные книги: "Аппассионата", "Приветствую вас, друзья!", "Когда лебеди спят", "Свет мой", "Жизнь-поэма" и другие.
Им написано более тысячи стихотворений. Он был автором поэм, рассказов и повестей, пьесы "Прощай, любовь". Занимался переводами из Данте, Шекспира, Уитмена, восточных поэтов и русских поэтов-современников. Художественный талант его проявился многогранно.