Көмекші есімдер — негізгі сөздерге телене жұмсалып, олардың кеңістікке (мекенге), уақытқа (мезгілге) қатысын толықтырып, нақтылап тұратын сөздер. Оған алд, арт, аст, қас, маң, жан, іш, туп, сырт, бас, бет, шет, түс, бой сияқты толық лексикалық мағынасы жоқ сөздер жатады. Көмекші есімдер мекенді, заттың жақын-апыстығы (ауылдың шеті, жаны, төңірегі, маңы)\ қыры (көпірдің асты, үсті, бойы); аралығы (екі үйдің ортасы, екі көшенің арасы) тұрғысынан саралап атайды. Кейбір көмекші есімдер қыс, жаз, түн тәрізді сөздермен тіркәсіп келіп, оларды мезгілдікжағынан нақтылап, дәлдеп тұрады (қыстың басы, түннің ортасы). Көмекші есімдер өзі тіркескен негізгі сөздермен көбіне изафеттік байланыста қолданылады. Мысалы: өзеннің бойы, ауылдың сырты, қаланың маңы, құдықтың түбі, жолдың үсті, айдың ортасы, жылдың басы, аптаның аяғы т. б. Көмекші есімдер сөйлемнің дербес мүшесі болып жұмсалмайды. Негізгі сөздермен тіркесіп барып, сөйлемнің бір мүшесі болады: Мысалы, Ауылдың жаны — терең сай (Абай). Мұндағы ауылдың жаны — бастауыш.
Наиболее древний вид рода (Mammuthus subplanifrons) появился 5 млн лет назад в Африке (в плиоцене)[1][2], поздние виды мамонтов (колумбийский, императорский) вымерли примерно 11 тысяч лет назад. Реликтовые популяции шерстистого мамонта, на недоступных для человека островах Арктики, жили ещё 4 тыс. лет назад[3][4].
Южный мамонт распространился из Африки и заселил обширные территории Евразии и Северной Америки 2,3—1,5 млн лет назад. Этот вид и произошедший от него степной мамонт обитали в период раннего и среднего плейстоцена в лесных и степных регионах с умеренным климатом. Около 300 тыс. лет назад появились шерстистые мамонты, которые были отлично при к жизни в суровых условиях холодного климата Голарктики; обитали в Европе, Азии и Северной Америке. Характерной их особенностью был густой шерстный покров
Көмекші есімдер — негізгі сөздерге телене жұмсалып, олардың кеңістікке (мекенге), уақытқа (мезгілге) қатысын толықтырып, нақтылап тұратын сөздер. Оған алд, арт, аст, қас, маң, жан, іш, туп, сырт, бас, бет, шет, түс, бой сияқты толық лексикалық мағынасы жоқ сөздер жатады. Көмекші есімдер мекенді, заттың жақын-апыстығы (ауылдың шеті, жаны, төңірегі, маңы)\ қыры (көпірдің асты, үсті, бойы); аралығы (екі үйдің ортасы, екі көшенің арасы) тұрғысынан саралап атайды. Кейбір көмекші есімдер қыс, жаз, түн тәрізді сөздермен тіркәсіп келіп, оларды мезгілдікжағынан нақтылап, дәлдеп тұрады (қыстың басы, түннің ортасы). Көмекші есімдер өзі тіркескен негізгі сөздермен көбіне изафеттік байланыста қолданылады. Мысалы: өзеннің бойы, ауылдың сырты, қаланың маңы, құдықтың түбі, жолдың үсті, айдың ортасы, жылдың басы, аптаның аяғы т. б. Көмекші есімдер сөйлемнің дербес мүшесі болып жұмсалмайды. Негізгі сөздермен тіркесіп барып, сөйлемнің бір мүшесі болады: Мысалы, Ауылдың жаны — терең сай (Абай). Мұндағы ауылдың жаны — бастауыш.
Наиболее древний вид рода (Mammuthus subplanifrons) появился 5 млн лет назад в Африке (в плиоцене)[1][2], поздние виды мамонтов (колумбийский, императорский) вымерли примерно 11 тысяч лет назад. Реликтовые популяции шерстистого мамонта, на недоступных для человека островах Арктики, жили ещё 4 тыс. лет назад[3][4].
Южный мамонт распространился из Африки и заселил обширные территории Евразии и Северной Америки 2,3—1,5 млн лет назад. Этот вид и произошедший от него степной мамонт обитали в период раннего и среднего плейстоцена в лесных и степных регионах с умеренным климатом. Около 300 тыс. лет назад появились шерстистые мамонты, которые были отлично при к жизни в суровых условиях холодного климата Голарктики; обитали в Европе, Азии и Северной Америке. Характерной их особенностью был густой шерстный покров