Казахская кухня қалыптасты, негізінен, салт-дәстүрі мен әдет формировавшимися мыңдаған жылдар бойы. Ежелден өмір сүріп келе жатқан болатын әдет-ғұрып шыланған угощать мейман, усаживать оның ең құрметті орынға (торь). Емес подать руку адамға қиын жасауға емес, оған жақсылық емес пустить на ночлегв емес угостить — кешіріңіз зазорным. Аңыз туралы Карынбае, скупом Шыгайбае, Каракусбае, щедром Атымтае, Асан қайғы, Коркуте, алдар Көсе туралы куәландырады, бұл қазақ халқына жат болды осындай қасиеттер ретінде скупость, қатыгездік, ашкөздік. Осындай бір аңыз айтылады, поглощен жерді ашкөз Карынбай деп тіледі қабылдауға мейман, оның байлығы (сансыз табынды мал) және жоғалды сыз үшін пайдасы бар. Ұмтылу наживе және скупость соқты, ақыр соңында, және басқа баянауыл ауданы майқайың кенті көшеле Каракусбая сол, ол, бұл, проклятый, адамдар айналды қасқыр, және оның заклевали жыртқыш құс.Қабылдау кез келген путника из Дальних шеттерін немесе жақын ауыл—ежелгі дедовский обычай казахов, бар әлі күнге дейін. "Нан-тұз бери, шындықты айтып"",— деп дана халқымыз бекер айтпаған. Бұл ретте қабылданды Емес, сұрауға, қонақтың кім екенін, қайдан, бір немесе недруг, әзірге гость емес утолит деген және аштық
