№20 орта мектептің Ұлы Отан Соғысындағы Жеңістің 72 жылдығына арналған «Үлкенге –құрмет, кішіге- міндет» іс –шарасының айлық жоспары негізінде «Біз төленбес қарыздармыз» соғыс және тыл еңбек ардагерлерінің үйіне 9 сынып оқушылары саяхат жасады. Ащыбұлақ округінің және аудан бұйрығы негізінде ұйымдастырылған шараға оқушылар белсене қатысты. Ащыбұлақ тұрғыны тыл еңбеккері Шаншаров Бибінұр Естеуовна апаға және Белоусова Надежда Прокопьевна апаның үйіне 9в және 9 а сынып оқушылары сынып жетекшілері Рахимбаева А және Биекенова Ж бірге аралады. Оқушылар тыл ардагерлерімен әңгімелесіп, ауласына, үй тұрмысына қажетті көмек ұсынды. Тыл еңбеккерлері өздерінің совхоз кезіндегі еңбектерін, алган орден мараппаттауларын және балаларының, немерелерінің суреттерін көрсетті. Тыл еңбеккері Шаншаров Бибінұр Естеуовна үй шаруасыныа ешқандай көмек керек емес, барлығы жақсы деп алғысын білдірді. Тыл еңбеккері Белоусова Надежда Прокопьевна үш ұлы қайтыс болған, жалғыз тұрады екен. Оқушылар үйінің гүлдеріне су құйып, терезе шаңдарын сүртіп, есік алдын сыпырып көмек көрсетті. Жылы лебіздерін, ризашылықтарын білдіріп, тыл еңбеккерлері құрметке рахмет айтып шығарып салды. Оқушылар үлкен бір игі іс атқарғандарын сезініп, сыныптастары арасында талқылады.
Әли: – Динара,сөзім тиіп кетсе,кешірші.Мен әдейі емес.Бұдан былай қайталанбайды.
Динара: – Жарайды...
Мұғалім: – Оқушылар,“ойнап сөйлесеңдер де,ойлап сөйлеңдер”!Ендігде мұндай жағдайлармен кездеспейтін болайын!
Оқушылар : – Ия!
2)
Анар: – Кеше білесің бе...
Айым: – Анар,ал сен білесің бе көп сөйлейтініңді?Сен мектептегі бар жағдайды білетін шығарсың...
Анар : – Не дегің кеп тұр сонда?
Айым : – “ Көп сөз - күміс,аз сөз - алтын ” ғой...Әрине,мен қарсы емеспін сенің менімен қызықтарыңды бөліскеніңе... Меніңше,сен ертең болатын байқауды ұмытып кеткен секілдісің.
Анар : – А?Не байқау?
Айым : – Әне көрдің бе?!Мен саған кездескен бойда мен бақ сынайтын байқау туралы айтып,қолдау сұрап жатқанымда,сен сөзімді бөліп өз әңгімелеріңді айтып кеттің ғой.
Анар : – Мүлдем есімнен шығып кетіпті ғой.Кешірші...
Айым: – Әрине кешіремін.Бірақ мен сенің бұдан былай өзгелер туралы жаман сөздер айтқаныңды дұрыс деп санамаймын.
1)
Арман: – Анашым!Мен бүгін шешендік өнерден бірінші орын алып келдім!
Анасы: – Жарайсың, құлыным!“Өнер алды - қызыл тіл” демекші,тіліңді қастерлеп еркін сөйлеп,осындай байқауларға қатысуың да бір өнер ғой.
Арман: – Ия,анашым.Мен сізбен толықтай қосыламын.Алайда,маған әлі де дайындық керек,көп кітаптар оқуым керек...
Анасы: – Қазір барып қалаған кітаптарыңды кітапханадан алайық та, екеуміз отырып дайынлалайық.Әлі де сені жүлделі орындар алады деп сенемін,балапаным.
Арман: – Міндетті түрде!
3)
Мұғалім: – Қане,кім жылатты Динараны?Мойындаңдар!
Оқушылар: –
Динара: – Апай...Әли мені жылатқан.Ол маған “ сен қортықсың ” деп тиісті.Әрі бұл бірінші рет емес.
Әли: – Апай,мен ойнаған едім...
Мұғалім: – Динара маған жылап келмесе,бұл қылығыңды жалғастырар ма едің сонда?Қане,кешірім сұра!
Әли: – Динара,сөзім тиіп кетсе,кешірші.Мен әдейі емес.Бұдан былай қайталанбайды.
Динара: – Жарайды...
Мұғалім: – Оқушылар,“ойнап сөйлесеңдер де,ойлап сөйлеңдер”!Ендігде мұндай жағдайлармен кездеспейтін болайын!
Оқушылар : – Ия!
2)
Анар: – Кеше білесің бе...
Айым: – Анар,ал сен білесің бе көп сөйлейтініңді?Сен мектептегі бар жағдайды білетін шығарсың...
Анар : – Не дегің кеп тұр сонда?
Айым : – “ Көп сөз - күміс,аз сөз - алтын ” ғой...Әрине,мен қарсы емеспін сенің менімен қызықтарыңды бөліскеніңе... Меніңше,сен ертең болатын байқауды ұмытып кеткен секілдісің.
Анар : – А?Не байқау?
Айым : – Әне көрдің бе?!Мен саған кездескен бойда мен бақ сынайтын байқау туралы айтып,қолдау сұрап жатқанымда,сен сөзімді бөліп өз әңгімелеріңді айтып кеттің ғой.
Анар : – Мүлдем есімнен шығып кетіпті ғой.Кешірші...
Айым: – Әрине кешіремін.Бірақ мен сенің бұдан былай өзгелер туралы жаман сөздер айтқаныңды дұрыс деп санамаймын.
Анар: – Мен тырысамын бұл жағымды жеңуге!
Подробнее - на -