Әңгіме туралы сыни хабарламаларды оқып,нені хабарлап тұрғанын анықтаңыздар.
1-мәтін
Шығарма Ораштың кӛзімен, қимас сезімімен, ӛкінішімен берілген Тортай тағдыры жайлы. Екі
баланың әңгімесінен олардың зеректігін, сезімталдығын, ақылдылығын кӛрмеу мүмкін емес.
Үміт арту, мақсат қою, армандай білу осы балалардың әңгімесінен анық кӛрінеді. Бір-бірінің
қамын ойлап, бір-бірін толықтырып отыратынын оқыған кезде, шын жанашырлықтың не
екенін түсінуге болады.
Ал Ораштың Тортайға қатты жаны ашыған сәті мынау еді. «Күз жақындап, фермадағы барлық
бала жайлаудан ауылға оқуға аттанғанда, тау басында бұзау бағып, жападан-жалғыз Тортай
ғана қалған. Әрине, мен оны қимадым, қиналдым. Ӛзіммен бірге ала кететін шаманың
жоқтығына жыным келді». Ең зерек досының ауылда қалып, оқуға бармай қалғанына жаны
ашып, қолдың қысқалығына налуда... «Кетерімде ол маған ең сүйікті кітабын сыйлап тұрып
айтты: «Мен үшін де оқы. Бәлкім, мен міне алмаған ақбоз атқа cен мінерсің». Осы сәттен бірбіріне деген қимастық сезім, әрі досқа артылған үлкен үмітті кӛруге болады. Арманындағы
ақбоз атын ӛзі мінбесе де, досына қиған Тортайдың ақжүректілігін байқайсыз.
Ә мәтіні
«Тортай мінер ақбоз ат» әңгімесіне негіз болған ауылдың күйбең тіршілігі әңгіме басында
азды-кӛпті айтылып кетеді. Шілде айындағы саф ауа, керемет табиғат кӛрінісі мен күндізтүні тыным таппайтын ауыл ӛмірі әдемі суреттелген. Бұл – автордың шеберлігі. Қазақ
ауылының қайнап жатқан тіршілігі, ара-арасында шырқалған ән, маздап жанған ошақ,
жиналмайтын алтыбақан – тірлік пен думанның астасқан ортасы. Моңғолияның бер
жағындағы Салықсалғанның иығында орналасқан ауыл. Осы ауылда Тортай мен Ораштың
балалық шағы ӛтті.
«Біздің ауыл Салықсалғанның иығында орналасқан...» Осылай басталатын әңгіме сӛзімізге
дәлел. Әңгіме басын оқып отырып, жаздың жайма-шуақ күніндегі ауылдың табиғаты кӛз
алдыңызға бейнелене кетеді. Суға бай, құнарлы жерде мал да қоңды болатыны белгілі. Бұл
ауыл мал ӛсіріп, ӛнімін алып отыр. «Ымырт үйіріле алтыбақан құрған азаматтардың
маңайында арпалысып, тиіп-қашып, ұлардай шулап ойнап жүргеніміз...» Ауыл қауырт
шаруасымен арпалысып жатса да, алтабақандары бір жиналмайды екен. Ара-арасында
кӛңілдерін кӛтеріп, сауық құрады. Ойын балалары да осы кезді пайдаланып, ауылды шулатып
жібереді екен. Ал күз жақындағанда, фермадағы барлық бала жайлаудан ауылға оқуға
аттанады. Бұл кезде ауыл тынышталып қалатыны сӛзсіз. «Былтыр жазда демалыс алып,
ауылға тағы бардым. Әкемнің тӛрт бӛлмелі, бау-бақшалы үйінде еркін сайрандап, тойып жеп,
тасыраңдап жүрмін» деген автор сӛзінен ауылдың мал ӛсіруден басқа, бау-бақшамен,
егістікпен де айналысатынын кӛруге болады. Міне, «Тортай мінер ақ боз ат» әңгімесіне негіз
болған ауыл тіршілігі осылай ӛтіп жатады. Қарапайым қазақ ауылының тіршілігі.

БЖБ

ответ:Атадан ұл туса игі, ата жолын қуса игі» деп асқақ арманмен бабаларымыз бізге үлкен үміт артқан. Біз ата-баба үмітіне үкі таға отырып, болашақ ұрпақты халық қазынасымен суындату арқылы балалардың бойына ұлтжандық сезімді қалыптастырамыз. Сөзбен емес іспен елін сүйетін ұрпақты біріктіретін күш – ұлтжандық тәрбие.

Ұлтжандық сезім өз елін, әдет – ғұрпы мен салт – дәстүрлерін, тарихын құрметтеуден басталады. Балаларымыздың бойына ұлтжандық сезімді қалыптастыруда қазақтың салт-дәстүрлерін, әдет-ғұрыптарын кең түрде қолданудың мәні зор. Салт-халықтар кәсібіне, сеніміне, тірлігіне байланысты қалыптасып ұрпақтан ұрпаққа ауысып отыратын әдет-ғұрыпы. Салт уақыт өткен сайын оған жаңалық еніп өзгеріп отырады. Дәстүр ұрпақтан ұрпаққа көшетін тарихи қалыптасқан нормалар мен қоғамдық нормалардың және халықтың мінез-құлқы мен іс-әрекетінің рухани негізі. Дәстүр мәдиниетпен тығыз байланысты. Мәдиниеті дамыған ел дәстүрге де бай болып келеді.

Балалық шақ баланың жеке тұлға болып қалыптасуының алғашқы сатысы. Баланың адамгершілік қасиеттерінің қалыптасуы осы мектепке дейінгі жас шағында қалыптасады. Бала тәрбиесі ана сүтінен басталып, үлкендердің ықпалы арқылы өмір бойы қалыптасатын күрделі құбылыс. Тәрбиенің ең алғашқы бастамасын бала өз отбасынан алса, жалғасы балабақшамен байланысады, яғни бала тәрбиелене отырып білім алады.

Мектеп жасына дейінгі балалар түсінгенін, қабылдағанын, көргенін, қиялын, ойын тіл арқылы жеткізеді. Сондықтан бала тілі өз ана тілінде даму үшін ұлттық сананы оята отырып, қазақ салт-дәстүрлерінің озығымен тәрбиеленуі керек. Тәрбиенің негізі – ұлттық тәлім-тәрбие. Тәрбие - халықтың ғасырлар бойы жинақталып, іріктеліп алынған озық тәжірибесінен ізгі қасиеттерін жас ұрпақтың бойына сіңірту, баланың қоршаған ортадағы қарым-қатынасын, соған сай мінез құлқын қалыптастырады.

Қазақ халқы өз ұрпағын бесікте жатқан кезінен бастап-ақ өлең-жыр мен әңгіме, ертегі,тақпақ, санамақ т.б. арқылы тәрбиелеп отырған.Тәрбие басы біріншіден әдептілікке үйретуден басталған. Екіншіден баланы қайырымды, иманды, мейірімді болуға баулыған. Үшіншіден тіл алғыш, елгезек, адал, шыншыл, ата-ананы сыйлап, кішіге қамқор болуға, сонымен қатар елін жерін қорғайтын батыр болуға, өз халқы алдында қызмет етуге тәрбиелеген.

Ұрпақтан-ұрпаққа жалғасып келе жатқан ұлттық ойындарымыз, әдет-ғұрыптарымыз бен салт-дәстүрлеріміз, халық ауыз әдебиеті үлгілері ертегілер, аңыздар, өлеңдер, мақал-мәтелдер, жұмбақтар, жаңылтпаш пен санамақтарды күнделікті білім мен тәрбие жұмыстарында пайдаланып келемін, осылардың барлығы бала қызығушылығын арттырады, әрі балалар жылдам қабылдап, жаттап алатындығы байқалған соң, төмендегідей жоспар құрып ретімен пайдаланып келемін.

Объяснение:

Ұлы Отан соғысы 1941-1945 жылдар арасында болған. Бұл соғыс екінші дүниежүзілік соғыс болып саналады. Ұлы жеңіс Адамзат тарихындағы ең сұмдық қан майданның өткеніне 76 жыл толды. Бірақ Ұлы Жеңісті біз ұмытпаймыз. Жеңіс күні - бұл сан мыңдаған ұрпақ үшін ортақ мереке. Бұл мереке - бейбітшілік пен қайырымдылықтың мәңгі жасампаздығы, Отанын қорғаған жауынгер солдаттар мен офицерлердің айбыны, тылдағы Жеңісті жақындатқан жұмысшылардың ерлік еңбектерінің мәңгі өшпейтіндігі дәлелдейтін белгі болып қалмақ. Біздің аталарымыз бен әкелеріміздің батырлықтары мен жанқиярлықтары, олардың өз Отанына деген шексіз сүйіспеншіліктері Қазақстанның бүгінгі жауынгерлері үшін мақтан тұтарлық үлгі ғана емес, бұл бірнеше ұрпақты байланыстыратын қоғамның рухани дамуы мен ұлттық қайта өрлеуінің жоғары адамгершілік негізі. Жеңіс күні - абыроймыз бен даңқымыздың мерекесі. Табандылық пен ерлік, Отанға деген сүйіспеншілік қатал соғыста Жеңіске жеткізді. Сол бір сұрапыл жылдары Қазақ халқы өзінің Отанына, жеріне деген патриоттық сезімін, ұлттық мақтанышын дәлелдеді. 500-ден аса жерлестеріміз, оның ішінде 96 Қазақ Кеңес Одағының Батыры атағын алды. Олар: Бауыржан Момышұлы, Талғат Бегельдинов, Сергей Луганский, Иван Павлов, Мәншүк Мәметова, Әлия Молдағұлова және тағы басқалары. Жүрек жұтқан ата бабаларымыз бізді бейбітшіліктің аспанында тыныш өмір сүрсін деген үмітпен соңғы демдері қалғанша Отанымызды қорғап өтті. Ата бабаларымызбен мақтану мойнымызға жазылған парыз!