Көктемде үй тобесиндеги қар ери бастады. Шатырдан молдир су сорғалады. Ол түнде ұзынша суңгиге айналды. Ертеңгисин шатырды ернеуинен көк мұзды кордик. Сынып түскен биреу Болат қолына алды. Оны үйге әкелип ыдысқа салып қойды. Суңги молдир суга айналды.. Сын есим астын сызындар .
Ана! Ана! Ана! «Ана» дегенде толқымайтын жүрек, толғанбайтын жан жоқ. Осы үш қана әріптен тұратын «ана» сөзінің астарында ұшан теңіз ой жатыр. Ана — әрбір а үшін ең ыстық, жанға жақын, мағыналы да қастерлі сөз. А алғаш дүние есігін ашқанда ананың ақ сүтімен бойына нәр алады, ана құшағына еніп, ана мейіріміне бөленеді. Адамның аузынан шығатын ең алғаш сөзі де – «ана». Міржақып Дулатов ағамыз айтқандай, бізді сүйетұғын, күйетұғын, әрқашан қамымызды ойлап жүретұғын абзал жанды адам, бұл – ана