Бұдан жүз жыл бұрын ба, әлде мың жыл бұрын ба, кім біледі, Арқаның Көкшетауының бауырындағы бір алаңқыда әрі батыр, әрі асқан аңшы бір кісі мекендепті. Кәсібі бүркіт салып, аң аулау болыпты. Ол кезде Көкшеге ауып келген «Оралдың ақ иығы» атты орасан күшті бүркіттер мекендейді екен. Батыр аңшы бір күні аң аулап келе жатып, қазіргі «Оқжетпес» аталатын, бейне алып күшті дәу қолмен текшелеп үйіп қойғандай үшкір найзаланған биік тас таудың шың басына бір бүркіт адам тәрізді жәндікті бүріп қона бергенін көріп қалыпты. Сол арада: «Апырмай, мұның жемі адам тәрізді ғой», - деп ойлайды да, жалма-жан садағын ала салып, бүркітті көздеп тартып жіберіпті. Зулаған оқ үшкір таудың ортасынан аса, көзделген шың тасқа жетпей жерге түсіпті. Құтқара алмайтынын сезген батыр аңшы көңіліне жаман ой түсіп, дереу үйіне жүгіріп келсе, әйелі зарлап жылап отыр екен. Жаңағы бүркіттің бүрген жемі батыр аңшының жалғыз баласы екен. Ашына күйінген батыр аңшы: «Ең болмаса, қызымның сүйегін көмейін» деген оймен «Құлап өлсем, жаным артық па», - деп тәуекелге бел байлап, құс болмаса бұрын адам шықпаған найза тауға шығып, қызының сүйегін алып, түбіне жерлепті. Ал тас тауға «Оқжетпес» деп ат қойған екен.
(ІІ нұсқа)
Ертеде Қарауыл ауылдарының бірінде елдің көркі, бірақ дұшпандардың көз құрты болып апалы-сіңлілі үш қыз өмір сүреді. Үшеуі де бірінен-бірі өткен хас сұлулардың өзі болады. Орталарындағы жалғыз бауырлары Оқжетпес беті қайтпас батыр болып өседі. Үш апасын қызғыштай қорғап, қамқоршы бола біледі.
Әбден өшіккен жау қапылыста баса көктеп, елді шауып, үш ару мен бауыры Оқжетпесті анталап қоршауға алады. Төртеуі шегіне атысып, кейін жылжи береді. Бір кезде ту сырттарына қараса, сыңсып тұрған жасыл орман, бау-бақша, мөлдір көл, көгілдір тауларды көреді. Құс жыртылып айырылады. «Туған жердің мұндай балауса бағын арам ниет дұшпандардың қара табанына қалай таптатамыз, қасиетті топырағымызды қалай ойрандатамыз, өзімізді қалай қорлатамыз?» - деп қайраттанған Оқжетпес пен оның үш ару қарындасы қатарласып, жауға қасқая қарсы тұра қалады да, шапса, алмас қылышы майырылатын, сүңгітсе, қара найзасы қайырылатын, атса, оғы асып түсе алмайтын қамал тасты тік қаптал құзар шыңдарға айналып кетеді.
Барлық құқықтар қорғалған. EL.KZ белсенді сілтемені пайдаланыңыз: https://el.kz/news/archive/o-zhetpes-_turaly_a-yzdar/
Это книги о спорте,о спорте. Ежедневно не отправляет спортивные новости в газетах и журналах. Особенно ищут статьи о знаменитых футболистах. Многие из них хорошо знают. Фамилии судыратып. Потому что Нурбол говорит о футболе. В рамках акции "Дорога в школу" в селе асенкритовка было проведено мероприятие "Дорога в школу".
Однажды произошло следующее событие. Нурбол, вернувшийся с игры, застрелился собакой соседа. Он был госпитализирован в районную больницу.
В больнице познакомился с ребенком Нурбол Фархат. Он давно посещает районный футбольный клуб. Сам по себе один из самых популярных в районе молодых футболистов. Фархат Нурбол заметил интерес к футболу и сказал ему: "Тебе обязательно нужно зарегистрироваться в нашем кружке. Для того, чтобы освоить методы и приемы футбольной игры, в селе не пригодится обычный мяч. Если вы выйдете из вкуса тренеров, вы будете членом районной сборной", - посоветовал он.
Так что Фархат много думал о Нурболе. По выходу из больницы она рассказала своему отцу свою мечту. Ержан также не возражает против своей мечты своего сына, привел в районный клуб по футболу. Тренер Серик агай Нурбол заметил, что он играть с мячом, оттачивать мяч от соперника и скорость забега, и сразу принял в кружок. Родители Нурбола тоже не долго думали, переехали в районный центр.
Сейчас Нурбол-один из ведущих футболистов районной сборной. Два Фархата-настоящие друзья,которые не переступают между собой. Нурбол иногда шутил: «Если бы меня не застала собака, я бы не познакомилась с Фархатом. Поэтому я не обижу собаке моего соседа, повторяю благодарность", - смеется. Мечта двух-поднять статус казахстанского футбола.
Бұдан жүз жыл бұрын ба, әлде мың жыл бұрын ба, кім біледі, Арқаның Көкшетауының бауырындағы бір алаңқыда әрі батыр, әрі асқан аңшы бір кісі мекендепті. Кәсібі бүркіт салып, аң аулау болыпты. Ол кезде Көкшеге ауып келген «Оралдың ақ иығы» атты орасан күшті бүркіттер мекендейді екен. Батыр аңшы бір күні аң аулап келе жатып, қазіргі «Оқжетпес» аталатын, бейне алып күшті дәу қолмен текшелеп үйіп қойғандай үшкір найзаланған биік тас таудың шың басына бір бүркіт адам тәрізді жәндікті бүріп қона бергенін көріп қалыпты. Сол арада: «Апырмай, мұның жемі адам тәрізді ғой», - деп ойлайды да, жалма-жан садағын ала салып, бүркітті көздеп тартып жіберіпті. Зулаған оқ үшкір таудың ортасынан аса, көзделген шың тасқа жетпей жерге түсіпті. Құтқара алмайтынын сезген батыр аңшы көңіліне жаман ой түсіп, дереу үйіне жүгіріп келсе, әйелі зарлап жылап отыр екен. Жаңағы бүркіттің бүрген жемі батыр аңшының жалғыз баласы екен. Ашына күйінген батыр аңшы: «Ең болмаса, қызымның сүйегін көмейін» деген оймен «Құлап өлсем, жаным артық па», - деп тәуекелге бел байлап, құс болмаса бұрын адам шықпаған найза тауға шығып, қызының сүйегін алып, түбіне жерлепті. Ал тас тауға «Оқжетпес» деп ат қойған екен.
(ІІ нұсқа)
Ертеде Қарауыл ауылдарының бірінде елдің көркі, бірақ дұшпандардың көз құрты болып апалы-сіңлілі үш қыз өмір сүреді. Үшеуі де бірінен-бірі өткен хас сұлулардың өзі болады. Орталарындағы жалғыз бауырлары Оқжетпес беті қайтпас батыр болып өседі. Үш апасын қызғыштай қорғап, қамқоршы бола біледі.
Әбден өшіккен жау қапылыста баса көктеп, елді шауып, үш ару мен бауыры Оқжетпесті анталап қоршауға алады. Төртеуі шегіне атысып, кейін жылжи береді. Бір кезде ту сырттарына қараса, сыңсып тұрған жасыл орман, бау-бақша, мөлдір көл, көгілдір тауларды көреді. Құс жыртылып айырылады. «Туған жердің мұндай балауса бағын арам ниет дұшпандардың қара табанына қалай таптатамыз, қасиетті топырағымызды қалай ойрандатамыз, өзімізді қалай қорлатамыз?» - деп қайраттанған Оқжетпес пен оның үш ару қарындасы қатарласып, жауға қасқая қарсы тұра қалады да, шапса, алмас қылышы майырылатын, сүңгітсе, қара найзасы қайырылатын, атса, оғы асып түсе алмайтын қамал тасты тік қаптал құзар шыңдарға айналып кетеді.
Барлық құқықтар қорғалған. EL.KZ белсенді сілтемені пайдаланыңыз: https://el.kz/news/archive/o-zhetpes-_turaly_a-yzdar/
Нурбол посещает районную библиотеку.
Это книги о спорте,о спорте. Ежедневно не отправляет спортивные новости в газетах и журналах. Особенно ищут статьи о знаменитых футболистах. Многие из них хорошо знают. Фамилии судыратып. Потому что Нурбол говорит о футболе. В рамках акции "Дорога в школу" в селе асенкритовка было проведено мероприятие "Дорога в школу".
Однажды произошло следующее событие. Нурбол, вернувшийся с игры, застрелился собакой соседа. Он был госпитализирован в районную больницу.
В больнице познакомился с ребенком Нурбол Фархат. Он давно посещает районный футбольный клуб. Сам по себе один из самых популярных в районе молодых футболистов. Фархат Нурбол заметил интерес к футболу и сказал ему: "Тебе обязательно нужно зарегистрироваться в нашем кружке. Для того, чтобы освоить методы и приемы футбольной игры, в селе не пригодится обычный мяч. Если вы выйдете из вкуса тренеров, вы будете членом районной сборной", - посоветовал он.
Так что Фархат много думал о Нурболе. По выходу из больницы она рассказала своему отцу свою мечту. Ержан также не возражает против своей мечты своего сына, привел в районный клуб по футболу. Тренер Серик агай Нурбол заметил, что он играть с мячом, оттачивать мяч от соперника и скорость забега, и сразу принял в кружок. Родители Нурбола тоже не долго думали, переехали в районный центр.
Сейчас Нурбол-один из ведущих футболистов районной сборной. Два Фархата-настоящие друзья,которые не переступают между собой. Нурбол иногда шутил: «Если бы меня не застала собака, я бы не познакомилась с Фархатом. Поэтому я не обижу собаке моего соседа, повторяю благодарность", - смеется. Мечта двух-поднять статус казахстанского футбола.