Карл Эрнст Адольф Андерсен (нем. Karl Ernst Adolf Anderssen; 6 июля 1818, Бреслау — 13 марта 1879, там же) — немецкий шахматист, мастер комбинации и глава комбинационной школы, педагог, профессор математики, доктор наук.
Победитель первого международного шахматного турнира в Лондоне (1851), после которого считался лучшим шахматистом мира[1], вплоть до проигрыша матча Полу Морфи (1858). Из-за того, что Морфи отошёл от шахмат, после победы во втором международном турнире (1862) Андерсен вернул себе звание «некоронованного чемпиона» и снова считался лучшим шахматистом мира, пока не проиграл матч Вильгельму Стейницу (1866). Из четырёх первых международных турниров он победил в трёх (в одном не смог участвовать в связи с занятостью на основной работе). Создатель «бессмертной» и «неувядаемой» партий, которые вошли в историю шахмат как шедевры комбинационной игры.
Вопреки неоднократно высказывавшимся в шахматных учебниках и даже в «Курсе шахматных лекций» пятого чемпиона мира Макса Эйве мнениям об отсутствии у Андерсена позиционной игры[2], историк шахмат Яков Нейштадт отмечал, что «позиционные грехи Андерсена сильно преувеличены и относятся, главным образом, к раннему периоду его творчества»[3].
Әңгімеде қасқыр, табиғат, адам мәселесі сөз болады, жаратылыстағы адам мен табиғат теңдігінің қатынас дәрежесі көрсетіледі. Адамдар табиғаттың өз заңдылығына қарсы шығып, қасқырлар мекенін ойрандап, оның күшігін енесінен айырып, ауыл тұтқыны етті. Бірақ қасқыр есейген сайын бостандықты сағынады. Ауыл тұрғындары Көксеректі жақтамайтұғын.
Құрмаштың нағашысы қасқырды, оның көзін ашқан екі күшігін өлтіріп, ең кішісін ауылға алып келеді. Құрмаш қасқырдың бөлтірігін асырап алады. Қасқырдың бөлтірігін ауыл төбеттері күнде талайды. Бір жыл өтеді. Көксерек өседі. Барлық төбеттерді талауға шамасы жетеді. Сол кезде ол өзіне күшік кезінде тиісіп, тамағын тартып алатын итті талайды. Көксерек тамаққа тоймай талай қазандағы еттерді жеп кететін. Ары қарай Көксерек көкжал болады. Ол далаға кетеді. Ауылға қайтып оралмайды. Ол бір ұрғашы қасқыр кездестіреді. Содан кейін екеуі бірге азық тауып өмір сүреді. Қатты боранда ол 7 аш қасқырды кездестіреді. Көксерек солармен бірге бір күнде ауылдың бір үйір жылқысын жеп кетеді. Қарындары ашқанда жылқыға, қойға шабуылдайды. Ауыл адамдары қатты ашуланады. Бір күні Құрмаш атасы ауырып қалғанда боранда қой бағуға шығады. Сол кезде Көксерек пен жанындағы 8 қасқыр сол қойларға шабуыл жасайды. Атпен жүрген Құрмаш оларға қарсы шығамын деп, аттан құлайды. Құрмашқа Көксерек шабады. Ол көксеректі оның бір құлағының астындағы еннен таниды. "Көксерек" деп шақырады.
Ауылда бір аңшы бір төбет итті асырайды. Ол ит қасқыр алатын ит екенін ауыл адамдары мойындайды. Ол бір қасқыр ұстайды. Өзі көкжалдай болады. Ол Көксеректі іздеуге бірнеше адам болып шығады. Жаңағы тайыншадай итті бірге алып шығады. Олар Көксеректі бір сайдың жотасынан кездестіреді. Сол мезетте үлкен төбет көксерекке арыстандай атылып, жолбарыстай бақырып тұра ұмтылады. Екеуі біраз арпалысады. Екеуінің күші тепе-тең болады. Екеуі бір-бірімен тістесіп, екеуінін ауыздары қарысып қалады. Сол кезде ит иесі мен ауыл тұрғыны келіп Көксеректі бауыздап жібереді. Төбет ит сол кезде зорға демалады. Олар ауылға Құрмаштың апасына Көксеректі алып келеді. Сол кезде апасы "Менің баламнын жазығы не?" деп айтады. Апасы қайғыдан құса болады .
Карл Эрнст Адольф Андерсен (нем. Karl Ernst Adolf Anderssen; 6 июля 1818, Бреслау — 13 марта 1879, там же) — немецкий шахматист, мастер комбинации и глава комбинационной школы, педагог, профессор математики, доктор наук.
Победитель первого международного шахматного турнира в Лондоне (1851), после которого считался лучшим шахматистом мира[1], вплоть до проигрыша матча Полу Морфи (1858). Из-за того, что Морфи отошёл от шахмат, после победы во втором международном турнире (1862) Андерсен вернул себе звание «некоронованного чемпиона» и снова считался лучшим шахматистом мира, пока не проиграл матч Вильгельму Стейницу (1866). Из четырёх первых международных турниров он победил в трёх (в одном не смог участвовать в связи с занятостью на основной работе). Создатель «бессмертной» и «неувядаемой» партий, которые вошли в историю шахмат как шедевры комбинационной игры.
Вопреки неоднократно высказывавшимся в шахматных учебниках и даже в «Курсе шахматных лекций» пятого чемпиона мира Макса Эйве мнениям об отсутствии у Андерсена позиционной игры[2], историк шахмат Яков Нейштадт отмечал, что «позиционные грехи Андерсена сильно преувеличены и относятся, главным образом, к раннему периоду его творчества»[3].
Әңгімеде қасқыр, табиғат, адам мәселесі сөз болады, жаратылыстағы адам мен табиғат теңдігінің қатынас дәрежесі көрсетіледі. Адамдар табиғаттың өз заңдылығына қарсы шығып, қасқырлар мекенін ойрандап, оның күшігін енесінен айырып, ауыл тұтқыны етті. Бірақ қасқыр есейген сайын бостандықты сағынады. Ауыл тұрғындары Көксеректі жақтамайтұғын.
Құрмаштың нағашысы қасқырды, оның көзін ашқан екі күшігін өлтіріп, ең кішісін ауылға алып келеді. Құрмаш қасқырдың бөлтірігін асырап алады. Қасқырдың бөлтірігін ауыл төбеттері күнде талайды. Бір жыл өтеді. Көксерек өседі. Барлық төбеттерді талауға шамасы жетеді. Сол кезде ол өзіне күшік кезінде тиісіп, тамағын тартып алатын итті талайды. Көксерек тамаққа тоймай талай қазандағы еттерді жеп кететін. Ары қарай Көксерек көкжал болады. Ол далаға кетеді. Ауылға қайтып оралмайды. Ол бір ұрғашы қасқыр кездестіреді. Содан кейін екеуі бірге азық тауып өмір сүреді. Қатты боранда ол 7 аш қасқырды кездестіреді. Көксерек солармен бірге бір күнде ауылдың бір үйір жылқысын жеп кетеді. Қарындары ашқанда жылқыға, қойға шабуылдайды. Ауыл адамдары қатты ашуланады. Бір күні Құрмаш атасы ауырып қалғанда боранда қой бағуға шығады. Сол кезде Көксерек пен жанындағы 8 қасқыр сол қойларға шабуыл жасайды. Атпен жүрген Құрмаш оларға қарсы шығамын деп, аттан құлайды. Құрмашқа Көксерек шабады. Ол көксеректі оның бір құлағының астындағы еннен таниды. "Көксерек" деп шақырады.
Ауылда бір аңшы бір төбет итті асырайды. Ол ит қасқыр алатын ит екенін ауыл адамдары мойындайды. Ол бір қасқыр ұстайды. Өзі көкжалдай болады. Ол Көксеректі іздеуге бірнеше адам болып шығады. Жаңағы тайыншадай итті бірге алып шығады. Олар Көксеректі бір сайдың жотасынан кездестіреді. Сол мезетте үлкен төбет көксерекке арыстандай атылып, жолбарыстай бақырып тұра ұмтылады. Екеуі біраз арпалысады. Екеуінің күші тепе-тең болады. Екеуі бір-бірімен тістесіп, екеуінін ауыздары қарысып қалады. Сол кезде ит иесі мен ауыл тұрғыны келіп Көксеректі бауыздап жібереді. Төбет ит сол кезде зорға демалады. Олар ауылға Құрмаштың апасына Көксеректі алып келеді. Сол кезде апасы "Менің баламнын жазығы не?" деп айтады. Апасы қайғыдан құса болады .