Сөз сүйектен өтедi, таяқ еттең өтедi деп қазағым бекерге айтпаған болса керек. Кей кездерде достарыннаң, айналандағы адамдардаң жақсы сөздер естiп жатамыз. Шың ниеттен шыққан жақсы тiлектерге кей кезде күмәнмен қарайтынызда рас, артынаң жаңағы досынның айтқаны дұрыс болып жатырса нұр үстiне нұр, бiз оған қуанып, шабыттанып, ризашылығымызды бiлдiрiп бiр жасап қаламыз.Ал егерде жаңагы досың жақсы сөзiн, жақсы тілегің бiр арам пиғылымен айтқаны бiлiнiп қалса бұлқан-талқан болып бiр ашуланып алатынымызда рас.
Әке шешеміздiн саған деген ыстық ықыласы "құлыным" деп еркелеткен сөзiнен артык еш нәрсе жоқ шығар.Көбінесе айналамыздағы достарымыздаң, адамдардан жақсы тілектер сөздер естиміз. Әрине сол кезде жағдайға қарай жақсы тілектер мен жаныңды жадыратар жақсы сөздерді, жасаған iс арекетiмiздiн дұрыс бұрыстығына берілген баға ретінде қабылдап жатамыз. Алайда сол адам саган сол жақсы сөздi шың ниетiмен айттыма, болмаса басқа бiр ойымен айттыма әлде саған жағу үшiн мақтадыма көбiнесе сол мақтау сөздер мен даттау сөздердiн байыбына бара бермеймiз. Бiрақ, кiм не айтсада сол жанның сөзiнiн жаны бар яғни сен соған лайықтысын. Бiрақ бұл дегенiңiз сiздiң түпкiлiктi бағаныз емесі анық. Өз бағанызды әке-шешенмен,өзiннен артық ешкiм бiле қоймас.Бала кезiмiзде әке-шешемiздiң "жарайсын ұлым","құлыным" деген сөздерiн есту үшiн озат оқушы, ақылды, алғыр, зерек болуға тырыстық әрқайсысымыз тырысатыңбыз. Ал есейген шақта осындай жылы сөздердердi естiп өскендiктең, әке-шешеннiң берген тәлiм-тәрбиесiне жаманат келтiрмей тек қана алға ұмтылумен боламыз
Бауыржан Момышұлы атамыз: «Тілін білмеген –түбін білмейді» деген. Тіл- ата-баба аманаты. Ғасырдан ғасырға, ұрпақтан ұрппаққа ұласқан, бабадан балаға жалғасқан әр ұлттың тілі бар. Шынында, тілін білмеген адам өз халқының тарихын, дәстүрін, мәдениетін білмесе, бұдан асқан қасірет бар ма? Сондықтан әр адам ана тілін көзінің қарашығындай сақтау керек. Радио теледидар, интернет желісінен үздіксіз беріліп отырған ақпараттар арқылы біз Үндістандықтардың ағылшынша, Бразилиялықтардың португал, Аргентиналықтардың испан тілінде сөйлейтіні бізге мәлім екені белгілі. Себебі, аталған тілдердің Үндістан, Бразилия мен Аргентина елдерінің әдеби тілі болып табылады. Бір қиыны,бұл елдер өз тілінде еркін сөйлей алмайды. Сондықтанда біз ана тілімізді мақтан тұтып, өз жерімізде, өз тілімізде еркін сөйлей алатынымызға шүкіршілік етуіміз керек.
ақпан 2013, 10:42
М. Ермұханбетұлы
Сөз сүйектен өтедi, таяқ еттең өтедi деп қазағым бекерге айтпаған болса керек. Кей кездерде достарыннаң, айналандағы адамдардаң жақсы сөздер естiп жатамыз. Шың ниеттен шыққан жақсы тiлектерге кей кезде күмәнмен қарайтынызда рас, артынаң жаңағы досынның айтқаны дұрыс болып жатырса нұр үстiне нұр, бiз оған қуанып, шабыттанып, ризашылығымызды бiлдiрiп бiр жасап қаламыз.Ал егерде жаңагы досың жақсы сөзiн, жақсы тілегің бiр арам пиғылымен айтқаны бiлiнiп қалса бұлқан-талқан болып бiр ашуланып алатынымызда рас.
Әке шешеміздiн саған деген ыстық ықыласы "құлыным" деп еркелеткен сөзiнен артык еш нәрсе жоқ шығар.Көбінесе айналамыздағы достарымыздаң, адамдардан жақсы тілектер сөздер естиміз. Әрине сол кезде жағдайға қарай жақсы тілектер мен жаныңды жадыратар жақсы сөздерді, жасаған iс арекетiмiздiн дұрыс бұрыстығына берілген баға ретінде қабылдап жатамыз. Алайда сол адам саган сол жақсы сөздi шың ниетiмен айттыма, болмаса басқа бiр ойымен айттыма әлде саған жағу үшiн мақтадыма көбiнесе сол мақтау сөздер мен даттау сөздердiн байыбына бара бермеймiз. Бiрақ, кiм не айтсада сол жанның сөзiнiн жаны бар яғни сен соған лайықтысын. Бiрақ бұл дегенiңiз сiздiң түпкiлiктi бағаныз емесі анық. Өз бағанызды әке-шешенмен,өзiннен артық ешкiм бiле қоймас.Бала кезiмiзде әке-шешемiздiң "жарайсын ұлым","құлыным" деген сөздерiн есту үшiн озат оқушы, ақылды, алғыр, зерек болуға тырыстық әрқайсысымыз тырысатыңбыз. Ал есейген шақта осындай жылы сөздердердi естiп өскендiктең, әке-шешеннiң берген тәлiм-тәрбиесiне жаманат келтiрмей тек қана алға ұмтылумен боламыз
Бауыржан Момышұлы атамыз: «Тілін білмеген –түбін білмейді» деген. Тіл- ата-баба аманаты. Ғасырдан ғасырға, ұрпақтан ұрппаққа ұласқан, бабадан балаға жалғасқан әр ұлттың тілі бар. Шынында, тілін білмеген адам өз халқының тарихын, дәстүрін, мәдениетін білмесе, бұдан асқан қасірет бар ма? Сондықтан әр адам ана тілін көзінің қарашығындай сақтау керек. Радио теледидар, интернет желісінен үздіксіз беріліп отырған ақпараттар арқылы біз Үндістандықтардың ағылшынша, Бразилиялықтардың португал, Аргентиналықтардың испан тілінде сөйлейтіні бізге мәлім екені белгілі. Себебі, аталған тілдердің Үндістан, Бразилия мен Аргентина елдерінің әдеби тілі болып табылады. Бір қиыны,бұл елдер өз тілінде еркін сөйлей алмайды. Сондықтанда біз ана тілімізді мақтан тұтып, өз жерімізде, өз тілімізде еркін сөйлей алатынымызға шүкіршілік етуіміз керек.