Ә мәтіні Күләш Ахметова, ақын:
- Баланы ата-әжесіне не басқа туысқандарға беруді мен өзім құптамаймын. Ата-ананың мейірін көрмеген бала, ананың омырауын ембеген бала ата-ана тәрбиесінде өскен баладан өзгеше болады. Әр бала ата-ананың бауырында өсуі керек деп есептеймін. Бірақ енді біздің халқымыз дархан, жанашырлық қасиеті керемет дамыған халық емес пе?! Бала сүйе алмаған бауырларына баламызды атап жатамыз. Оны баланың өзіне де айтпаймыз. Ертең күндердің күнінде ол бәрібір бір жерден біліп, жүрегіне ауыр қабылдап жатады. Бұл – үлкен гуманистік шешім. Ата-ана шамасы келіп тұрса баланы өзі тәрбиелеуі керек, баланың өз үйінде өскені жөн. Менің өзімнің басымнан өткен, балаларымды кезінде жарты жылға елге апарып тастағаным бар. Келген кезде өзгеріп келді. Өскен кезде өз әке-шешесін не деп атарын білмейді. Бұл – сәбидің ғұмырына жететін қателік. Оның үстіне, қазір әйелдер бұрынғыдай он баладан тауып жатқан жоқ. Айналдырған бір-екі перзентін біреуге беріп қайтеді, өзі тәрбиелей алады ғой. Уақыт өте бұл үлкендер жаққа да кері әсерін тигізеді. Бала берген жақ та, алған жақ та іштегісін бір-біріне айта алмай, қиналып жүреді. Бұрынғы заманда білінбеген де шығар, барлығы бір үйде тұрған. Ал, қазіргі заман басқа".
ТІЛДІК ЕРЕКШЕЛІК ПЕН СТИЛЬ КЕРЕК
Ал енді ананың бесікте жатқанда айтқан әлдиі, әженің тымылжыта төккен тамаша ертегілері, туғандарыңның мейірбанды күлкілері, жеңгелердің тәтті әзілдері осының барлығы туған еліңнің керемет сипаттары. Туған елдің тілі барша жанға түсінікті. Туған ел, туған жер ол дүниенің тәтті ғана бір ортасы деп есептеймін.
Достар егер біз «Туған жер» деген ұғымды түсінетін болсақ, туған жерімізге аянбай еңбек сіңіруіміз керек.
Әуелгі Отан – ана алды, оттың басы,
Ауыл алды, аунаған шөптің қасы.
Сағынғанда тым ыстық көрінеді,
Жаста ойнаған үйшік қып сайдың тасы.
Арыстан баб кесенесі — көне Отырар жеріндегі сәулет өнері ескерткіші. Түркістан халқының арасында мұсылман дінін таратушы Қожа Ахмет Иасауидің ұстазы болған Арыстан баб ата қабірінің басына салынған. Кесене дәлізхана, мешіт, құжырахана, азан шақыратын мұнара сияқты жеке бөлмелерден құралған. Кесененің ең көне бөлігі қабірхана болуы тиіс. Қазір де оның едені басқа бөлмелермен салыстырғанда едәуір биік. Қабір үстіне алғашқы белгі 12 ғ. шамасында салынған. Мазар 14 ғасырда қайта жөнделген. Арыстан баб кесенесі 20 ғасырдың басында жергілікті халықтың қаражатымен күйдірілген кірпіштен ауданы 35x12 м, биіктігі 12 м, бұрынғы Меккеге қараған есігі Түркістанға, Әзірет Сұлтанға бағытталып, Солтүстік жағы кесене, Оңтүстік жағы мешіт есебінде қайта жәнделді.
Айша бибі кесенесі — ХІ-XII ғасырлардағы сәулет өнерінің көрнекті ескерткіші. Жамбыл облысы Жамбыл ауданында Айша бибі ауылында орналасқан. Сырты керамикалық плиталармен қаланып, ойып жасалған өрнектің сән-салтанаты мен сан түрлілігі жағынан Қазақстандағы басқа мемориалдық-дәстүрлік ескерткіштер ішінде оған тең келетіні жоқ. Ескерткішті қалаған кірпіштердің әртүрлілігінің өзі таң қалдырады. Оның алғашқы қалпы біздің уақытымызға дейін тек батыс қабырғасында сақталған.