Бата, бата беру — адал ниет, жақсы тілек білдірудің ұлттық дәстүрі. Дастарқан басында, түрлі жиын-тойларда, т.б. адам өмірінде кездесер ірілі-ұсақты қуаныштар кезінде той, қуаныш иесіне арнап қол жайып, бата береді. Сондай-ақ, қиын сапар, алыс жолға аттанған азаматына ақ жол тілейтін халқымыздың ежелден келе жатқан, кең таралған дәстүрлерінің бірі. Бата беретіндер, көбіне, көпті көрген ақсақалдар мен кемеңгер де дуалы ауызды билер болып келеді. Бата қысылғанда — қуат, қиналғанда—медет беріп, әрбір іс-әрекетіңе даңғыл жол ашып, бәле-жаладан қорғайды деп есептелген. Бата көзі тірілерге ғана емес, аруақтарға да жасалған. Батасыз, тілексіз өмір болмайды. “Батамен ер көгереді, жаңбырмен жер көгереді” деп халқымыз текке айтпаған. Батаның да қисыны, айтылатын, айтылмайтын жері болады, қуаныш пен тойдың ретіне қарай, соған лайық Бата тілегі болады. Бата қазақ фольклорының дербес, шағын жанры ретінде қарастырылады. Ұйқасты, ырғақты болып келетін, тұрақты образдарға негізделетін бата халқымыздың жақсылық пен жамандык, адалдық пен арамдық, обал-сауап турасындағы моральдық-этикалық түсініктерінің айғағы іспетті.
Ауылдық жерлерде уақытты дұрыс өткізуге болады. Мен ауылымды өте жақсы көремін. Ауылда мен жиі орманға, өзенге немесе көлге барамын.
Менің ауылда ең жақсы орын-лесное көлі. Мұнда демалуға, қуыруға, сатып алуға болады. Мұнда балықшы, бір рахат. Құмды жағада көлдің көркемдігін ләззат аласыз. Сиқырлы айна сияқты көл өте көп жұмбақтарды жасырады. Біздің көл туралы аңыздар бар. Бірақ әсіресе күзде әдемі.
Жазда көлдің жанында тамаша пейзаждарды салуға болады. Көлге, қоршаған ортаға қарап, желдің жеңіл дүмпуі, жағымды күн сәулесі сезіледі.
Әсіресе, менің ауылым жазғы кешке, күн келгенде әдемі. Күн баяу түсіп, жарқын бояулар аспанға таралады. Күн келіп, баяу жұлдыз жанады. Өзеннің жанында тұман пайда болады, ол айнала қатып қалады.
Жиі қалада тұратын адамдар бұл әсемдікті байқамайды. Уақыт өтеді. Табиғатта тоқтап, демалуды үйрену керек. Ешқайда асығудың қажеті жоқ, тек өмір сүру керек.
Бата, бата беру — адал ниет, жақсы тілек білдірудің ұлттық дәстүрі. Дастарқан басында, түрлі жиын-тойларда, т.б. адам өмірінде кездесер ірілі-ұсақты қуаныштар кезінде той, қуаныш иесіне арнап қол жайып, бата береді. Сондай-ақ, қиын сапар, алыс жолға аттанған азаматына ақ жол тілейтін халқымыздың ежелден келе жатқан, кең таралған дәстүрлерінің бірі. Бата беретіндер, көбіне, көпті көрген ақсақалдар мен кемеңгер де дуалы ауызды билер болып келеді. Бата қысылғанда — қуат, қиналғанда—медет беріп, әрбір іс-әрекетіңе даңғыл жол ашып, бәле-жаладан қорғайды деп есептелген. Бата көзі тірілерге ғана емес, аруақтарға да жасалған. Батасыз, тілексіз өмір болмайды. “Батамен ер көгереді, жаңбырмен жер көгереді” деп халқымыз текке айтпаған. Батаның да қисыны, айтылатын, айтылмайтын жері болады, қуаныш пен тойдың ретіне қарай, соған лайық Бата тілегі болады. Бата қазақ фольклорының дербес, шағын жанры ретінде қарастырылады. Ұйқасты, ырғақты болып келетін, тұрақты образдарға негізделетін бата халқымыздың жақсылық пен жамандык, адалдық пен арамдық, обал-сауап турасындағы моральдық-этикалық түсініктерінің айғағы іспетті.
Менің ауылда ең жақсы орын-лесное көлі. Мұнда демалуға, қуыруға, сатып алуға болады. Мұнда балықшы, бір рахат. Құмды жағада көлдің көркемдігін ләззат аласыз. Сиқырлы айна сияқты көл өте көп жұмбақтарды жасырады. Біздің көл туралы аңыздар бар. Бірақ әсіресе күзде әдемі.
Жазда көлдің жанында тамаша пейзаждарды салуға болады. Көлге, қоршаған ортаға қарап, желдің жеңіл дүмпуі, жағымды күн сәулесі сезіледі.
Әсіресе, менің ауылым жазғы кешке, күн келгенде әдемі. Күн баяу түсіп, жарқын бояулар аспанға таралады. Күн келіп, баяу жұлдыз жанады. Өзеннің жанында тұман пайда болады, ол айнала қатып қалады.
Жиі қалада тұратын адамдар бұл әсемдікті байқамайды. Уақыт өтеді. Табиғатта тоқтап, демалуды үйрену керек. Ешқайда асығудың қажеті жоқ, тек өмір сүру керек.