. Мәтінді түсініп тыңдандар Қалашылар, қалашылар көледі! - Анау Абай, Абай ғой, айналайын-ай! Апа-
сына айтайыншы, - деді бір қартаң әйел.
- Бөлсе, Телғара ғой… жаным-ау, мынау. Телғара! Өлкеме айтайыншы, - деп, тағы бір жас әйел, жеңге де үлкен үйге қарай умтылысқан. Сағынған баласының келер мөлшерін Байтас кеткеннен бері
шешесі Ұлжан да есептеп, осы бүгінге үйғарып жүр еді…
…Кезек өз шешесіне келгенде, ол сүйген жоқ, Қатты бір қысып, бауырына басып түрды да, маңдайынан иіскеді. Абайдың әкесіндері тартымды салқындық шешесіне де көптен бергі мінез болған. Бала осыдан арғыны күтпеуші еді. Бірақ бауырынасқанның өзінде де де Абайдың жүрегін қатты-қатты соқтырған аса бір өзгеше жақындық білінеді, Ана құшағы!… Ұлжан көп ұстаған жоқ.
- Әжеңе бар, өрнек! - деп, үлкен үйдің алдына қарай бұрып жіберді. Кәрі әжесі Зере бәйбіше таяғына сүйеніп, ұрсып тұр екен, н.
- Жаман деме, маған бұрын келмей, экеңе кеттің-ау! Жаман кезең
неме! - дей беріп, қасына, құшағына немересі барғанда, «жаман неменің» артынан лезде: - Қарашығым, қоңыр қозым… Абай жа- бі ным… - деп кемсеңдеп, жылауға айналып кетті…
2-тапсырма. Мәтінде Абайға деген сағыныш қалай берілген? Әжесі Зере Абайды қалай еркелетеді? Сол сәтті мәтіннен тауып оқыңдар.
