«Құлагер» поэмасы – ақынның эпикалық жырларының ең соңғысы және поэзиясының ең биік шыңы. Поэмаға арқау болған оқиға – тараудың басындағы тұсында сері болсын, пері болсын, өмірімен ұнаған Ақан және тұлпар ат Құлагер. Поэма сюжетін құрайтын оқиғалар асты бейнелеген тарауларда ат жарысын, Құлагердің мерт болуын, сонымен байланыста Ақанның қайғы-шерге көмілуін суреттеген тарауларда баяндалған. Құлагердің өлімі асыл Ақан үшін өте ауыр болады. Ол айдалада Құлагердің басын құшақтап көзінен қанды жас ағады. Құлагер – Ақан серінің сұлулығы, идеалы. Менің ойымша, ақын мен тұлпар өмірі ажырамас тұтастық. Себебі, оның түсінігінде ондай тұлпар енді келмесі анық. Сол тұлпармен жүрек түкпіріне ұялаған әсемдік, көркемдік бәрі жоғалған. Оның бұрынғыдай ән айтуы да, ел арасында жайраңдап жүруі де екі талай. Құлагерге жұмсалған айбалта, Ақанның өзіне тиген, ол енді тірі өлік.
ДИҚАН - егін салып, күтіп-баптауды кәсіп еткен ша- руа, егінші. Дәстүрлі ортада егіншілік жақсы өрістеген өңірлерде үлкен жерге егін салып, астық өндірген, түрмыс-тіршілігін осы егінмен байланыстырған адам- дарды Д. деп атайды. Ал Д. сөзін Л.Будагов дэь - ауыл, қыстақ және хан үй-жай деген сөздердің бірігуінен шыққан дейді. ДЕРТ КӨШІРУ Егіншілік қазақ даласындағы ежелгі тайпалардың мал өсірушілігімен катар дамыған қосалқы кәсіп болды. Мал өсіру мен егін егу бірін-бірі толықтырып, өзара байланы- ста дамыды. Д.-дар өндірген өнімін малға айырбас жаса- са, өз кезегінде малшылар егін науқанында Д.-ды мықты атпен, түйелермен қамтамасыз етіп, егістік басу, ору, жи- нау сияқты жүмыстарға қолүшын берген. XIX ғ. екінші жартысынан бастап қазақ жерінің Ресей империясының меншігі деп жариялануына байланысты жайылым жердің күрт тарылуы кедей, малы аз адамдардың жарты- лай отырықшылыққа ауысып, егіншілікпен айналысуға мэжбүр етті. Байырғы ортада ондай адамдарды жатац деп атады. Егін салудың қыр-сыры игеріліп, егіншілік кең қанат жая бастаған кезде осы кәсіппен айналыса- тын адамдардың саны да арта түсті. Егінге су қазылған арық арқылы жеткізілді. XVI ғ.-да Сауран өңірінде егінді кәріздеп суару тәсілі қолданылды. Егінді қолдан суару
«Құлагер» поэмасы – ақынның эпикалық жырларының ең соңғысы және поэзиясының ең биік шыңы. Поэмаға арқау болған оқиға – тараудың басындағы тұсында сері болсын, пері болсын, өмірімен ұнаған Ақан және тұлпар ат Құлагер. Поэма сюжетін құрайтын оқиғалар асты бейнелеген тарауларда ат жарысын, Құлагердің мерт болуын, сонымен байланыста Ақанның қайғы-шерге көмілуін суреттеген тарауларда баяндалған. Құлагердің өлімі асыл Ақан үшін өте ауыр болады. Ол айдалада Құлагердің басын құшақтап көзінен қанды жас ағады. Құлагер – Ақан серінің сұлулығы, идеалы. Менің ойымша, ақын мен тұлпар өмірі ажырамас тұтастық. Себебі, оның түсінігінде ондай тұлпар енді келмесі анық. Сол тұлпармен жүрек түкпіріне ұялаған әсемдік, көркемдік бәрі жоғалған. Оның бұрынғыдай ән айтуы да, ел арасында жайраңдап жүруі де екі талай. Құлагерге жұмсалған айбалта, Ақанның өзіне тиген, ол енді тірі өлік.
ДИҚАН - егін салып, күтіп-баптауды кәсіп еткен ша- руа, егінші. Дәстүрлі ортада егіншілік жақсы өрістеген өңірлерде үлкен жерге егін салып, астық өндірген, түрмыс-тіршілігін осы егінмен байланыстырған адам- дарды Д. деп атайды. Ал Д. сөзін Л.Будагов дэь - ауыл, қыстақ және хан үй-жай деген сөздердің бірігуінен шыққан дейді. ДЕРТ КӨШІРУ Егіншілік қазақ даласындағы ежелгі тайпалардың мал өсірушілігімен катар дамыған қосалқы кәсіп болды. Мал өсіру мен егін егу бірін-бірі толықтырып, өзара байланы- ста дамыды. Д.-дар өндірген өнімін малға айырбас жаса- са, өз кезегінде малшылар егін науқанында Д.-ды мықты атпен, түйелермен қамтамасыз етіп, егістік басу, ору, жи- нау сияқты жүмыстарға қолүшын берген. XIX ғ. екінші жартысынан бастап қазақ жерінің Ресей империясының меншігі деп жариялануына байланысты жайылым жердің күрт тарылуы кедей, малы аз адамдардың жарты- лай отырықшылыққа ауысып, егіншілікпен айналысуға мэжбүр етті. Байырғы ортада ондай адамдарды жатац деп атады. Егін салудың қыр-сыры игеріліп, егіншілік кең қанат жая бастаған кезде осы кәсіппен айналыса- тын адамдардың саны да арта түсті. Егінге су қазылған арық арқылы жеткізілді. XVI ғ.-да Сауран өңірінде егінді кәріздеп суару тәсілі қолданылды. Егінді қолдан суару
Объяснение:｡◕‿◕｡