Мәтіннен деректі және дерексіз зат есімдерді теріп жаз (конкретные и абстрактные имена существительные).
Деректі зат есім Дерексіз зат есім
Мұхтар Әуезов 1987 жылы 28 қыркүйекте қазіргі Шығыс Қазақстан
облысы Абай ауданы Бөрілі ауылында туған. Әкесі – Омархан мен атасы –
Әуез – сауатты кісілер. Мұхтарды атасы Әуез бен әжесі Дінасыл тәрбиелеген.
Мұхтардың атасы Абай ауылымен сыйлас болған. Үнемі хабарласып,
араласып отырған. Мұхтар алты жасынан Абайдың өлеңдерін жаттап өскен.
Жазушының Абай туралы ең үлкен еңбегі – «Абай жолы» атты төрт
томды роман-эпопея. Романның І томы Абайдың балалық шағынан
басталады. Жазушы бала Абайдың отбасы, өнеге алған ортасы, шәкірттері
жайлы жазды. Ал романның 4-томы Абайдың қайтыс болуымен аяқталады.
ответ:. Бұл шығармаларында Абай ақындықтың ауыр міндетін, ақын атанудың алғышарттарын аңғартқан еді. Сөздің патшасын, сындарлысын дарияның тереңіне сүңгіп, ақық-маржан іздеушідей түн қатып толғататын, тұңғиық ойға шоматын даналардың ғана таба алатынын айтқан. Яғни ақынақыл сөзін ақындарға арнаған-ды. «Сөзді ұғар осы күнде кісі бар ма?» деп, парасатты оқырманы жоқтығына налыған болатын. Ап бұл өлеңінде Абай әрі оқырман-тыңдаушыларына, әрі ақындарға қарап сөйлейді. Сын мен пікірін нақтылай айтуға ойысқан. М. Әуезовтың айтуынша, бұл өлең Абайдың «тек бір өз басының ақындық жолындағы ізденуі ғана емес. Мұны ақындық жайында өзгеше мәні бар өлең деп ұғынуымыз керек». Оны ақын өз айналасындағы «өлеңі бар, өнерлі інілерінің» кейбір шығармаларын оқығаннан кейін, соларға жөн-жоба керсетіп, сын ескертпелер жасау ниетімен тудырған. «Сөз айттым «Әзірет Әлі, айдаһарсыз» дегенде көп ақындардың, оның ішінде Көкбай Жанатайұлының пайғамбарларды, дін таратушы қаһармандарды мадақтайтын қиссаларжазуға тым әуестігін, «Бізде жоқ» алтын иек, сарыала қыз» дегенде жеке ақындардың жылтырақ сөздерге әуестігін, Әріп Тәңірбергеновтың «Зияда-Шамұрат» дастанында қызды «иегі алтын, көзі гауһар» деп, әлем-жәлем етіп суреттегенін, «Кәрілікті жамандап елім тілеп» дегенде Шәкерім Құдайбердиевтің заңды түрде келетін кәрілікті даттағанын қағытып мысқылдаған. Ақын өлең сөзді кімге арнауды, кімге айтуды ескертеді: тасырға айтпай, «кеңіл көзі ашық, кекірегі сөзімді», сергек те талаптыларға айтуды қалайды. Оның өсиеті - күле тындаған парықсыздарға сөзіңді қор қылма! «Қызшыл», «қызықшыл» әуейілерге жолама! Арсыздық пен ақылсыздықтан, шаруасыздық пен маскүнемдіктен аулақ бол!
Объяснение: