Мағжанның "ОТ" Өлені​

Күннен туған баламын,

Жарқыраймын, жанамын.

Күнге ғана бағынам.

Өзім - күнмін, өзім - от,

Сөзім, қысық көзімде - от,

Өзіме-өзім табынам.

Жерде жалғыз тәңірі - от.

Оттан басқа тәңірі жоқ.

Жалынмен жұмсақ сүйеді,

Сүйген нәрсе күйеді.

Жымиып өзі жорғалар.

Ұшырағанды шоқ қылар,

Шоқ қылар да, жоқ қылар.

Мұның аты От болар.

Мен де отпын - мен жанам.

От - сен, тәңірім, табынам.

Әдемі отпен аспаның,

Бәрі жасық басқаның.

Жалын жұтам - тез тоям.

Әулием, ием, құтыма,

Теңсіз тәңірім отыма

Әлсін-әлсін май құям.

Май құямын - өрлейді.

Құлашын көкке сермейді.

Кейде жылан арбайтын,

Кейде аждаһа жалмайтын.

Сескенбес, сірә, кім сенен;

Шынында, менің өзім де - от,

Қысылған қара көзім де - от.

Мен - оттанмын, от - менен,

Жалынмын мен, жанамын.

Оттан туған баламын.

Қараңғылық бұққанда,

Қызарып күн шыққанда,

Күн отынан туғанмын;

Жүрегімді, жанымды,

Иманымды, арымды

Жалынменен жуғанмын.

Жүрегім де, жаным да - от,

Иманым да, арым да - от.

Жарқырап от боп туғаннан,

Белімді бекем буғаннан,

Қараңғылық - дұшпаным.

Сол жауызды жоюға,

Соқыр көзін оюға

Талай заулап ұшқанмын,

Әлпіге барғам Алтайдан.

Балқанға барғам Қытайдан...

Күннен туған баламын,

Жарқыраймын, жанамын.

Күнге ғана бағынам.

Өзім - күнмін, өзім - от,

Сөзім, қысық көзім де - от.

Өзіме-өзім табынам.

Жерде жалғыз тәңірі - от,

Оттан басқа тәңірі жоқ.