Дәл қазір жұмыста маңызды істердің барлығын бітірп, қолып босап отыр, Сол себепті керекинфоға жаңадан тіркеліп алуға бел будым Осы жаққа жазып жатқаныма Нұрлан достым ренжитін шығар (блогтайм) . Мен бұрын осында жазатынмын, сол себепті осында жалғастырғаным дұрыс болар.
Ал, көп созбай, тақырыпқа қайта оралайық. "Қол босап қалды, не істеймін? Үйге кетіп қалуға тағы болмайды, басекелерден және әріптестерімнен ұят болар" — деген ойлар біразымыздың басымызға келетін болар. Жалғыз мен емес шығар деген үміттемін .
Қолым босаған кезде, ең бірінші, оқып жатырған кітабымды жалғастырамын. Дәл қазір Олдос Хаксли ағамыздың «О дивный новый мир» атты кітабын оқып жүрмін. (кітап керемет, барлықтарың міндетті түрде оқыңдар). Кітапты шамамен жарты сағаттай оқимын. Екінші қолға (көзге) алатыным — мақалалар. Мақалалар болғанда, мен әлемде не болып жатқаны жайлы жаңалықтарды оқымаймын. Достарымнан естіп жатқаным жеткілікті. Оқымайтын себебім, мыйымды керек емес ақпаратпен толтырғым келмейді. Және, сол типтес мақаларды оқыған кезде, қатты шаршаймын, орнымнан шығарып жібереді. Онымен қоса, еш әсерімді келтіре алмайтын оқиғалар жайлы білудің не керегі бар? Мен оқитын мақалалар, өзіме тікелей әсер ететін мақалалар. Мысалы: «кешке жүгірген дұрыс па әлде таңертен ба?», «Интернет-маркетологқа қажетті құралдар» немесе «Мақсатты қалай қойған дұрыс» — деген секілді.
Айналысуға болатын тағы бір пайдалы іс — өзіңнің қай жерде екеніңді блокнот немесе ақ параққа жазу. Мен басымдағы барлық ойларды блокнотқа түртіп отырамын. Бос уақытымның жарты сағатын өзім жайлы жазамын. Мен қазір қай жерге келдім? Не істеп жатырмын? Қойған мақсатыма дұрыс келе жатырмын ба? Қазір қанша тенге тауып жатырмын? Жарататын ақшам қанша? — міне осы сұрақтарды өзіме қойып, барлығын жызып қоямын, Бұл процессті айына бір рет қайталап тұрамын.
Қолың бос па? Құр отырмай, өзіңе пайда алып келетін заттармен айналыс. Кофе іше бермей, жай ғана ыстық суды ішіп көр
Мұның бәрін неге айтып жатырмын? Қазір көбіміз, менімен қоса, уақытымызды үнемдемейміз. Үнемдеместен бұрын, оны құр жаратып жатырмыз. Ал уақыт дегеніміз қайта қалпына келмейтін ресурс. Өтіп кеткен уақытты қайта қайтара алмаймыз. Сол себепті жас кезімізде есімізді жиып, уақытты үнемді пайдаланайық.
Болашағымыз өзіміздің қолмызда, қисыққолдылар
P.S. Жазбағаныма өте көп болды. Басымды біраз қызықты ақпараттарға толтырып алдым. Енді, қолым босағанға байланысты, жазып, бөлісіп отырамын.
У казахского народа сущетсвует неписаный закон встречи гостей (гостеприимства), который уже стал традицией. После того, как гостя накормят и окажут все полагающиеся почести, перед сном один из членов семьи выступает перед гостем – поет песню или исполняет кюй и просит у гостя «қонақкәде» (церемониал гостеприимства, обязывающий гостя петь песни, играть на домбре).
Эта церемония является традицией когда гость исполняет песни, эпос, сагу, сказки, речитатив, хвалебную песню или кюй. Таким образом он показывает свое уважение хозяевам.
Такая традиция благотворно влияет на детей, которые с детства растут и слышат песни, эпосы, сказки, былины, а также она учит молодых ценить слово, ораторское искусство своего народа и имеет собственную ценность в приучении их к народным сказаниям.
Ал, көп созбай, тақырыпқа қайта оралайық. "Қол босап қалды, не істеймін? Үйге кетіп қалуға тағы болмайды, басекелерден және әріптестерімнен ұят болар" — деген ойлар біразымыздың басымызға келетін болар. Жалғыз мен емес шығар деген үміттемін .
Қолым босаған кезде, ең бірінші, оқып жатырған кітабымды жалғастырамын. Дәл қазір Олдос Хаксли ағамыздың «О дивный новый мир» атты кітабын оқып жүрмін. (кітап керемет, барлықтарың міндетті түрде оқыңдар). Кітапты шамамен жарты сағаттай оқимын. Екінші қолға (көзге) алатыным — мақалалар. Мақалалар болғанда, мен әлемде не болып жатқаны жайлы жаңалықтарды оқымаймын. Достарымнан естіп жатқаным жеткілікті. Оқымайтын себебім, мыйымды керек емес ақпаратпен толтырғым келмейді. Және, сол типтес мақаларды оқыған кезде, қатты шаршаймын, орнымнан шығарып жібереді. Онымен қоса, еш әсерімді келтіре алмайтын оқиғалар жайлы білудің не керегі бар? Мен оқитын мақалалар, өзіме тікелей әсер ететін мақалалар. Мысалы: «кешке жүгірген дұрыс па әлде таңертен ба?», «Интернет-маркетологқа қажетті құралдар» немесе «Мақсатты қалай қойған дұрыс» — деген секілді.
Айналысуға болатын тағы бір пайдалы іс — өзіңнің қай жерде екеніңді блокнот немесе ақ параққа жазу. Мен басымдағы барлық ойларды блокнотқа түртіп отырамын. Бос уақытымның жарты сағатын өзім жайлы жазамын. Мен қазір қай жерге келдім? Не істеп жатырмын? Қойған мақсатыма дұрыс келе жатырмын ба? Қазір қанша тенге тауып жатырмын? Жарататын ақшам қанша? — міне осы сұрақтарды өзіме қойып, барлығын жызып қоямын, Бұл процессті айына бір рет қайталап тұрамын.
Қолың бос па? Құр отырмай, өзіңе пайда алып келетін заттармен айналыс. Кофе іше бермей, жай ғана ыстық суды ішіп көр
Мұның бәрін неге айтып жатырмын? Қазір көбіміз, менімен қоса, уақытымызды үнемдемейміз. Үнемдеместен бұрын, оны құр жаратып жатырмыз. Ал уақыт дегеніміз қайта қалпына келмейтін ресурс. Өтіп кеткен уақытты қайта қайтара алмаймыз. Сол себепті жас кезімізде есімізді жиып, уақытты үнемді пайдаланайық.
Болашағымыз өзіміздің қолмызда, қисыққолдылар
P.S. Жазбағаныма өте көп болды. Басымды біраз қызықты ақпараттарға толтырып алдым. Енді, қолым босағанға байланысты, жазып, бөлісіп отырамын.
Перевод (не дословный).
Неписаный закон встречи гостей (гостеприимства).
У казахского народа сущетсвует неписаный закон встречи гостей (гостеприимства), который уже стал традицией. После того, как гостя накормят и окажут все полагающиеся почести, перед сном один из членов семьи выступает перед гостем – поет песню или исполняет кюй и просит у гостя «қонақкәде» (церемониал гостеприимства, обязывающий гостя петь песни, играть на домбре).
Эта церемония является традицией когда гость исполняет песни, эпос, сагу, сказки, речитатив, хвалебную песню или кюй. Таким образом он показывает свое уважение хозяевам.
Такая традиция благотворно влияет на детей, которые с детства растут и слышат песни, эпосы, сказки, былины, а также она учит молодых ценить слово, ораторское искусство своего народа и имеет собственную ценность в приучении их к народным сказаниям.